Faster than Darkness

Prolog

Pamiętasz jak mówiłam ci, że musimy być szybsi? Nareszcie zacząłeś mi ufać...

Myślałam, że moja iskierka zgasła, ale to było tylko złudzeniem. Zakrył ją mrok, jednak w końcu ją odnalazłam.

I nie czułam strachu. Z każdym kolejnym dniem chciałam więcej i więcej. Chciałam czuć więcej, widzieć więcej i wiedzieć więcej. I nie obchodziło mnie czy czuję radość, złość, adrenalinę, czy pustkę, która towarzyszy człowiekowi gdy się na kimś zawiedziesz... Ja wtedy chciałam po prostu więcej.

Sięgnęłam dna i po tym zrozumiałam, że już gorzej być nie może więc zaryzykowałam. Pociągnęłam za sznurek i ściągnęłam na siebie o wiele więcej niż zakładałam.

Ale gdy myślałam, że sobie z tym poradzę, nie wiedziałam jak bardzo się mylę. Potrzebowałam ciebie i to ty byłeś osobą, dla której zrobiłam wszystko. I może ty o tym nie miałeś pojęcia, nie rozumiałeś mnie i może w jakimś procencie znienawidziłeś... Ale ja zrobiłam to dla ciebie bo byłeś jedyną osobą, której tak potrzebowałam do życia.

Wystarczyłby jeden strzał.

Wiedziałam o tym, ale z jakiegoś powodu, chciałam czegoś więcej...

Wszystkie kłamstwa i tajemnice sprawiły, że chciałam to zakończyć, ale nie tak szybko jakby się mogło wszystkim wydawać. Chciałam pociągnąć za spust, wystarczyłby jeden strzał, jeden ruch i byłoby po wszystkim, ale...

Ja chciałam zemsty.

Problem polegał na tym, że on chciał mojego serca w swojej dłoni. Jednak nie zdawał sobie sprawy z tego, że ja już od dawna go nie miałam.

Jednak oboje na to nie zasługiwaliśmy. Oboje byliśmy za młodzi na to wszystko.

Powiedziałam ci, że ludzie i ten cały świat, który nas otacza jest zły, a ty tak bardzo chciałeś od tego uciec...

Tylko czy będziemy szybsi od zła?

***

Hejka,

Zaczynamy drugą część trylogii, a pierwszy rozdział pojawi się w środę.

Następne rozdziały będą pojawiać się w soboty (zaczynając od 15.04)

Do następnego, x