The Sunset Goodbyes (COMPLETED)

Chapter 31

Inabot kami ng hapon dahil pumunta kami ng bataan. May isang beach kaming pinuntahan at kanina ay nagtext ako kay Amira na kasama ko si Troy.

Solene Gracinea :

Hi love, I'm sorry if hindi mo nako naabutan. May nangyari kase kanina and dinala ako ni Troy sa bataan. How are you? Are you tired? Bukas pa ulit ibubukas ang shop, mag rest ka lang muna. Iloveyou.

Amira Caine :

Hello love, It's fine. Don't forget to buy a condom for safety loveyou.

Nang maalala ko na naman ang nireply niya ay hindi ko mapigilan ang matawa. Nandito kami sa isang beach habang pinapanood ang sunset.

"This is one of my favorite. Everytime the sunset goes down i will make sure na ikaw lagi ang kasama ko." he said while holding my hands

I look at him and i can see the smile that he is hiding. "Everytime na magkakasama tayo ay alam kong ikaw ang magiging dahilan ulit. Kahit siguro magkakahiwalay ang landas nating dalawa ay alam kong pagtatagpuin pa rin tayo ng tadhana." i said

"About earlier, her mother tell my mom na gusto niyang makipag set ng marriage sa amin ng anak niya. My mother didn't agree about it but her mother threatened my mom, she tell my mother na pag hindi siya pumayag ay idadamay niya kami. Hindi ako nagpatalo dahil alam ko pero nang malaman niya ang tungkol sa condition ay dun nako nagtaka. She hired a best investigator to know about my identity." he said and nakikinig lamang ako pero napatigil ako sa sinabi niya.

"What condition?" i asked him and that made him stop from holding my hands. I can feel how his hands tremble and i can see the sweat in his forehead.

Umiwas siya ng tingin sa akin. "What is my condition? Maybe someday you will find out, pero alam ko na magiging maayos ako pag nalaman mo iyon. Kase para sayo gagaling ako, para sayo ay hindi ko hahayaan na lamunin ako ng condition na 'to. This disease will never kill me. Because you're the strength in my weakness life." he said

"In my weakness world, I find my strength. You and my family will always my strength."

Those words made me want to cry so badly. I can feel his hands in my cheeks and i can see how his tears started to fall.

"Maybe in another life, the time will let us to be together again. Dadating araw na kung sakaling kailangan natin maghiwalay ay tanggapin natin at alam kong magkikita din tayo."

Kaya dun na tumulo ang mga luha ko. How can the world become ruthless? Saan niya ba nakukuha ang mga ganito?

"Mamaalam kana ba? I mean hindi dapat ito ang sinasabi natin diba? Both of should be happy." i said and tumingin sa harapan at tinuro ang araw na palubog na. "Look at the sunset, diba favorite na natin to? tingnan mo kahit masakit ang meaning niya ay maganda pa rin siya tingnan. I know na makakaya mo 'yan love, I will make sure na ako ang makakasama mo sa habang buhay." i said and smile

I hugged him so tightly and he hugged me back. I can feel how fast his heartbeat is and i heard some sob from him. Hinagod ko ang likod niya hanggang sa kumalma siya. Biglang tumunog ang relo niya at tumingin siya roon.

"I need to drink my medicine. Just wait for me my love" he said

Tumango ako at nakitang bumalik siya sa loob ng sasakyan at maya maya lang ay lumabas na siya. 6:00 pm na kaya naman ay naisipan namin na bumalik na sa manila.  Ilang oras lang ay naramdaman ko na ang gutom kaya naman ay tumingin ako sakanya.

"Love, Let's eat muna? Drive thru nalang? " i asked him and he look at me and said "Yes, let's eat i'm already hungry. Jollibee?" he asked me

"Yes, Jollibee. Mix and match please" i said

He just smile and tap my head. Sakto rin na may nakita kaming jollibee kaya naman ay lumiko na siya at pumunta na sa may drive thru.

Nang mag order siya ay naghintay lamang kami ng ilang minuto hanggang sa maibigay na sakanya ang order namin. Nag hanap kami ng ma park at dun na kami nagsimula kumain.

Panay kwentuhan lang kami at tawanan kami. I can feel how his face changed for a moment, i notice kung paano siya humawak sa kanyang ulo pero ng makita niya akong nakatingin ay bigla niya iyon binitawan.

"May importante akong sasabihin sayo. Gusto ni mommy na pumunta ka sa isang ball at sakto rin ipapakilala ka niya sa lahat ng nandun." sabi niya habang kumakain kaya naman ay napatigil ako doon

"Ball? nakakahiya naman pumunta roon love." sabi ko sakanya kaya naman ay napatigil siya sa pag kain niya

"Nakakahiya? You don't need to be shy love. Si mom ang nag invite and kahit ako naman ay invite ka rin, don't worry ako na ang bahala sa magiging suot mo." sabi niya

Ayaw ko sana sumama pero ayaw ko naman tumanggi dahil mother niya din naman ang nag invite sa akin. "Kailan ba gaganapin?" tanong ko sakanya

"This coming Sunday." sabi niya at pinagpatuloy na ang pagkain niya "I will invite your friend also, para naman ay mag-enjoy siya. I know naman nagkabalikan na sila ni Leon and alam ko rin na invite din siya ni Leon." dagdag niya pa

"Nagkabalikan na sila? Kailan pa?" tanong ko sakanya

"I don't know, basta nakita ko lang magkausap yung dalawa." sabi niya

"Chismoso"

I heard him chuckled and he said "Chismoso? Are you sure? It's not my intention kaya na marinig sila" sabi niya

Kaya napatawa na lamang ako sa sinabi niya. Nagiging conyo din siya like her sister and nang matapos na kaming kumain ay nagsimula na ulit siyang magmaneho.

Ilang oras lang ang lumipas ng nasa manila na kami. Hinatid niya muna ako sa apartment ko pero bago ba ako bumaba ay hinawakan niya ang kamay ko.

"I will miss this. I will miss our bonding. 2nd sem na kaya naman ay mas mag focus ka sa acads okay? i'm always here if you need me."

Pagkatapos niyang sabihin iyon ay hinalikan niya ang noo ko. Nang makababa ako ay nag wave ako at nakita ko na binaba niya ang window at nag wave rin siya.

His eyes is full of happiness but the other half is sadness and tired.