00.00 |Texting|

19. Bölüm

İyi okumalarr ✨

Gözlerim sonunda açılmıştı. Ne uyudum ama. Etrafa bakındım hâlâ film bitmemişmiydi yani.

Keşke uyanmasaydım. Üzerinde olan cekete baktım. Bu Barlas'ın ceketiydi. Demek ki üzerime örtmüştü. Ona baktım o da uyuyordu. Bana verdiği ceketini alıp onun üzerine tekrar örttüm.

Güzelce örttükten sonra ona baktım. Film umrumda bile değildi. Elimi saçına vurmamak için zor tutuyordum.

Aslında uyuyordu. Fakat korkuyordum işte. Ya uyanırsaydı. Ama bu şans elime başka zaman geçmezdi. Yavaşça yaklaştım.

Elim tüy gibi yumuşacık olan saçlarıyla buluştu. Gözlerimi kapattım bir an çok güzel bir duyguydu. Sevdiğin insanın saçları ile oynamak...

Duygumu anlatamıyordum. Tek isteğim bunun ömür boyu sürmesiydi. Fakat kıpırdanmaya başladı elimi çekip filme bakıyorum gibi durdum.

"Bitmedi mi bu nalet film." Uykulu sesiyle. Bir kere daha düştüm.

"Yok bitmedi. Bu arada ceket için teşekkür ederim." dedim gülümsemeyle.

"Sorun yok." dedi ve saatine baktı. "Bitmek üzere." diyip ohladı.

Dayanamayıp bir soru sordum.

"Barlas..." dedim utana sıkıla. Başını efendim der gibi salladı.

Derin nefes aldım ve söylemek istedim soruyu sordum. " Hani Çağatay'a dedin ya kankam diye ciddimiydin?"

Biraz düşündü. Ağzını açtı kapattı. Ne diyeceğini bilmiyordu galiba.

"Asla ciddi değildim. Kızım seninle kaç defa görüştük ki kankam olasın. Ama şuna arkadaşız yakın değiliz öyle. Bu aralar sadece Çağataylar sayesinde görüştük. Belki ilerde onlar gibi oluruz."

Gözlerimin parladığına yemin edebilirim ama kanıtlayamam o derece sevinmiştim. Başımı salladım hemencecik.

İyi en azından kankası değildim.

Gülümseyerek önüme döndüm.

Bölüm sonu...