ANKA Küllerin Ateşi

4. BÖLÜM affediliş♡

.....

 
  Karşımdaki adamla. Bakışmayı kesip telefona baktım babam arıyordu "efendim baba" sesim hafif titremişti "EFTALYA ARİN ACAR" ne zaman böyle seslense sınırı tepesinde olur

Aha şimdi sıçtın

Biliyorum Anka ne yapacağız

Benim sıram değil..

Allah bu çoklu kişilik bozukluğunun bin türlü belasını versin.

Babamın aklına bir şey gelmiş olacak ki sesi birden yumuşadı "iyi misin? yaralandın mı? hayır yani niye gittin ki sen şim-" "baba eve gideyim öyle konuşalım"  "hızlı ol" dedi ve yüzüme kapattı.
Adam ise aydınlanmış bir sarhoş gibi hafifçe gülüyordu. Gözlerim deki yaşları kurulayıp motoruna bindim. Yollar boştu, ayların acısını çıkarmak ister gibi hızlı sürüyorum motoru. Ama.. burası, bu yollar, bu mekanlar bana iyi gelmiyor şimdi tekrar ve tekrar daha iyi anlıyorum.

  Eve gelmiştim. Tatlı bir mahallede küçük bir binada yaşıyoruz, yani işte yaşıyorum artık. Timle beraber kalırdık burda. Hızlıca evdeki anıları hatırlamamaya çalışarak odama girdim. Üstümü değiştirip bilgisayarımı açtım. Babamı daha görüntülü aradım. "Nerdesin kızım sen ya beni kalpten mi göndereceksin beni öteki dünyaya" "baba ne yapayım dayanamadım ben.. ben ikinci defa ailemi kaybettim be baba." Gözlerine bir ağırlık çökmüştü. "Tamam ben kapatayım senin konuşman gereken kişiler vardır." Üçüzler.. üçüzlerim "ama bu konu burda bitti sanma zaten abin de deliye döndü tutabilene aşk olsun" "tamam baba" "kendine dikkat et" dedi tavırlı bir şekilde küçük bir şekilde gülümsedim "sende."

  Bilgisayarı kapatmış, üçüzleri arayacaktım ama 10 dakikadır donmuş gibi hareket etmiyorum cesaretim yok. Ne diyeceğim ki? Özür dilerim mi? Yada beni affedin mi?

Sadece konuş

Allah razı olsun.

Her zaman;)

Allah'ım yarabbim, sen beni iç sesimle mi sınıyorsun. Anlık cesaretimi toplayıp ara tuşuna bastım.

Çalıyor..çalıyor.. çalıyor..

Ve sonunda titrek bir ses

"Alo.. anne"

"Benim"

"Niye döndün." Sesi titriyordu çok fazla "vicdan azabı mı çekiyorsun yoksa"

"Dinle beni" sustum "Bora ve Kara'yı da çağır"
Kısa bir sessizlik "noluyor oğlum niye apar topar çağırdın bizi diyordu" Kara
Daha fazla dayanamadım. Ağzımdan koca bir hıçkırık döküldü. İşte o an tüm sesler kesildi belki belki bir anlığına zaman bile durmuş olabilir.
"Anne.."
"Benim oğlum lütfen dinleyin beni. Lütfen.." son kısımlara doğru sesim kısılmıştı.
"Anlat" dedi kesin ve net bir dille.
Derin bir nefes alıp konuşmaya başladım.
  "Tim.. onlar gittikten sonra kendimi toparlayamadım her ne kadar sana, size yansıtmamaya çalışsamda hissettiniz. O sıra iyi düşünemiyordum. Bir gün istihbaratçı bir arkadaşım sicilime, kişisel bilgilerime ulaşılmaya çalıştığı söyledi. Biraz araştırdıktan sonra biyolojik ailemin beni bulduğunu ve ulaşmaya çalıştığını anladık. Bir de o zamanlar timin şehit olmasına neden olan kişilerin yerini bulmuştum. Daha fazla dayanamayıp gittim. Şu biyolojik aile işi de cabası oldu.."
Sustum başka ne diyebilirdim ki

"Yaralandın mı" diye sordu Kaya

"Evet.."diye mırıldandım"nereden? Niye söylemedin ki? Canın çok yanıyor mu?"
"Sakin ol Bora iyiyim." Kısa bir sessizlikyen sonra "Affettiniz Mi beni"
sesim çocuk gibi çıkmıştı
Uzun bir sessizlikten sonra ilk cevap veren Kara olmuştu "evet.." sonra diğerleri "evet bir kutu çikolata alırsan ben de affederim" hafifçe güldüm "sen iste yeter fabrikayı alırım ben size."
Bora; "biyolojiklerle görüşecek misin?"
"Sanmıyorum oğlum ama beni rahat bırakmayacaklardır o yüzden bir DNA testi yaptırıp kesin bir dille onlarla görüşmek istemediğimi belirteceğim"
"Pekâlâ.."
  Biraz daha konuştuktan sonra bilgisayarı kapattım. Kendimi gerçekten rahatlamış hissediyordum. Yatağa yattım ve uzun zaman sonra ilk kez huzurlu bir uykuya daldım.
Biyolojikleri düşünmemeye çalışarak..

Selamm
522 Kelimeee
Nasılsınız? Hayat nasıl gidiyor valla ben de gitmiyor.
Birşey sormak istiyorum tanıtım bölümü ister misiniz?
Yoksa olayları ilerleyen bölümlerde geçmişi yazarak açayım mı?
Sınavlarım bitiyor 1 tane kaldı ondan sonra boş geçen 7 günün telafisi gelecek..
Seviliyorsunuz 🤍