၁၉၃၈ခုနှစ်
"ခန့်ဦးသွင်ကြည်လို့ခေါ်ပါတယ်။ဗမာ့အထွေထွေသတင်းဌာနပါ..."
"အဲလက်စ်လို့ခေါ်ပါတယ်။ဖလော်ရီဒါရုပ်ရှင်ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့က အပျော်တမ်းဓာတ်ပုံဆရာပါ။"
"ဟဟ...အဲလက်စ်က ဗမာစကားကောင်းကောင်းပြောတတ်သားပဲ။"
"ရုပ်ရှင်ရိုက်ကူးရင်း ဒီမှာနေလာတာကြာပြီမို့ပါ။ခုတော့ ရုပ်ရှင်လောကကလူတွေလည်း ဘာမှလုပ်စားမရပါဘူးဗျာ..."
"ဒါတော့ ဟုတ်တယ်ဗျ...နိုင်ငံရေးကမကောင်းတော့ ရုပ်ရှင်ရိုက်ကူးရေးတွေအကန့်အသတ်မရှိရပ်ထားရတယ်။အသံတိတ်ရုပ်ရှင်ခေတ်ကိုပြောင်းလဲဖို့ကြိုးစားနေတယ်လို့တော့ ကြားမိသားဗျာ။"
"အိန္ဒိယကနာမည်ကြီးရုပ်ရှင်ထုတ်လုပ်ရေးတွေက အသံထွက်ရုပ်ရှင်တွေရိုက်ကူးနေတာကြာပြီလေ...ဒါကြောင့် ဖလော်ရီဒါဘက်ကလည်း ဗမာပြည်မှာ အသံထွက်ရုပ်ရှင်ရိုက်ကူးတာအောင်မြင်နိုင်တယ်လို့ တွက်မိတာမို့ ကြိုးစားနေကြတာပါ ကိုခန့်ဦး၊အာ...ကျွန်တော်ကိုခန့်ဦးလို့ပဲ ခေါ်လိုက်မယ်နော်။ကျွန်တော့်ထက်အသက်ပိုကြီးမယ်ထင်လို့ပါ..."
"ဟဟ..ရပါတယ်ဗျာ...အဆင်ပြေသလိုခေါ်ပါ။"
ပထမဆုံးစတင်တွေ့သည့်နေ့မှာပင် ခန့်ဦးသွင်ကြည်ဆိုသောထိုလူသားအပေါ်သို့ ပုံမှန်မဟုတ်သော ရင်ခုန်လှိုက်မောစိတ်တို့ဖြစ်တည်ခဲ့ရသည်။အဲလက်စ်ဆိုသော နီညိုစိမ်းရောင်မျက်လုံးတွေပိုင်ဆိုင်ထားသောကောင်လေးဟာ ခန့်ဦးသွင်ကြည်ဟူသော ထိုလူသားကို မြင်မြင်ချင်းမှာပင် မရိုးသားခဲ့သည်ထင်ပါသည်။
"အဲလက်စ် ဗမာပြည်ကိုရောက်တာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ။"
"အင်း....တော်တော်ကြာနေပြီဗျ။ပြန်ချင်ရင်ပြန်လို့ရပါတယ်။ရိုက်ကူးရေးတွေလည်းဆက်မလုပ်သေးတော့လေ...ပြီးတော့ ဒီနိုင်ငံမှာ ကျွန်တော့်ကို ပြန်မသွားချင်အောင် ဆွဲဆောင်နေတဲ့ရှုခင်းအလှသဘာ၀တွေကများတယ်လေ။"
"အဲ့သလိုလား...ကျွန်တော်တို့အကြာကြီးတွေ့ရအုံးမှာပဲ။"
ဖလော်ရီဒါကအပျော်တမ်းဓာတ်ပုံဆရာ၊ရုပ်ရှင်ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့...အားလုံးက အလိမ်အညာတွေချည်းပါပဲ။အလိမ်အညာတွေစတင်၀င်ရောက်ခဲ့တဲ့ အစ်ကို့ဘ၀ထဲမှာ မှန်ကန်တာက အဲလက်စ်ဆိုတဲ့ နာမည်လေးတစ်ခုသာဖြစ်သည်။
YOU ARE READING
သစ္စာမြဲစေ ချစ်သက်သေ(သစၥာၿမဲေစ ခ်စ္သက္ေသ)
Historical Fiction၂၀၃၅ကနေ ၁၉၄၂ခုနှစ်ကိုရောက်ရှိလာတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်...၁၉၄၂ခုနှစ်ကအိမ်ထောင်ရေးအရှုပ်အထွေးတွေနဲ့ နာကျင်စရာမှတ်ဥာဏ်တွေ...မြို့အုပ်မင်းနဲ့ယူထားတဲ့ထိုကောင်လေးဟာ အချစ်မခံရဘဲ ဆိုး၀ါးတဲ့အဖြစ်အပျက်တွေကြုံခဲ့ရပြီးနောက် သေဆုံးခြင်းလမ်းမှာ လူတစ်ယောက်နဲ့အတူ ကံကြ...