Betül'ün karşılarına çıkması ile birlikte hepsi şok olmuştu. Akşam olmuştu. Arda herkesin tekrar birleşmesi için aramıştı.
Köprü altında bir tek Arda ve Betül vardı. İkisi öylece uygun yerde oturmuş karşılarında duran manzaraya bakıyorlardı.
*Betül çıkmamalıydın..* dedi Arda donuk sesle.
*Çıkmalıydım çünkü herkesin senin ve İrem'in nasıl biri olduğunu öğrenmeli!* dedi Betül kızgın sesle.
*Benden ve İrem'den ne istiyorsun?* diye sordu Arda.
*Sizden bir şey istemiyorum ama ikinizin de canı cehenneme! Çünkü ikinizden de nefret ediyorum.* dedi Betül acımasızca gülümseyerek.
*Biliyorum ikimizde yaşamayı hak etmiyoruz.* dedi Arda zar zor gülümseyerek.
*Evet.* demekle yetindi Betül üstüne basa basa. *Hem de hiç.*
İrem, Beril ve Ceylin'de aralarına geldiklerinde Betül kendisini toparladı. Çünkü onların yanında güçlü durmak istiyordu.
*Efe, Cem ve İlayda nerede?* diye sordu İrem Arda'ya bakınarak.
*Bilmiyoruz ama gelirler.* dedi Arda düz sesle.
*Ne oldu? Çok mu merak ettin onları?* diye sordu Betül kaşlarını havaya kaldırmış bir şekilde.
*Evet merak ettim.* dedi İrem imalı bir ses tonuyla.
*Ben senin yerinde olsam bende merak ederdim zaten.* dedi Betül dudağını kıvırtarak.
*Betül derdin ne?* diye sordu İrem kaşlarını çatarak.
Beril ve Ceylin o esnada göz göze gelerek kafalarını olumsuz anlamda iki yana salladılar. Ardından, Ceylin titreyen elleri ile Beril'in elini tuttu.
Betül sinirle ayağa kalkıp İrem'e doğru yaklaştığı esnada Ceylin, Beril'in elini daha sıkı tuttu.
*Benim tek derdim bu insanların hayatlarından siktir olup gitmen!* dedi yüksek sesle.
*Neler oluyor?* diye sordu arkadan gelen ses. Sesin sahibi Cem'e aitti. Ardından Cem kaşlarını çatarak Betül ile göz göz geldiler. *Lan! Bu ölmemiş miydi?*
İlayda ve Efe'de, Cem'in arkasından geldiklerinde İlayda elini şok olmuş bir vaziyette ağzına doğru götürdü.
*Madem herkes gerçeklerle yüzleşmek istiyor.* dedi Arda ve ayağa kalkarak elini pantolonunun cebine soktu. *Öğrenin o zaman.*
*Gerçeği öğrenelim dedikte yürek yiyin demedik!* dedi İlayda sinirli sesle.
*Ben ölmedim ve hiçte ölmedim. Ben, Bulut ile her gün ölü olarak görünmek zorunda kalıyorduk.* dedi Betül zar zor gülümseyerek. *Bunu ise siktiğimin müdürü yaptırdı.*
İlayda ağlamaya başladığında Betül'e yaklaştı ve eliyle Betül'ün yüzünü ellerinin arasına aldı. *Betül, bana doğruyu söyle.* dedi titreyen sesiyle. *Bulut yaşıyor değil mi?*
Betül dudağını kıvırtmış şekilde gülümseyerek, *İlayda, Bulut her zaman sen uyurken seni izledi. O yaşıyor.*
İlayda ağlamakla birlikte gülümsemeye de başlamıştı. Bulut'un kendisini her gece izlemesinden mutluluk duymuştu. Daha fazla dayanamayarak Betül'ü kendisine çekip sarıldığında Cem şaşkınlıkla onları izledi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Merdiven
Teen Fiction▪️Tamamlandı Kimse kimseyi anlamazdı bu devirde. Hem de hiç kimse. Eğlenmek içinde alt tarafı müdürün hazırladığı partiye gideceğim ne olabilir ki? İşte o an hayatıma daha çok düzen vermeye başlamıştım. Ta ki o beş insanın gözlerinde kendimi görene...
