MİRAS 7 +18 (Sezon Finali- Devam edecek.)

-Sevişler.. Vazgeçişler.

Ben geldiiiim ❤

Nasıl gidiyor Ramazan, bende biraz inişli çıkışlı, ama idare ediyoruz, ben Ramazanları çok severim, yani ay olan ramazanları, kişisel olarak diğer ramazanlar beni bağlamaz :D neyse saçma sapan şakaları bir kenara bırakalım, çok özledim siziiğğ, Umarım iyisinizdir Aşklarım, Keyifli okumalar <3 :D 

Söz verdiğim gibi , Ayın 30'unda buradayım :D

Miras 7 şu sıralar bende ilhamlara gebe bir kurgu, bu kitabı yazarken eğleniyorum, beynimin tümünü kullandığımı hissediyorum, olan biten her şey beni bile şaşırtıyor.. :D Yalan söylemeyeceğim bu konuda ;)

Aşağıya bir kaç soru bıraktım, 15 Nisanda Görüşmek üzere <3
Voteleri ve yorumları size  emanet edip kaçıyorum 🤞❤

kendi kendime video falan yapıyorum kurgularla alakalı, İnstagramda bir göz atmak isteyen için 🤳 İnstagram; wattpadnursakinol26    ❤🎉

........................

Bade Karatay

"Bir.. iki.. üç.. dört.. beş.." durdum..
Koridor boyunca beş adım sağa ve beş adım sola adımlayıp dönüyordum..
Yönümü Midas'ın odasına döndüğümde, yeniden saymaya başladım..

"Bir.. iki.. üç.. dört.." durdum

Çünkü attığım son adım beni , kapısının hemen dibinde durduruyordu.

Kapıya tıklamakla, arkamı dönüp odama gitmek arasında kalıyordum..

Odama gitmeliydim.. ona böyle yakın olduğum her an, Duru için eziyet haline dönüşüyordum.

Ben seçimimi yapmıştım..
Midas'ın Duru ile olması gerekiyordu, zaten midasın benim gibi hastalıklı bir kadınla olma şansıda yoktu.. yani bir yerde Duru haklıydı..

Bu bir Aşk romanı değildi, ben büyük fedakarlıklara sebebiyet verirdim, ama her hangi bir kız , özellikle kız kardeşim, Midas için en kolay seçim olacaktı.

Bu çocuğun, bir kadına dokunmadan yapabileceğinden şüpheliydim..

"Orada bekleyecek misin?" Duyduğum sesle irkilerek arkamı döndüm.

Çağan Katipoğlu, elleri gri eşofmanının ceplerinde, kafası hafifçe sağa yatmış bir şekilde bana bakıyordu.

Çözemiyordum bu adamı.. her hangi bir psikolojik açık vermiyordu, ne hissettiğini anlamanız biraz imkansızdı, ve insanı tedirgin eden havasının asıl sebebi de buydu..

"Odama geçiyordum.." arkamı ona dönerek , hızla Duru ile bu gece paylaşmak zorunda kalacağım odaya doğru ilerledim..

Hızla attığım bir kaç adımla, beklemeden içeri girdim..

Duru'nun Duşta olduğunu duyabiliyordum..
Kapıyı kapatarak , yatağa doğru ilerledim..

O kadar yorgundum ki, şuan bir kaç oda yanımda öylece duruyordu, bense yanına gidemiyorum.. asla gidemem..

Keşke hiç gelmeseydim İstanbul'a, böyle olacağını bilseydim adım atmazdım bu lanet şehre.. beni böyle bir imkansızlığa iteceğini nereden bilebilirdim..

Ben bunca yıl, hiç hayal kurmadan yaşayıp giderken, bu çocuk öylece çıktı karşıma.. bütün kusurların içindeki o kusursuzluk gibi..

Asla dokunamayacağım bir eziyet, asla kavuşamayacağım bir şeyi özlemek bu.. bu delilik..

Okulda anlatılanın aksine, psikoloji derslerini, yazdığım tüm tezleri çürüten bir imkansızlıkla kıvranıyorum.. Aşk tensel bir çekim miydi? Dürtüsel belki? Beynim bir yönlendirmesi değil miydi? İnsan beynini isterse tersine de ikna edebilir.. Pek tabi.. bende öyle yapacağım.. sancılı olacak ama, yapabileceğimi biliyorum..