The Sunset Goodbyes (COMPLETED)

Chapter 27

Late akong nagising dahil sa nangyari kagabi. Naalala ko lahat ng nangyari kagabi kaya hindi ko mapigilan ang mapangiti. Nang hawakan ko ang mga labi ko ay mas lalong lumawak ang aking mga ngiti.

Simula nung gabing iyon ng naglapat na ang labi naming dalawa. Bigla nalang akong nabalik sa aking sarili ng may nagsalita.

"Hinalikan ka ba niya?"

Kaya naman ay napatingin ako kay Amira. Nakakunot ang noo at parang hinuhusgahan ang sarili ko. Parang umurong ang dila ko dahil hindi ko alam anong isasagot ko sakanya.

"Oh? Bakit parang umurong ang dila mo? Solene, Malaki kana hindi kita huhusgahan kaya alam ko ang feeling na nakuha ang first kiss." sabi niya at tumabi sa akin

Tila parang nagkaroon na ulit ako ng boses nung sabihin niya 'yon. "Hindi ka galit? Hindi mo ako papagalitan? Kase hinayaan ko lang siya angkinin ang first kiss ko?" sunod sunod na tanong ko sakanya pero umiling lamang siya.

"Hindi ako galit Sol kung 'yan ang iniisip mo. Hindi kita papagalitan dahil hinayaan mo makuha niya ang first kiss mo. Hindi naman sa lahat ng oras o bagay kailangan kong magalit sayo, Bakit may mali ba kayong ginawa? Normal lang 'yan para sa mag bf/gf na mag kiss pero hindi normal na umabot kayo sa ibang bagay ng walang dalang proteksyon." sabi niya

"Proteksyon? You mean Condom?" i asked but she laughed and umiling

"I'm not pertaining to condom. The only protection that you need is marriage. Dahil kung walang kasal at nabuntis ka sa tingin mo papanagutan ka? Sa tingin mo ba kaya niyang akuin ang magiging anak niyo? Kaya minsan pag nagmahal tayo hindi lahat ibibigay dahil may ibang bagay na hindi dapat binibigay basta basta."

Those words make me realize that marriage is more important than anything. But if marriage is important then why some couples are already separted from each other? what about their promise in front of God?

"Ayaw kong dumating sa punto na maranasan mo ang nangyari sa akin. I lost our child. Hindi ko alam anong nangyari nung araw na 'yon, Hindi pa halata na buntis ako dahil nga ilang months palang. I don't know what to do hanggang sa nalaman kong hindi na kumapit ang bata. Sinisi ko ang sarili ko sa pagkamatay niya, Leon didn't know about our unborn child. I want to tell him that time but everything went black, I just found out myself laying in the bed while typing we need to end up our relationship." she said and i can see those teary eyes.

I didn't know. I didn't know about her unborn child, I didn't know everything. I felt guilty dahil hindi ko lang man siya kinamusta nung panahon na may problema siya.

Tiningnan ko siya at nakita ko kung paano dumaan ang sakit sa kanyang mga mata. "Sinabihan mo ba siya tungkol sa anak niyo?" i asked her but umiling siya

"Hindi ko sinabi sakanya. Ayaw kong dumating sa punto na kailangan niyang isakripisyo lahat para lang sa amin. He want to be a successful doctor just like his parents. Ayaw kong ako ang maging hadlang sa mga pangarap niya." she said

Sasagot pa sana ako pero bigla na lamang siyang tumayo. Kaya naman ay tumayo na rin ako at hinawakan siya. Tumingin siya sa akin at ningitian ko siya.

"Kahit ngayon, Iparamdam mo sakin na hindi ako nagkulang. Iparamdam mo sakin na hindi kita natulungan at nadamayan sa panahon na naghihirap ka."

She just smile when i said those words. I can feel na bumabalik ulit siya sa dati. "Hindi ka nagkulang sadyang may mga panahon lang na hindi natin masabi kung ano ba talaga ang problema natin" she said

In every problem we always realize about ourself. We always realize how cruel the world and how painful it is. We should never give up. We should never lose our dreams because that dream can lead us to the better future.

