The Sunset Goodbyes (COMPLETED)

Chapter 19

"Tutuloy pa ba tayo sa Coffee Shop?" tanong ni Amira ng makaalis si Papa "Pwede naman tayo mag leave. Sabihin lang natin na may problema lang" dagdag niya pa

Umiling ako at humarap sa kanya "Hindi. Tutuloy tayo, Hindi naman ako naapektuhan eh. Tsaka nakakahiya sa manager natin nakailang late na rin tayo baka bawasan pa ang sweldo natin" sabi ko

"Your salary before will always be your salary."  sabi ni Troy kaya napatingin kami sakanya at nakakunot ang noo ko dahil sa sinabi niya. "I am the owner of that shop. I can tell to your manager that both of you are not going to work because of a unknown reason. Or maybe i can close that Shop" dagdag niya pa

"Puta? Ikaw ang may-ari ng shop na 'yon?" tanong ni Amira kaya natawa naman si Troy sa naging reaction niya

"Yes, I am."

Nabigla nalang ako ng maramdaman kong hinawakan niya ang kamay ko. I can feel how warm his hand is, I can feel how his hand touch to my hand.

"PDA."

Pagkasabi ni Amira ay napabitaw nalang ako sa kamay niya at tumingin sa ibang direksyon. Dahil alam kong namumula na ang aking pisnge. I can feel how i hide my smile to them.

"Mabuti naman at maayos kana Sol. Mapasok pa tayo?" tanong ulit ni Amira kaya naman ay tumango ako at sinabing  "Yes, Sayang kaya ang oras. Hindi naman hadlang yung nangyari para tumigil tayo sa isang bagay eh" sabi ko

Wala akong naramdaman na kahit ano kanina. Dahil ang tanging naramdaman ko ay galit at poot sa isang tao. Hindi ko alam pero hindi ako luluhod at magmamakaawa sa harapan niya.

Ayaw kong magmukhang mahina sa harapan niya. Ayaw kong magmukhang tanga kaya hangga't kaya ko ay kakayanin ko.

"So tara na?" tanong niya sa amin

"Let's go/ Tara!" sabay namin na sabi ni Troy kaya nagkatinginan kami at sabay na tumawa

Nilock na namin ang gate ng makalabas kami sa apartment namin. Masaya ako dahil hindi ko naramdaman ang nangyari sa akin dati. Masaya ako dahil hindi agad ako nagpaapekto sakanila. Sana laging ganito nalang.

Nang makita namin ang sasakyan ni Troy. It's Mercedes AMG G63, it's really expensive. Sa likod nalang sana ako uupo ng tinulak ako ni Amira sa may harapan.

"Dun ka sa harapan, Nagmumukhang driver niyan si Troy."

Sinimaan ko siya ng tingin pero benelatan lang niya ako. Wala na akong magawa kaya naman ay umupo nalang ako sa passenger's seat.

Nang makapasok na rin si Troy sa Driver's seat ay ngumiti siya sa akin. Kaya ningitian ko siya at hindi ko alam pero parang naging isa sa paborito ko ang mga ngiti niya.

This man infront of me will be the last man that i will love. Kung hindi siya ay huwag nalang dahil hindi ako handa mawalan ng taong huling minahal ko.

"Sige mag ngitian lang kayong dalawa. Dahil dyan ay makakapunta tayo sa pupuntahan natin"

Sabat ni Amira kaya napatawa nalang kami at si Troy naman ay napaayos na at nagsimula na magmaneho. Habang nilalakbay namin ang mga daan ay hindi ko mapaiwas isipin kung paano ko nakaya lahat? Kung paano naging mahirap sa akin iyon.

"Stop thinking too much. It's not good to your health" sabi niya habang hinahawakan ang isa kong kamay

Tumingin ako sa kanya at sinabing "I can't stop thinking about my past. Its really hard to move on."

"Maybe one day you will realize that you're already moved on from your past. " sabi niya "Look at the sunset, It has a painful meaning but a lot of people always love that. Because they never think about the meaning, They always think how the sunset make them smile in just one second." dagdag niya pa

"Never think negative. Never think about your past. Just smile and be positive in your life and not all people are permanent some of them are temporary"

Maybe the sunset will faded but the memories will always remain. The painful or the beautiful memories that we always experienced.

Tumingin ako kay Amira na nakatulog sa loob ng sasakyan ni Troy. Ngayon ko lang napansin ang oras kaya pagtingin ko ay 9:30 pa pala pero parang kanina ay kinulangan kami sa oras o iba lang talaga ang presensya.

Nang makarating kami ay nag park na si Troy kaya ginising ko si Amira.

"Hoy gising" pag gising ko sakanya pero hindi pa rin magising kaya may naisip ako para magising siya "Si Leon hinahanap ka" sabi ko sakanya

Kaya napatayo siya bigla at sinabing "Putangina. Nasaan?!" Nang makita niya ang reaction ko na halatang pinipigilan ang tumawa ay malapit na akong masapak ng marealize niya na wala siya sa apartment.

"Nakatulog pala ako, Si Troy nasaan?"

"I'm here, Sleepyhead."

"Etchuserang palaka! How dare you to call me sleepyhead." sabi ni Amira

Napatawa nalang ako sa kanilang dalawa kaya inaya ko na sila na pumasok na kami dahil baka matagalan pa. Nang makapasok kami ay nakita ko si Leon na may kausap.

Nang makadaan kami sa harapan niya ay nakita kong hinila niya si Amira palabas ng Coffee Shop.

"Tumingin ka sa dinadaanan mo. Huwag sa mag jowang nag-uusap"

Kaya napatingin ako kay Troy at inismiran ko nalang siya. Pumasok nako sa staff room at nagbihis na. Pagkalabas ko ay bumungad sa akin ang manager namin. Ngumiti ako sakanya but my smile faded ng makita ko kung paano niya ako tingnan ng masama at kasunod naman si Amira.

"Bakit late kayo? Did you know na ilang araw akong nag aaccept ng mga excuses ninyo? Kung si Amira na minsan ay wala pa dito at ikaw naman Sol ang pumapalit." sabi niya habang sinersermonan kami "Hindi ako nagrereklamo pero huwag naman dumating sa puntong kailangan niyo pa mapaalis sa shop na ito bago niyo ma realize 'yan. I'm not saying this because may galit ako sainyo pero as a customer and a manager in this shop. Hindi maganda na ganyan ang inaakto ng mga staff dito" dagdag niya pa

"This time umayos na kayo. Be thankful na hindi binabawasan ng owner na to ang sweldo ninyo. I know his courting you Solene, But please act like a staff here in this shop. You can be his lover or whatever. Ikaw naman Amari alam kong gf ka ng isa sa shareholders dito sa Coffee Shop pero huwag ka din laging excuses alam ko din na mahirap ang college. Marami rin ako napagsabihan baka sabihin niyong bias ako." sabi niya

Narinig kong may binulong sa akin si Amira "Hindi naman halatang bitter siya noh?"

"Tarantado ka. Pag ikaw narinig ni ma'am jusko" sabi ko sakanya

Kaya napatawa na lamang siya. "Go back to your work, Good luck to the both of you." sabi niya kaya bumalik na kami pwesto namin