"ben bi seni bildim bi seni gördüm zor olduğunu imkansız olduğunu bile bile bi seni"
"sus Allah aşkına sus yapma bunu bana olmaz"
"sussam ne değişicek dilim sussa kalbim susmuyor be yaban gülü"
"yapma Karan olmaz beni aklımla kalbim arasında bı...
Bir kaç dakikadır aynadan kendime bakıyordum. Üzerimde kına elbisem saçım makyajım peri masallarından fırlamış gibiydi görüntüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oysa bir kaç ay öncesine kadar ablası gibi yaşayan bir kızdım onun sevdiği şeyleri yiyen içen onun gibi giyinen onun okumak istediği mesleği okuyan bir kızdım.
Şimdi kendi ne istiyorsa ne seviyorsa o nu yapan biri oldum. Kapının açılması ile düşüncelerden sıyrıldım
Eylül ve gül girdi içeri "şilan ya çok güzel oldun" dedi Eylül
"yenge vallahi prenses gibisin"
"teşekkür ederim sizde çok güzel olmuşsunuz" dedim gül'ün eylül'ü dürtmesi ile bişeyler karıştırsıklarını anladım
"neler oluyor" diye sordum
"şey oldu ay şilan senin şu müstakbel kocan başımızın etini yedi seni görmek istiyor biran önce" dedi Eylül
"valla biz söyleyledik olmaz dedik ama ısrar ediyor milletin içinde öpüp sarılamam şilan kızıyor o yüzden yalnız görmem lazım dedi" gül'ün söyledikleri ile kızardığıma emindim
Karan "şikayet etmeniz bittiyse girebilir miyim artık" diye bağırdı kapının ardından kızlar kapıyı açtığında karanın yerde olan gözleri ağır ağır gözlerime çıktı. Simsiyah takım vardı üzerinde yaka mendili olarak benim elbisemin renginde bir mendil vardı.
Karan içeri bir adım attı gözleri gözlerimde "kaybolun"dedi kızlara
"kızın makyajını bozma sakın" dedi eylül kızlar çıktı.
Yüzündeki gülümseme ile tam karşımda durdu "çok güzelsin Allah'ıma kitabıma çok güzelsin"dedi kollarını belime sardı
"sende çok yakışıklı olmuşsun" dedim
"Eylül bozama dedi ama kendime engel olamıyorum"
"karannn"
"söyle karan'nın canı"
"yapma bak biri gelicek şimdi" dedim
"gelen olursa gül haber edecek gülüm"dedim tam yaklaşacakken aniden kapı açıldı kendimi geri çektim.
"hay ben böyle işin" diye söylendi Karan
"kusura bakmayın bölmek istemezdim ama kapıda polisler var" dedi Eylül
Karan'a baktığımda kaşları çatık bana bana bakıyordu
"polis ne alaka" diye sordum
"bilmiyorum ama Karan için gelmişler" dedi eylül
"Karan"
"sen sakin ol gülüm yanlış bir anlaşılma vardır" dedi korkuyordum böyle olmaması gerekiyordu neden hep mutlu anlarımız bozuluyor ki
