kafası kendinden bile güzel [b×b]

34: alya vs umut

yorumlar yine düşmeye başlamış...
biraz kalbim kırılıyo 🥲

bir de bölüm içinde ufak bi sürpriz var wkdmwdpwls 🫶🏻

✗✗✗

"Çok gerildim Umut biraz ertelesek mi bu tanışma işini?"

"Aşkım evin önüne geldik, sence de ertelemek için geç kalmadık mı?"

Demir önündeki apartmana bir bakış atıp ofladı. Umut'un ablasının evine gelmişlerdi. Ablası da Demir'le tanışmak istediği için onları evlerine yemeğe davet etmişti. Annesi de oradaydı, yani aynı zamanda annesiyle de tanışmış olacaktı.

Barışmalarının üzerinden 1 ay geçmişti. Annesi bu süreçte sürekli Demir'le tanışmak için sık boğaz etse de Umut daha yeni barıştıkları için bu tanışmayı ertelemişti. Biraz toparlanmaları gerekiyordu.

Şimdi ise zamanı gelmişti. Onu ailesiyle tanıştırmak için sabırsızlanıyordu. Demir'in elini kavrayıp yanağına dudaklarını bastırdı. "Sakin ol, gerilmene gerek yok."

"Tamam, iyiyim. Girelim hadi."

Birlikte apartmana girip ablasının katına çıktılar ve zili çalıp beklemeye başladılar. İçeriden Alya'nın bıcır bıcır sesini duyunca gülerek birbirlerine baktılar. Minik kız yine kapıya koşturuyor olmalıydı.

Kısa süre sonra kapı zorlanarak açıldı. Alya Demir'i görünce gözlerini büyütmüş ve "Dada! Demiy! Demiy!" diyerek heyecanını belli etmişti.

Demir gülerek hemen kucağına aldı ve yanaklarına birkaç küçük öpücük kondurdu. "Prenses, ne yapıyorsun? Çok özledim seni."

O sırada kapıya gelen ablası ve eniştesi "Hoş geldiniz," diye araya girdiğinde Demir hızlıca onlara dönüp gülümsedi. "Merhaba, hoş bulduk."

"Buyurun."

Umut eniştesi ve ablasına kısaca hâl hatır sorarak içeriye girdiğinde Demir de hemen arkasından kucağında Alya ile birlikte girdi.

Ablası gülümseyerek elini uzattı. "Ceyda ben, Umut'un ablasıyım."

Demir kibar bir gülümsemeyle elini sıktı. "Demir, çok memnun oldum."

"Ben de öyle."

Bu sefer eniştesi elini uzattığında aynı şekilde onun da elini sıktı. "Tekrar hoş geldin Demir, ben de eniştesiyim. İsmim Emre."

"Hoş buldum, tanıştığımıza çok memnun oldum."

Onlar tanışırken Umut, Demir'in tatlı ve gergin hâllerine sırıtıyordu.

O sırada içeriden Umut'un annesi geldi. "Aa damadım gelmiş, niye haber etmiyorsunuz?"

Damadım demesi hepsinin yüzünde bir gülümsemeye sebep olduğunda Demir Alya'yı Umut'a uzattı ve annesinin yanına gidip kibarca elini öptü. "Merhaba Hatice hanım, nasılsınız?"

"Hoş geldin oğlum, iyiyim sen nasılsın?"

"İyiyim ben de, teşekkür ederim."

Umut annesine yalandan çattığı kaşlarıyla baktı. "Ben de hoş geldim anne. İki dakika da sattın beni."

"Saçmalama, gel buraya." dedi annesi sarılmak için bir hamle yaparken. Umut gülümseyerek Alya'yı yere bıraktı ve annesinin yanına gidip sıkıca sarıldı. "Bak getirdim sonunda damadını."

"Çok şükür sonunda getirebildin."

Umut kıkırdayarak geriye çekildi ve hep birlikte içeriye geçip yemek masasına yerleştiler. Ablası Alya'yı mama sandalyesine oturtsa da Alya inatla Demir'in kucağına gelmek istediği için Demir onu kırmak istememiş ve kucağına almıştı.