The Sunset Goodbyes (COMPLETED)

Chapter 16

Habang inaalala ko iyon ay hindi ko mapigilan na mapatanong ulit sa sarili ko. Hindi na ako madungis tignan, hindi na ako pabaya sa sarili ko. Pero bakit wala ni isa sakanila ang bumalik?

Mahirap ba akong mahalin? Si mama ang unang nagparamdam tas ngayon si Papa? Hindi ko na kaya. Naramdaman kong unting-unti tumutulo ang aking mga luha. Wala akong magawa kundi iiyak lahat ng sakit na aking nararamdaman. 

Paano kung dumating sa puntong kailangan naming umalis dito? Paano kung madamay si Amira? I can't lose my bestfriend. A lot of negative thoughts start to enter in my mind. Biglang tumunog ang cellphone ko at nakita kong may tumatawag.

Bumungad ang pangalan ni Troy kaya sinagot ko ito.

"Hey, Sorry kung napatawag ako. Are you free tonight?" he asked me and pinigilan kong huwag humagolgol sa harap niya

Nang hindi niya marinig ang sagot ko ay narinig kong parang lumabas siya ng pinto.

"Mom." tawag niya sa mommy niya at hindi pa pinapatay ang call namin "May pupuntahan lang po ako saglit. I'll be back don't worry" dagdag niya pa

"Jusko Troy. Saan ka na naman mapunta? Hindi ba-" hindi na natuloy ni Tita ang sasabihin niya ng magsaita si Troy "Mom, Solene needs me. Hindi po ako magtatagal want ko lang malaman if she's okay" he said

Bago pa niya iend ang call narinig ko ang huling sinabi niya. "Solene, Wait for me i'll be there in any minute"

Troy is willing to sacrifice everything. I didn't tell him about my problem pero hindi siya nagdalawang isip na puntahin ako. Pinatahan ko ang sarili ko para hindi halata na umiiyak. Maya maya lang ay nag pop ulit ang cellphone ko at nakita ko ang message niya.

Timothy Troy:

Hey, I'm already here. Labas kana

Hindi nako nagreply at lumabas sa aking kwarto hindi ko nalang pinansin ang suot ko dahil pajama at t-shirt lang naman iyon na hello kitty. Pagkalabas ko sa may gate ay nakita ko ang nakaparada na mercedes at ang isang tao na nakatayo habang nakatingin sa akin.

Lumapit siya sa akin at niyakap ako. Sa pagyakap niya sa akin ay naramdaman kong malayo ako sa mga problema na kinakaharap ko ngayon. He touched my hair and hinaplos niya ito ng dahan-dahan kaya naman ay hindi mapigilan ang mapapikit.

"Hey, Are you okay? You're not responding to my calls earlier. Please tell me, Do we have a problem?" sunod sunod na tanong niya sa akin

Tila bumuhos lahat ng sakit na ikikimkim ko dahil tuluyan na akong umiyak sa mga bisig niya. Mas lalo niya pang hinagod ang aking likod para patahanin ako dahil sa nangyari. I just cry and cry until all the bad memories faded in my heads.

"Just cry. I won't ask you why you're crying right now. " sabi niya

Umiling ako dahil naramdaman kong basa na ang polo niya. "Basa na ang polo mo pasensya na"

"I don't care. As long as you're not okay, Hindi ko hahayaan na bumalik ka sa loob na ganyan ang itsura mo."

Mas lalo akong napaiyak sa kanyang mga bisig hanggang sa tumahan na ako. Naramdaman kong napatigil siya pero hinayaan niya lang.

Humarap ako sa kanya at ngumiti. "I'm sorry. Nakita mo pa kung paano ako umiyak baka nga ang dugyot ko na tingnan" sabi ko sakanya kaya napatawa siya

"Dugyot? Mugto lang ang mata mo pero hindi nawala ang ganda mo."

I didn't expect that. His cringe lines again but that cringe lines is one of my favorite.

"In people's eyes they thought na dugyot ka but in my eyes you're the most beautiful girl that i have ever met."

"I have a ice cream here. Gusto mo?" alok niya sa akin kaya tumango ako

"Bakit may ice cream kang dala?"

He looked at me at ngayon ay nasa loob kami ng sasakyan niya. "Because ice cream make people calm. When i was a kid i really love to eat ice cream then one day while i'm eating my ice cream to the park. I saw a girl  crying while its raining." he said

"Kwento mo naman"

"Are you sure?"  paninigurado niya at tumango naman ako

"Okay. I was eating my ice cream while waiting to my mom. That girl caught my attention, She's wearing a dress and i think same age lang kami. Nasa may tent lang ako hanggang sa gumabi at hindi pa rin ako umuuwi dahil hinihintay ko rin si Mommy hanggang sa biglang bumuhos ang malakas na ulan. Nung tingnan ko ang babae ay naglakad na papalayo habang basang-basa sa ulan" he said

That scene is familiar.

"May kamukha nga siya eh."

Dahil sa sinabi niya ay napatingin ako sa kanya at tiningnan hanggang sa umiwas ang mga mata niya sa akin.

"That girl infront of me and that girl that i met years ago." he said at muling ako tiningnan "It's you." dagdag niya pa

When he said that parang may kung anong paro-paro ang bigla kong naramdaman sa may bandang puson ko.

"It's you Solene. The girl that i met before"

I'm speechless but this time i heard him chuckled.

"Just eat your ice cream. Hindi ka pwedeng gabihin baka mapagalitan kapa ng kaibigan mo"

Kaya tumango nalang ako. Kung ganito lang din ang magiging manliligaw ko ay siguro hindi ko na hahayaan makawala ito sa akin.

"Nanliligaw ka palang nakita mo na kung gaano ako umiyak"

"Nanliligaw? Solene ito ang ginagawa ng mga manliligaw. They want them to make their girl comfortable with them. Kahit anong baliktad mo sa mundo ay hindi rin namin hahayaan na umiiyak ang isang babae."

I want to cry so badly. Not because of my problem but because how he answered all my thoughts.

"What if hindi magiging tayo sa ending?"

Dahil sa sinabi ko ay naramdaman kong natigilan siya sa pagkain ng ice cream niya. "Maybe one day, You will find another man who will make you feel this way. I can't promise that i will stay forever. Hindi lahat ng nagmamahalan ay umaabot sa altar, May iba umaabot sa kabaong."

That answered hit me hard. Parang may mali, Parang may pinapahiwatig siya. Pero hindi ko nalang pinansin at kinain nalang ang ice cream ko at baka matunaw na ito.