The Sunset Goodbyes (COMPLETED)

Chapter 22

Nandito pa rin ako sa library. I was busy while reading his story not until someone covered my eyes. Tatanggalin ko na sana ito ng kusa niyang tinanggal at tumumbad sa akin ang mukha niyang nakangiti.

"You're here." sabi niya at umupo sa katapat kong upuan at sinabing " Kanina pa kita hinahanap mabuti nalang at nagtanong ako sa mga kaklase mo."

I just smile "Well, Ang boring kase. Wala na kaming class and i know hindi pa uuwi si Amira sa apartment."

He just looked at me and raised his eye brow. Kaya naman ay tinaasan ko rin siya ng kilay kaya parehas kaming napatawa sa ginagawa namin dahil nagmumukha kaming tanga.

"Beautiful."

I just laughed and said "Handsome."

He just smile and tapped my head. Hindi mabigat, hindi rin magaan sakto lang ang kamay niya.

"Gumaganda ka lalo."

"Siraulo! Ayan ka na naman sa mga banat mo."

He just chuckled and looked at me in my eyes. "Let's have a kwento? About our selfs? Or yung first na nakilala moko" sunod sunod na tanong niya kaya naman ay tumingin ako sa relo maaga pa naman 3 pm palang ng hapon

"Sige, Sino mauuna?"

"Me"

Umayos siya ng umupo at ang isang kamay niya ay nasa table habang ang isa naman ay nasa baba niya na parang nag-iisip.

"Timothy Troy Lacsa Laconia. That is my full name, I want to be a engineer someday, Writing is one of my favorite hobby. I have a lot of secret, I always believe in love at first sight." panimula niya.  "The first time that i saw you, Naka linya kalang sa Humss Department kaya kami napadaan dun dahil sa kapatid ko. I saw you looking at me that's why i stopped myself from laughing and there you are. You already caught my attention. The second time that i saw you, is dun sa coffee house they already teasing me because of you. This keep on telling me how gorgeous you are that time, Hindi ko nalang pinahalata. Your eyes is one of the beautiful eyes that i have ever see." dagdag niya pa

"My family is one of the successful business man here in the Philippines. Akala ko dati magiging spoiled ako dahil binibigay nila lahat sa akin pero hindi pala. I was wrong, Dahil hindi lahat ng hinihingi ko binibigay nila dahil may limits. The book that you're reading is based on the true story. My uncle died because of Brain Tumor, he even forgot his first love. The moment that i saw her first love, that is the first i write the Chasing the Time. She even tell me how she want to choose the time than to her own happiness. Because chasing the time ay dun niya lang makakasama si Uncle. Kahit sa kabilang buhay." dagdag niya pa  "That's it, How about you?" tanong niya sa akin

"They abandoned me when i was 10. My parents keep on fighting and shouting in our house. Hanggang sa dumating na hindi na nila kinaya kaya nag-iba nalang sila ng landas. While me? napunta sa ibang pamilya, Si Amira ang kumupkop sakin siguro nasa grade 4 pa ako nun. Nakalimutan ko na rin, Nung naghiwalay ang parents niya kase iniwan siya ng mama niya.  Dun nagsimula na maranasan ang iba't ibang bugbog galing sa kanyang ama hanggang tuluyan kaming umalis ni Amira." sabi ko at walang bakas na emosyon ang pinakita ko "Nagsimula kami magtiis sa lahat ng bagay hanggang sa nakaya namin lahat. Nang makita kita sa hallway sa may Humss Department, Hindi ko alam pero nakatitig lang ako sayo. Hanggang sa tuloy-tuloy na tayo magkikita kahit alam kong coincidence at bigla kang umepal kaya naman nahulog na akong tuluyan." dagdag ko pa

"Sino yung lalaking na pumunta nung nakaraan sa apartment mo?" tanong niya sa akin

"My father."

When i answered his question. Walang sagot ang narinig ko mula sa kanya. What if iwan niya ako? What if iwan niya ako dahil sa nikwento ko? Willing ba siya mag stay para sa akin?

"That's why hindi ako naniniwala sa love. Dahil kahit mga magulang ko hindi maibigay sa akin." sabi ko pa

Naramdaman kong tumayo siya at nabigla ako ng yakapin niya ako. Nagulat ako dahil hindi ko akalain na gagawin niya iyon sa akin.

"Kung kailan kita niligawan, Dun ka maniwala sa tunay na pagmamahal. Dahil ako ang magpaparamdam sayo na hindi mo naramdaman sa kanila." he whispered

The moment he said those words. Naramdaman ko ang mga paro-paro sa aking lower belly.

"Hindi kaba nagsasawa sa akin?" i asked him at umiling naman siya

"Bakit ako magsasawa sayo? Kahit matagal mo pa akong sagutin. Hinding-hindi ako magsasawa sayo. Kung tunay akong nagmamahal sayo hindi ako basta basta magsasawa kase mismong puso ko na ang pumili sa taong mamahalin ko." he said

Naramdaman ko ang biglang pamumula ng aking mga pisnge. He never failed me to love him more. Tama talaga ang desisyon na ginawa ko.

The moment of truth. The moment of love.

"You can tell me all of your what if's, sasagutin ko 'yan."

"What if hindi na tayo magkaroon ng communication?"

"Hindi 'yan mangyayari. Kahit hindi ikaw yung makagawa i will make sure na ako 'yon. Maybe communication is more important but for me understanding that person especially to her studies and schedule is more important."

Sasagot pa sana ako ng makita ko si Amira sa likod. Kasama si Leon and halatang hindi sila nag-uusap.

"Solene, Uuwi na tayo. May epal kase" sabi ni Amira

"Timothy, Tita told me that you should drink your medicine. Someone is grumpy." sabi naman ni Leon

Napatingin naman si Troy sakanila kaya naman ay nagtaka sa inasal ng dalawa. He looked at me and umiling nalang.

Lumapit nalang kami sa kanila at akmang hahawakan ni Amira ang kamay ko ng magkasalubong ang kamay nila ni Leon. Kaya naman imbes ang akin ang makuha niya ay kay Leon na kamay ang nahawakan.

"Putangina talaga." mura niya

Napatawa naman si Leon habang si Troy ay nakangisi. Magpinsan nga talaga.