kafası kendinden bile güzel [b×b]

14: cesur bebek

✗✗✗

Yemekleri bittikten sonra içeriye geçmiş oturuyorlardı. Henüz oturmalarının üzerinden 5-10 dakika geçmişti ki Demir'in telefonu çalmıştı.

Umut başını koltuğun tepesine yaslamış hemen ilerisindeki koridorda telefonla konuşan Demir'i izliyordu. Galiba salondan çağırıyorlardı. Gideceği düşüncesiyle kötü hissettiği sırada Demir'in söylediği şey bütün bu kötü hissi silip atmış ve dudakları keyifle iki yana kıvrılmıştı.

"Sevgilim yanımda şu an, gelemem. Yusuf'a söyleyin o halleder."

Sevgilim mi? Sevgilim demişti değil mi?

Umut'un bir şeyler yapmasına gerek kalmadan Demir vermişti cevabı. Sevgililerdi. Demir onun sevgilisiydi.

Telefon konuşması bittikten sonra salona girip Umut'un yanına geldi. Tıpkı onun gibi başını koltuğun tepesine yasladı ve bir kolunu aşağıya sarkıttı. "Özür dilerim konuşma uzadı biraz."

"Önemli değil. Gidecek misin?"

"Gitmeyeceğim, seninleyim."

Sözlerinin hemen ardından koltuğun arkasındaki eli Umut'un eline çarpmıştı. Elleri birbirine temas içinde dururken ikisi de bir hamle yapmıyor, o şekilde duruyordu.

"Neler yaptın bakalım bugün?"

Umut düşünmek için dudaklarını büzüp gözlerini tavana dikti.

Böyle yaparak ne kadar tatlı göründüğünün farkında mıydı acaba? Demir ilgiyle cevabını beklerken Umut'un bileğini baş parmağıyla hafifçe okşuyordu. Umut bunun farkında olarak gülümsedi ve anlatmaya başladı.

"İşe gittim, birkaç müşteriyle görüşmem vardı onlarla görüştüm. Daha sonra Yaren ve Fatih'le oturduk biraz, sohbet ettik. Sonra da sana geldim."

İnce ayrıntılarına kadar yaptığı açıklamaya usulca başını salladı Demir. "Yaren de sürekli yanında herhalde."

Sesindeki kıskançlık tam Umut'u güldürmek üzereydi ki tuttu kendini. Onunla biraz oyun oynamak için onaylarcasına başını salladı. "Evet, beraber takılıyoruz genelde şirkette. Çok iyi anlaşıyoruz."

"Belli oluyor."

"Sen Yaren'i kıskanıyor olabilir misin bir ihtimal?"

"Yoo ne alakası var? Neden kıskanayım?"

"Emin misin?"

Umut sırıtmaya başladığında Demir onun alay ettiğini anlayıp gözlerini kıstı. Kucağındaki elini kaldırıp baş parmağıyla burnuna hafif vurdu. "Çok fenasın sen."

"Öyle miyim gerçekten?"

"Hmhm, öylesin gerçekten." dedi Demir dakikalardır koltuğun arkasında temas eden ellerini sonunda birleştirirken. Parmakları usulca birbirine kenetlendiğinde "Demir," diye mırıldandı Umut. Sıcak ellerini Demir'in soğuk elleri arasında hissetmek çok iyi hissettirmişti. Sanki birbirlerini tamamlıyorlardı.