Bazı Küçük Meseleler

Kesit: Bir Küçük Yörük Meselesi

Merhabalar,

Bu bölüm için çok heyecanlıyım o yüzden tutamadım kendimi.

İlk kez ufak bir kesitle geliyorum.

Umarım sizi de heyecanlandırır.
**********************************************
Songül karşısında tedirgin bakışlarla duran üç adama baktı.
Beyni duyduğunu anlamak istemedi ama gözleri karşısında ona bakan derin okyanuslarla buluştu dudaklarından dökülmeden önce sorusu,
"Yörük mü?"

Taylan ağırlığını sağ ayağından sol ayağına geçirirken, gözleri Songül'le Sadi arasında gidip geldi hızla. Birazdan burada kopacak olan fırtınadan önceki sessizliğin içinde, görevin onları getirdiği bu noktada sadece kaderine teslim olabildi. Aynı Ahmet Savcı ve Sadi gibi...

Songül'ün gözlerinin arkasında patlamayı bekleyen bir volkan vardı. Kulaklarında kalp atışını duyuyor, başının bir mengeneye sıkıştırmış gibi hissediyordu.

Ya biri her şeyi anlatacaktı ya da Songül Sadi'ye doğrulttuğu silahın tetiğini çekecekti. Öfke damarlarında akarken, sağduyulu kalmak için mantığının son kırıntılarına tutunmaya çalışıyordu.
Başsavcı, eli havada Songül'e doğru bir adım attı, kadının gözleri hiç ayrılmadı kocasının okyanuslarından,
"Songül, sandı-"

Elini kaldırıp susturdu başsavcıyı Songül, sağ elindeki silah hala hedefine yönelikti. Kor gibi elalarını kopardı okyanuslardan, buz gibi bir sesle hitap etti başsavcıya,
"Size saygım sonsuz başsavcım ama karışmayın."

Başsavcı tamam anlamında başını öne eğerken, eliyle Taylan'a gel yaptı. Bir an önce bu odadan çıkmak isteyen baş komiser, uzun adımlarla başsavcının yanından geçip kapıyı açtı.

Başsavcı çıkmadan önce birbirlerinden başka kimseyi görmeyen karı kocaya döndü,
"Songül"

Songül içinden bin bir türlü küfür ederek döndü başsavcıya, Sadi henüz ne kıpırdamış ne de sesini çıkarmıştı,
"Songül, Sadi'yi dinle. Bu bir rica değil emirdir."