Selam bu bölümü ilk adım'ın devamı olarak yayınlıyorum bu nedenle kısa oldu. Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. Diğer bölümlerde görüşmek dileğiyle hepinizi seviyorum...
Karan'Dan...
Elindeki silah'ı bize doğrultmuştu şilan'nın babası. Hızla yerimden kalktım şilan'ı arkama aldım.
"Karan" diye bağırdı annem Mehmet' annemleri gösterdim yanlarına gitti onları korumaya aldı. Arkadaşlarım ellerini silahlarına götürdü beklemeleri için işaret ettim.
Şilan arkamda titriyordu. "Karan" dedi korku ile
"korkma gülüm hiçbir bok yapamaz" dedim
"kızımı verin gideyim" dedi mesut
"kızım mış kızın olduğu şimdi mi aklına geldi lan bunca yıl neredeydin" diye bağırdım
"sen kimsin lan bana hesap soruyon çekil" dedi
"mesut haddini aştın iyice kimin çatısında olduğunu unutma" dedi boran baba
"bana bak lan hemen geçip gitmezsen an olsun gebertirim seni" dedim
"geçti o günler Karan bey artık ne gücün var ne arkan şimdi çekil önümden" dedi
"sana gücümü öyle bir gösteririm ki" dedim üzerine yürüyecekken şilan koluma sarıldı.
"Karan müsaade et evlat ben halledeyim" dedi boran ağa
"olmaz baba şila ile ilgili herşey bundan böyle benim meselem onun canı benim canım" dedim
"şilan düne kadar ablamın katilleri dediğin aileye mi gelin gidicen" şilan arkamdan çıktı.
"Karan değil siz sizsiniz katil sen karın o kocası olacak şerefsiz Karan değil" diye bağırdı ağlayarak şilan'nın kolundan tutacakken engel oldum
"o elini kırarım ona dokunan elini kırarım" dedim
"kardeşim bu mevzu uzadı bırak biz halledelim sizin gününüz daha fazla bozulmasın" dedi mesut
"gerek yok kardeşim zaten kendisi şimdi tıpış tıpış gidecek" dedim
"öyle olsun ama bu iş burada bitmedi haberiniz olsun" dedi çekti gitti şilan olduğu yere yığıldı.
Titriyordu "şilan yavrum bana bak geçti geçti bak ben yanındayım hep yanında olacağım" dedim ama duymuyor gibiydi Ayşe hala da şila gibi ağlıyordu annem ve gül onu sakinleştirmeye çalıştı
"Karan odasına götürelim" dedi Eylül şilan'ı kucağıma aldım. Salondan çıkmadan mesut'a döndüm "etrafa göz atın ne olur ne olmaz" dedim
"bende o iş sen yenge ile ilgilem" dedi Eylül'ün açtığı kapılardan geçerek şilan'nın odasına ulaştım yatağa yatırmak istedim ama boynuma öyle bir sarılmıştıki bırakmadı kucağımda onunla yatağa oturdum sırtımı yatak başlığına dayadım.
Eylül'e baktığımda bian göz göze geldik çocukluğundan beri gördüğü şiddeti oda biliyordu. Şilan'a "geçti gül kokulum geçti bak ben yanındayım"
"ben su getireyim" dedi Eylül odadan çıktı.
Şilan'nı sakinleştirmek için sırtını sıvazlamaya başladım ağlaması sakinlemişti sonunda.
"Karan" dedi titreyen sesi ile
"söyle gülüm bişey mi istiyorsun"
"biz niye mutlu olamıyoruz niye izin vermiyorlar" dedi
"ben seninle mutsuzluğada varım ama biz çok mutlu olucaz okadar çok mutlu olucaz ki herkes kıskanıcak" dedim elini elime aldım avucunu öptüm cebimdeki yüzükleri çıkardım.
Başını kaldırıp bana baktı"napıyosun" diye sordu
"ben bu yüzleri bugün takacam kızım yeter da" dedim gülümsedi. Onun alyansını alıp parmağına taktım oda aynısını yaptı.
"oh be sonunda" dedim "artık sözlümsün avukat hanım "
"bizim kiler kızıcak" dedi
"umrumda değil unutmadan birde bu var" dedim onun için özel yaptırdığım yüzüğün kutusunu çıkardım "aç bakalım"
"Karan bu çok güzel"
"senin kadar değil"
"hiç vazgeçmiyosun benden herşeye herkese rağmen ben seni hakkedicek ne yaptın" dedi başını göğsüme yatırdı.
"sen yanımda ol tüm dünya karşımda olsa ne yazar yeterki sen ol" dedim burnunun ucunu öptüm.
Şilan kafasını kaldırıp gözlerimin içine baktı bir süre ardından bakışları dudaklarıma kaydı dudağıma küçük bir öpücük bıraktı.
"seni seviyorum" dedi
"sana ölürüm gül kokulum"...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaban Gülü +18
Romance"ben bi seni bildim bi seni gördüm zor olduğunu imkansız olduğunu bile bile bi seni" "sus Allah aşkına sus yapma bunu bana olmaz" "sussam ne değişicek dilim sussa kalbim susmuyor be yaban gülü" "yapma Karan olmaz beni aklımla kalbim arasında bı...