ငယ်ချစ်ပုံ​ပြင် - 竹木狼马 [Myanmar Translation ] Completed

အခန်း ၄၇

ဖုရိကျယ် ​​ရေပန်းအောက်တွင် ရပ်နေပြီး ​ရေပူနှင့်
ခေါင်းစ ခြေဆုံး ​ရေချိုးလိုက်သည်။

သူ ရေပန်းအောက်မှာ မိနစ်အတော်ကြာအောင် မလှုပ်မယှက် အလျင်စလို မလှုပ်ရှားဘဲရပ်နေခဲ့သည်။ပုံမှန်ဆို သူ ကိုယ်ပေါ်ကို ရေပူများ စီးကျလာတဲ့အခါ ရတဲ့နွေးထွေးတဲ့ ခံစားချက်ကို နှစ်သက်လှသော်လည်း ယနေ့တော့ သူလုံးဝ​နွေးထွေးသွားတယ်လို့ မခံစားလိုက်ရဘူး။

အခုအချိန်အတော်ကြာအောင် မလှုပ်မယှက်နေနေရတဲ့
အကြောင်းရင်းက​တော့ အင်မတန်ရိုးရှင်းလှသည်၊ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူကိုယ်တိုင်က မလှုပ်ချင်လို့  လှုပ်ရှားမှုတိုင်းက သူ့ရဲ့ နှေးကွေးတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို အားကုန်ဆုံးသွား​​စေတဲ့ပုံပင်။

နံရံကို လက်ဖြင့်ထောက်ထားရင်း သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ငြိမ်သက်နေရာမှ လှုပ်ရှားနေဆဲ တစ်ခုတည်းသော အစိတ်အပိုင်းမှာ သူ ဦးနှောက်ဖြစ်ပြီး အဲ့တာကလည်းလျင်လျင်မြန်​မြန် မလှုပ်ရှားနိုင်​တော့​ပေ။ ယခု သူရင်ဆိုင်ရမည့်အရာသည် သူမျှော်လင့်ထားတာထက် ကျော်လွန်နေပြီဖြစ်သည်။

ဒါက အဝါစာအုပ်နည်းနည်းလောက်.....သူ့ကိုမိန်းကလေးတစ်ယောက်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးလိုက်တာမျိုး
လည်း မဟုတ်ပါဘူး... ဒါက အပြာရုပ်ရှင်ကြည့်ရင်းနဲ့ အထဲက မိန်းကလေးကို ကြည့်နေရင်း  သူ့အစ်ကိုကို ရုတ်တရက် ထနမ်းလိုက်မိတာ​လေ။

ဖုရိကျယ် ရေစက်များစီးသွားသည့် သူ့ခြေထောက်ကို စိုက်ကြည့်​နေမိသည်၊ အဲ့တာကို ဘယ်လိုများ ရှင်းပြရပါ့မလဲ?

ဖုခွင်း ယခုအချိန်ထိ ဘယ်လို တုံ့ပြန်ခြင်း မရှိ​သေးသော်လည်း ထိုငြိမ်သက်မှုကပဲ သူ့ကို ကြောက်ရွံ့စေသည်။

သူ ဖုခွင်းအကြောင်း ကောင်းကောင်းသိတယ်၊ ဖုခွင်းကတကယ်မခံစားရရင် တခြားသူတွေကို ဆဲဆိုကြိမ်းမောင်းတတ်တယ်ဆိုတာကို၊ ဖုရိကျယ် မင်းအသိစိတ်လွှတ်သွားတာလားဆိုပြီး သူ့ကို ဆဲဆိုရိုက်နှက်ရင်တောင် သူပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နဲ့ ကျေးဇူးတင်မိအုန်းမယ်၊ အခု ဒီလိုကြီးကျတော့ ဘယ်လိုဆက်လုပ်ရပါ့မလဲ