kafası kendinden bile güzel [b×b]

13: korkularımı bir kenara, kendimi sana bıraktım

✗✗✗

Dudaklarını bir süre yanağında beklettikten sonra geriye çekilince Umut'un gözleri de yavaşça aralandı ve Demir'in dudaklarından çıkan, kalbini durduracak raddeye getiren o sözlere odaklandı.

"Anlaşılan kalbim pek söz dinlemiyor Umut, çünkü kapılarını sana çoktan açtı."

Umut birkaç saniye öylece bakakaldı. Ne demeli, ne yapmalı bilmiyordu ama şu an öylesine mutlu hissediyordu ki sevinç çığlığı atmamak için zor duruyordu. Yüzündeki gülümseme Demir'i de gülümsetirken eli hâlâ usul usul yanağını okşuyordu.

Uzun süren sessizliğini titreyen sesiyle "Demir..." diyerek bozdu Umut. Devamını getiremiyordu, sadece o an adını söyleme ihtiyacı hissetmiş gibiydi.

"Hmm?"

"Sarhoş değilsin di mi şu an?"

Demir başını iki yana sallayıp kıkırdadı. "Henüz bir kadeh içtim. Bilincim gayet yerinde."

Bu söylediği Umut'u da güldürdü. Bilinçli bir şekilde kurmuştu bu cümleleri, onun için bunu söylemenin zor olduğu belliydi ama hiç tereddüt yoktu sesinde. Demir korkularını bir kenara, kendini de Umut'a bıraktı. Belki pişman olacaktı. Belki canı yine yanacaktı ama Umut'u isteyen yanı bütün bu korkulardan daha fazlaydı.

Umut ne demesi gerektiğini bilemediği için dudaklarını dişleyip bakışlarını kaçırdı. Demir'in gözleri yine sürekli ilgisini çeken dudaklara kaydığında "Yapma şunu," diye mırıldandı.

Umut ona dönüp kaşlarını kaldırarak baktığında neyi kast ettiğini anlamaya çalışıyordu. Demir elini dişlemekten kızarttığı dudağına götürüp okşadı. "Dudaklarını çok ısırıyorsun. Yara olacak."

Hemen dudakları üzerindeki parmağa bir öpücük kondurmamak için kendini sıkarken "Olmaz." dedi sadece. "Yara olmuyor."

"Buna biraz daha devam edersen o yaraların sebebi ben olacağım ama."

Demir'in açıkça söylediği şeyle Umut yutkundu. Bu adam bugün kalbini durdurmaya yemin etmiş gibiydi.

"Bugün çok açık sözlüsünüz Demir bey."

"Öyle miyim?"

Umut usulca kafasını sallarken bu sefer dudaklarını dişlemek yerine diliyle ıslattığında Demir bunu inadına yaptığını anladı ve ona doğru biraz daha yaklaşmaktan alıkoyamadı kendini. Umut da ona yardımcı olmak adına biraz daha yaklaştığında nefeslerini yüzlerinde hissedecek kadar yakınlardı.

"O zaman birazdan seni öpeceğimi de açıkça söyleyeyim." Boğuklaşmış sesi Umut'un içini titrettiğinde gözlerini usulca kapattı. Demir onun bu yaptığına gülümseyip elini tekrar yanağına yerleştirdi ve dudaklarını birleştirdi. İlk birkaç saniye ikisi de hareketsiz kaldıktan sonra Umut ilk hamleyi yapan kişi oldu çünkü daha fazla dayanamıyordu. Alt dudağını kavrayıp emdiğinde Demir onu belinden tutup kendine doğru biraz daha çekti ve öpüşüne karşılık verdi.