"Tara na. Baka kanina pa sila naghihintay sa atin" aya niya kaya naman ay tumango nako

Kaya naman ay umalis na kami ng room. 2nd day na namin dito kaya naman ay mas lalo lang kaming nag enjoy hindi na rin binanggit ang nangyari kanina. I can the happiness in Amira's eyes but i can also see the sadness.

Nag-uusap naman sila ni Leon pero minsan nga lang. Pag may tinatanong tungkol sakanila ay sinasagot naman nila. Me and Troy just enjoy being official minsan nga ay sinusubuan niya ako kaya naman ay nagiging bitter na ang mga kasama namin.

Sa 3rd day namin ay plano namin maligo and we ride a banana boat. May isang time pa nga na natumba si Kristy mabuti nalang at nahawakan siya ni Steven.

Nandito kami ngayon sa cottage dahil palubog na ang araw kaya lahat kami ay nandito. Lahat ay kinuha ang mga cellphone at isa isa na pinicturan ang palubog na araw.

"Guys, let's take a picture!" sigaw ni Leon

Kaya naman lahat kami ay pumwesto at nakatapat sa camera. Ni timer ni Leon ang camera at isa isa kaming nag posing.

"1! 2! 3! SMILE!"

Nakailang shot kami sa camera. Hindi kami tumigil hanggang sa unting-unti na gumabi kaya naisipan naming mag-ihaw ng barbecues at sinugbang bangus. Naghanap kami ng dahon para dun ilagay ang mga pagkain namin.

Kami nila Kristy ang nag aayos at habang nag aayos kami ay bigla nalang nagsalita si Kristy.

"Iba ang saya ni Kuya pag nandyan ka Sol" she said

Kaya naman ay napatingin ako sakanya at sinabing "Bakit? Hindi ba siya masaya sainyo?"

Umiling siya at mabigat ang buntong hininga ang pinakawalan. "He is always been busy for how many years, hindi ko nga alam dati kung kailan siya titigil sa pagiging busy. Mom always told me that kuya need to go to the hospital everyday. Until one day, It already stop but he keep on taking some medicine." she said

Mas lalo akong napapaisip dahil minsan ay nasasali sa usapan namin ang medicine na tinutukoy nila. Na curious ako doon kaya naman ay napatingin ako kay Troy na busy magpay-pay sa mga barbecue at sa sinugbang bangus. Wala akong napapansin na kakaiba sakanya except nalang sa paglagas ng kanyang mga buhok.

Nabalik lang ako sa aking sarili ng makita silang papunta dito dala ang niluto nila. Naghubad pa ng t-shirt si Troy dahil pawis na pawis ito kaya naman ay nagkuha ako ng bimpo at dahan dahan na pinunasan ang likod niya. Apaka ganda ng kanyang pangangatawan kahit chinito ito ay kabaliktaran naman ang pangangatawan niya.

Ramdam ko ang mga muscle nito sa tuwing pinupusan ko at ang likod niya na apaka ganda tingnan. May anim na abs at halatang nag eexercise ito pero mas lalong nakuha ng atensyon ko ang isang maliit na tattoo sa kanyang kaliwang dibdib.

Buwan ito at may nakalagay na pangalan sa tabi nito. Nakita ko kaagad ito dahil sa ilaw ng mabasa ko ay initials pala ito. S.G.D. 

"The meaning of that initials is your name"  he said kaya napatingin ako sakanya na halatang kanina pa ako tinitingnan.

"Why? I mean bakit mo pina tattoo ang initials ko?" i asked him and that made him chuckle. I just got confused because of that tattoo.

"Because you're the moon in my darkest life. Everytime i saw you, I always remember the beauty of sunset and moon."

_____________________________________________________________________________________

A/N: Sorry for slow update, busy lang po sa research and magawa pa ako ng reviewer for upcoming exam. Don't worry malapit na natin to matapos hintay lang kayo.  

Imagine Amira and Solene's pain when both of them suffered a lot. Amira lost his unborn child while Solene feel that she's a useless friend because of what happened to Amira.