freefall | chanbaek

on üçüncü bölüm

İnsana anlık ağır gelen hisler bir anda geçebiliyor ya da bir anda önemsiz gelebiliyordu. Henüz üniversite öğrencisiyken böyle düşünüyordum ve o zamanlara ait tuttuğum anı defterimi okuyunca ne kadar farklı birisi olduğumu fark etmiştim. Örneğin, 15 mayıs tarihinde sokakta bizimkilerle sabahladığımı yazmıştım ve evet bu günü hatırlıyordum. Sabaha kadar uyumak için bir köşe bulmaya çalışmıştık. Kütüphanelerde hepimizi alacak kadar yer yoktu. Dönüşümlü olarak uyumayı denemiştik ama içeri girip direkt uyuyunca kovulmuştuk. Yemek yemek için açık hiçbir yer bulamamıştık ve başka derdimiz yokmuş gibi Jongin'e sigara almak için benzinliğe kadar yürümüştük. Arkadaşlarım yanımda olduğu sürece dünyanın her köşesi bana evimmiş gibi geliyor yazmıştım. Elimi yazının üzerinden geçirip gülümsedim. Gerçekten de öyleydi. O zamanlar arkadaşlarımın hayatımın merkezi oluşu hala değişmemişti. Ama onların hayatının merkezi ben miydim işte buna emin değildim. Minseok son zamanlarda özel hayatı hakkında hiçbir şey anlatmıyordu. Anı defterime yazdığım şeyleri görünce instagram hikayelerime bakmak için kullandığım eski hesabıma girdim ve o an fark ettim yeni sevgili yapıp onunla fotoğraf paylaştığını. Benim için ailesini açıp kendi cebinden para bile vermişti ama sevgilisi olduğunu söylememişti. Jongin olaylara genelde sessiz kalıyor ya da beni neşelendirmek için şaklabanlık yapan kişiydi ama Kyungsoo ile ilişkisindeki sorunları bana anlatmıyordu. Kyungsoo'nun son zamanlarda iş stresi yüzünden ne kadar kilo aldığını ve mental olarak zayıfladığını fark edebiliyordum ama ona hiçbir faydam olmuyormuş gibi hissediyordum. Belki ben sorunlarımla o kadar kaybolmuştum ki arkadaşlarım yanlarında duracak bir Baekhyun'u bulamıyordu.

Onca yılın ardından defterime yeni bir sayfa açıp yeni bir isim eklemek istedim. Bana yaptıkları için minnettar olduğuma dair birkaç satır yazdım Chanyeol için. İğrenç birisi olduğu gerçeğini birkaç dakikalığına kafamdan attım ve bana evini açıp oğlumu korkunç bir travmadan koruduğu için minnettar olduğumu yazdım. Mesaj atmamıştı ya da arayıp sormamıştı. Dün sorduğuma göre Yiwoo'yu okul sonrası görmeye de gitmemişti. Belki de dün yaptığım ilk işin gidip onu değiştirmeyi talep etmem onu üzmüştü ama umrumda değildi. Yeni bir görevlinin en kısa sürede evime uğrayacağını söylemişlerdi. Kafamın içinde Chanyeol mevzusunu da bu kadar çabuk kapatabilmiştim. Aslında şu anda korkudan ve endişeden ne yapacağını bilemeyen bir Baekhyun olabilirdim ama gençliğimden aldığım güç beni ayağa kaldırmıştı. Neleri aştığımı görünce aslında ne kadar güçlü olduğumu fark etmiş ve kendime gelmiştim.

Çok büyük bir ihtimalle stres sonrası ani duygu değişimleri yaşıyordum ve iki gün önceki krizin üzerine şu anda kendimi aşırı iyi hissetmek dengemi altüst ettiğim anlamına geliyordu.

Parkenin üzerinde titreyerek ekranı açılan telefonumu elime alırken defteri de kapattım ve eski yerine bıraktım. Gelen mesajı bildirim panelinden okuyup cevap vermek için birkaç saniye bekledikten sonra oturduğum yerden kalktım ve hazırlanmaya başladığıma dair bir mesaj attım.

Hayatımdaki sorun sayısı azalmamıştı ama önem sırasını daha mantıklı bir şekilde yapabiliyordum. Bana en az endişe veren durum 4 puanla Sehun olduğu için bugün Sehun ile buluşmaya gidecektim. Belki buluşma sonrası benim için 6 puan değerindeki iş bulma seçeneğine bakardım. 9 puan değerindeki eski eşimle konuşma mevzusunu sanırım biraz daha erteleyecektim çünkü henüz o kadar toparlanmış olduğumu düşünmüyordum.

Üzerime ceketimi alıp dışarı attım kendimi. Son zamanlarda o kadar çok araba içinde trafikle vakit geçirmiştim ki kendime düşünme zamanı vermeyi unutmuştum. Bu yüzden kulaklıklarımı çıkarıp kulağıma taktım ve ufak müzikle yürümeye başladım. Çarşı ya da kafeler pek uzakta kalmıyordu. Attığım her bir adımda dünyam sarsılıyormuş gibi hissettim çünkü bu yolları Yuhi ile el ele geçerdik hep, gözümün önüne geldi lise son sınıf zamanlarında kulaklıklarımızı paylaşıp zıplayarak buralarda dolanmamız. Bir gün arkadaşları onu yalnız bıraktığı için çete tarafından dayak yiyişini, onu kurtarmaya gelip benim de mosmor oluşumu, aslında güzel vakitler geçirdiğimizi ama artık bize ayrılan sürenin sonuna geldiğimizi düşündüm. Yuhi ile geçirdiğimiz zamanlar için pişman değildim ve evliliğimiz için de minnettardım. Son dönemlerinde kendini çok kaybetmiş olduğunun farkındaydım ama eminim ki içindeki doğru noktayı bulup onunla konuşursam en azından oğlumuz için sorun çıkartmayı kesecekti.