The Sunset Goodbyes (COMPLETED)

Chapter 7

Lutang ako ng makapunta dito sa Coffee Shop. Si Amira na kanina pa tanong nang tanong kung anong nangyayari sakin. I can't tell her about my feelings to that guy.

Ang bilis lang naman ata. Bakit ang bilis naman ata ng pangyayari? Bakit? Putangina para akong nababaliw sa nangyayari.

"Para kang tanga. Kanina kapa ganyan ah, Siguro nabaliw kana" sabat ni Amira na ngayon ay kakalagay lang ng bagong ingredients

I look at her and rolled my eyes. "Siguro nabaliw nako pero hindi ko kaya dahil ang dami kong iniisip" i said and i waited for her respond pero pagtingin ko ay busy siya sa cellphone habang nakangiti.

"Bebetime na naman. Pag ikaw sinaktan niyan pustahan iiyak ka talaga" sabi ko sakanya

"Huwag boboses kung walang planong mag jowa"

"Walang forever."

Hindi na siya muling nagsalita pa. Wala na masyadong customer at first time kong hindi siya pumunta rito dahil dati araw-araw nandito 'yon. Dati ng aming nakasanayan ay naghintay na kami ng grab at hindi naman kami nahirapan dahil may agad na tumanggap sa amin.

Habang nasa kotse kami ay naramdaman kong tahimik ang katabi ko at pagtingin ko sakanya ay nakatingin ito sa bintana. Nang maramdaman niyang nakatingin ako ay tumingin siya sa akin at ngumiti.

"One day, We will choose our own paths. Magkakaroon na tayo ng mga pamilya, I don't know but i'm afraid that one day i will lose you, Solene." she said and that hit me hard

Mawawala ba siya sa akin? Kailangan ko bang maghanda? O baka sinasabi niya lang ito dahil baka trip niya lang.

"Hindi ako mawawala sayo Amira. We can choose our own paths but i know magkakaroon pa rin tayo ng communications. I can be the ninang of your child and i can be your bridesmaid once you get married." sabi ko sakanya "Both of us know how our past affected us. We can be strong outside but inside we know how weak we are." dugtong ko pa

"Tangina neto ni Sol. Nag practice lang ako mag english tas isasagot mo sakin english? Nasan ang hustisya?!"

"Sira"

Nahinto ang usapan namin ng nagsalita si Kuya Driver. "Ma'am, Nandito na po tayo" sabi niya kaya naman ay inabot na namin ang bayad sakanya pero bago kami bumaba ay nagsalita si Kuya Driver "Huwag po kayong mawalan ng pag-asa, Alam ko po na magkikita pa rin kayong magkaibigan pero sa ibang direksyon na nga lang po." sabi ni kuya driver

"Salamat po" sabi namin ni Amira

Nang makababa na kami ay umalis na rin si Kuya Driver. Tumingin kami sa maliit naming apartment at napangiti ako roon. Ang pinaghirapan namin, Ang pinaghirapan naming ibuo at gumawa ng matutuluyan ay ito na.

Pero biglang naglaho ang aking mga ngiti ng makita ang isang pigura ng tao sa labas ng apartment namin. Kasabay ng pagbukas ng gate ay siya rin ang paglingon ng lalaking nasa harapan ko.

Amira's Father.

Tumingin ako kay Amira at nagbago ang timpla ng kanyang mukha. Ang kanyang mata ay nagliliyab sa galit at halatang kinasusuklaman ang taong nasa harapan namin.

Paano hindi siya magagalit sa taong nasa harapan namin kung yung tao na ito ang mismong tumalikod sakanya nung panahon na kailangan namin siya. Pinapili siya ng kanyang ama kung saan siya sasama sa akin ba o sakanya pero mas pinili ni Amira na piliin ako.

Well i can't judge her dahil nakakaranas siya ng insulto galing sa kanyang ama. His dad makes her feel that she's not enough. Kailangan pang pagbuhatan ng kamay para sumunod si Amira. How can he be this fucking ruthless while his daughter is suffering from the damage that he cause?

Naramdaman kong lumapit siya sa amin at kasabay ng paglapit niya ay ang pagkita ng mga mata namin. Wala akong emosyon na pinakita sa taong nanakit sa kaibigan ko. Hindi ko hahayaan na makitang duguan at puno ng galos ang kaibigan ko. I can see in his eyes that he want to take my bestfriend away from me. He always tell her that i am a fucking useless person.

Naalala ko kung paano ako sinabihan na wala akong silbi at wala akong mararating ng mga tao na importante sakin.

Lumuhod siya sa harapan namin at dun ko nakita ang mga mata nitong lumuluha na. "A-anak...N-nagmamakaawa ako p-please b-bumalik kana sakin" pumapaos na boses ng kanyang ama

Tumingin ako sa ibang direksyon dahil ayaw kong madala sa emosyon na nakikita. I can't.  Please Amira choose wisely. I know hindi mo kayang tanggihan ang iyong ama.

"P-pa....T-tumayo k-ka" rinig na sabi ko kay Amira na halatang nahihirapan na magsalita "P-pa, B-bigyan niyo ho po ako ng ilang araw para pag-isipan.....M-mahirap p-po k-kalimutan a-ang nangyari.." sabi niya

She will leave me soon. Not now but soon.

"A-anak, Pasensya kana ah hindi ko naman kase inaakala na ganon na ang mangyayari. Hindi ko alam na nasa maling huwesyo pala ako noon. Kinakahiya ko ang sarili ko dahil sa ginawa ko. Sinisi ko ang sarili ko dahil sa nangyari dahil sa akin ay u-umalis ka sa akin." sabi pa ng kanyang ama "Pero kung gusto mo na umuwi pa rin sa bahay natin. Welcome na welcome ka pa rin Anak. Pasensya na rin Sol sa ginawa ko dati sayo, Hindi ko lang matanggap na pinili ka ng anak ko kaysa sa sarili niyang a-ama" dagdag niya pa

I just look at him and smile. Nawala lahat ng bigat sa dibdib ko nung marinig ko ang mga sinabi niya. "Kailangan ko na umuwi, Goodnight sainyo S-sol at a-anak" sabi niya at tuluyan na umalis.

Pumasok na muna kami at dun ko nakita ang mga luha na pumapatak sa kanyang mga mata. Her eyes is full of questions, problems, and happiness. She's wondering why her father showed up for how many years.

Her father left her like a baby. I just hugged and she hugged me. "Shushh, Amira i'm so proud of you My Love. Alam ko mabigat 'yan pero iiyak mo lang lahat magiging maayos kana. Kung ano man ang magiging desisyon mo piliin mo kung saan ka sasaya huwag mong piliin kung saan mo alam mong masasaktan ka" pampagaan ko sakanya

I heard some sobs but i didn't mind it. As long as i can feel her that she's safe in my arms then i will always make her feel the peace. Ilang minuto pa kami ganito ang sitwasyon ng magsalita na siya "I want to choose my father but my heart doesn't want to choose him. He gave me a lot of trauma and i can't.  Ayaw kitang iwan dahil simula nung umalis na tayo doon ikaw na ang naging pamilya ko Sol." sabi niya

"You don't need to choose me Amira. Hindi sa lahat ng oras ay pipiliin moko kung gusto ng puso't isip mo ay pipiliin mo. Pero tandaan mo kung may nangyari man masama sayo doon sabihin mo sa akin ako na mismo ang lalayo sayo sa lugar na iyon."

That night is one of the saddest part in my life. One problem in our lifes and what's more? Makakaya kaya namin? O susuko na? But we choose to stay in each other's arms. Me and Amira will always choose our happiness and that's our friendship.