Abi Terörü

Yirmi bir

Hepinize merhaba. Umarım hepiniz çok çok iyisinizdir. Bazı sağlık problemlerim nedeniyle sizi beklettim, bu yüzden hepinizden özür diliyorum. Bundan sonra her hafta bölümler düzenli olarak gelecek, iyi okumalar <3

Medya: Alp Bayraktar

🍒

"Kölemsin! Kölemsin, kölemsin, kölemsin! Yaşasın ya, çok kolay oldu, yaşasın!"

Yerimden kalkıp sevinçle zıplayıp gülerken, mutluluktan bağırıyordum ama bu sevinci sadece ben yaşıyordum, kimse gülmüyordu.

Kıvanç artık kölemdi! Ona hayatı dar edecektim, doğduğuna pişman olacaktı!

"Ne oldu Kıvanç ayısı sustun mu? İşte böyle susarsın, işte böyle! Hadi başla bakalım kölem olmaya!" dediğim sırada Alp abimin sesini duydum.

"Afra, aç gözlerini." dedi. Sesinde şey vardı... Şey... Gariplik?

Korkuyla gözlerimi yavaşç açtığım sırada dondum kaldım. Kıvanç tam olarak ellerini önünde birleştirmişti ve gülerek bana bakıyordu. Üstelik önündeki limonların hepsi de bitmişti!

Rüya mı görüyordum? Lütfen biri çıkıp rüya olduğunu söylesin!

Elimle anlımı tutup gözlerimi kapattım ve birkaç adım geri sendeledim. Hayır, hayır... Ben onun kölesi falan olamam!

"Afra! İyi misin?" Alp abim endişeyle yerinden kalkarken sinirden ağlamak üzereydim! Bu konuda beni kimse geçemezdi, nasıl birinci oldu ya o ayı!

"Çok iyiyim abi, senin bu ayı kardeşinin kölesi oldum, çok iyiyim. Artık bal ayıları gibi bal yemek için beni ormana gönderir bal bulmaya!" dedim sinirle.

"Kızım sakin ol, gel otur şöyle." dedi annem. Ben burada kendimi yiyecektim az kalsın, bir de oturacak mıydım? Tabi ki hayır!

"Kıvanç abi ben biliyordum senin kazanacağını, aferin sana!" dedi Arda neşeyle. Kıvanç'la tokalaştılar. Kıvanç'ın yüzünde mutluluk coşmuştu artık.

"Şüphe etmen bile hata aslanım." dedi Kıvanç neşeyle. Yumruk yaptığım ellerimle Arda'ya doğru birkaç adım attım.

"Sen var ya dört göz, sen bittin." dedim ve Arda'ya doğru yürümeye başladığım sırada Alp abim kolumu tuttu. Arda ise Kıvanç'ın arkasına saklanmıştı.

"Seni bitireceğim! Demek ablanı satıp o ayıyla birlik oldun ha! Kardeşlerin yüz karası seni!" dedim bağırarak.

"Kıvanç abi koru beni, gelecek. Alp abi sende sıkı tut şunu lütfen!" dedi endişeyle Arda.

O sırada Kıvanç sırıtarak yerinden kalktı ve yanıma gelip durdu. Kaşlarım çatık bir şekilde ona bakıyordum.

"Gel bakalım ufaklık." dedi kısık bir sesle. Ofladım.

Başlıyorduk...

🍒

"Lan bu kadar yetmez mi? İki saat oldu ya!" dedim yerimden huzursuzlukla kıpırdanırken.

Geri zekalı Kıvanç'ın o ayaklarına masaj yapıyordum iki saattir ve burnum artık iflas etmişti.

"Biraz daha söylenirsen daha fazla yapacaksın ufaklık. Sus ve devam et." dedi.

Allahııım neydi günahım?

Ya ben kendimden %100 emindim ya emindim! O yarışmayı ben kazanacaktım, ben kazanmalıydım. Bu güzelim fırsatı altın tabak içinde Kıvanç'a kendi ellerimle kendim sunmuştum resmen.