PLEASE LOVE ME AGAIN

KABANATA 14

"Ladies and gentlemen, we have just landed at DelaFuente International Airport."

Tuloy tuloy ang lakad ko palabas ng airport. After three long years, I'm back. Pero hindi ako nandito para maging malungkot o umiyak. Andito ako para gawin ang mga dapat matagal ko ng dapat ginawa.

May nakaabang ng isang itim na kotse sakin sa labas. Agad akong lumapit at inabot ang bagahe ko. Pumasok na ako sa loob at mabilis naman ang naging kilos nila at pinaandar ang sasakayan.

"Sa Mansion tayo." agad naman tumango sakin si Rod. Siya ang driver ko rito sa Pilipinas.

Marami na din ang nag bago simula ng umalis ako. Pero ang isang bagay ang ang hindi nagbago sa lugar na ito at iyon ang traffic. Walang pinagbago ang usok at simoy ng hangin. Mainit pa rin sa Pilipinas.

Nang makarating na kami sa mansion ay agad kaming sinalubong nina Zairah, kapatid siya ni Zera.

"Hi." walang emosyon niyang sabi

"Hello" bati ko din sakanya sa masayang tono

"Let's go inside." Ani niya at nauna na sa loob.

Sumunod naman ako sa kanya. This is one of my parents property. Iginala ko ang paningin ko. The design of this mansion is inspired by a Mediterranean Spanish and it looks really luxurious and extravagant. Most of mansion have the same design because my mom really love it.

She, herself design the garden and the plants that will be put in here. She wants make it more specific especially in the details of the mansion.

Nag lakad na ako hanggang sa living room at naupo nakakapagod din ang naging byahe ko lalo na dahil wala pa akong tulog.

I just sigh

Sa dami dami ng mga nangyari sa buhay ko at mga naging pag kakamali ko si Vion lang ang masasabi ko na hinding hindi ko pag sisihan.

"Are you okay?" lumingon ako sa aking likod. Nakataas naman ang kilay ni Zairah.

"Yeah I just think that I need some rest."

"Then rest," sabi nya "tomorrow mag kikita kayo ni attorney Salvador para sa case mo at pag aasikaso ng mga property pati na ito. "

"I'll make sure na walang makukuha si Tristan kahit singko sa mga pinag hirapan ng magulang ko." Sabi ko bago tumayo at umakyat sa itaas.

........

Busy ako sa pag aasikaso ng ilang papeles sa opisina ko ng biglang pumasok si Zairah. Hawak hawak niya ang iPad habang papalapit sakin.

"Kanina pa tumatawag ang iyong unico ijo gusto kang makita." Sabi niya sabay abot sakin ng iPad.

"Hello mahal ko" bati ko sa kanya
"miss na miss na miss na kita." Sabi ko at ngumuso naman siya

"Miss din kita mama kailan ka uwe?"

"Malapit na basta pag natapos na ni mama lahat ng work dito babalik na ako dyan." Sabi ko at nginitian siya ng matamis.

"Uwe ka na mama pleaseee." Pakiusap pa niya ngunit inilingan ko siya

"Hindi pa pwede anak ko, marami pa akong work dito. Pangako babalik ako pag natapos na lahat." Kumbinsi ko pa sa kanya.

"Sige mama pero I have a condition. " Sabi pa niya kaya napataas naman ang kilay ko.

Ano naman kaya iyon?

"What is it?"

"Tita Eri bibilian ako airplane" naka ngiti pa siya at literal na nanlaki ang mata ko.

"Hindi pwede." Sabi ko "hindi ako papayag."

"Pero mama bumili na si tita Eri. Here na nga oh." Sabi niya at ipinakita sakin ang isang susi.

Juskoo anak

"Why did you do that?" Galit na sabi ko. "Hindi porket wala ako dyan Vion Blair gaganyan ka na. I already told you, no to much." Hindi ko mapigilan na mapataas ang boses ko.

Agad na namula ang ilong at gilid ng mata niya.

Naawa ako sa kanya pero this is for him too..

"Don't cry Vion Blair hindi yan gagana this time. Hintayin mong maka uwi ako" sabi ko at tumango naman siya pinatay ko na ang tawag.

Napabuntong hininga na lamang ako.

Erielle!!

This is not good I have to talk to her seriously.
.........

Nasa mall ako ngayon para mamili ng mga gagamitin ko. Wala akong masyadong dinalang gamit dahil naisip ko na pwede naman ako mamili dito.

Ayoko rin kasi maraming dadalhin. Naisip ko na dumaan muna sa salon dahil matagal tagal na rin simula nung huli.

Agad naman akong binati ng isa sa mga empleyado at itinuro ang isang upuan. Ngumiti ako at naupo na maya maya ay lumabas ang sa tingin kong stylist. Ngumiti rin siya sakin sa salamin.

"Good day Madam how can I help you?" magandang maganda ang ngiti niya sakin kaya sinuklian ko rin ang mga ngiti niya.

"I want a pixie cut."

"Naku Madam sayang naman ang buhok ang ganda ganda pa naman." Sabi niya at hinawakan ang buhok ko ng may pang hihinayang. "Nag momove on ka ba madam?"

"H-Ha?"

"Kasi diba sabi nila pag pinagupit ng babae ang buhok nila ng maigsi ibigsabihin nag momove on sila."

"Of course not naka move on na ako, tss. " Sabi ko at umayos na ng pwesto.

Tumango tango naman siya pero parang hindi naman siya naniniwala. Maniwala siya o hindi wala akong pakialam,hmpt. Maya maya inumpisahan na niyang gupitin ang buhok ko.

Nang matapos siya ay hindi ko mapigilan na humanga sa bagong ayos ng buhok ko. Hindi ako sanay na maigsi ang buhok ko dahil hindi ko iyon ginugupit.

Ang ganda ko!

"Salamat." Sabi ko bago umalis at pumunta na sa isang boutique.

I miss shopping so much. Before ako mag pakasal ay palagi akong laman ng mga malls and salons. But you know things happened then boom. Anyway past is past hindi ko na dapat pa alalahanin iyon.

Matapos mamili ay bumili muna ako ng makakain sa isang fastfood bago nag pasyang umuwi.

Nasa parking lot na ako ng biglang na lang may biglang sumangi sakin at nahulog ang pakain at bag na dala ko.

"Ano ba?!" Sigaw kong bigla dahil sa pikon. "Wala ka bang mata or just using it as a display?!" Agad na napalitan ng gulat ang kaninang inis na nararamdaman ko.

"I-Ikaw"

"I'm sorry."