ANKA Küllerin Ateşi

3. BÖLÜM üçüzler♡

....

Rüzgar gelip yanıma oturdu bana baktığını hissediyordum ama ben ona değilde yere bakıyordum dalmış gibi ama kulağım ondaydı.
"Dağıldılar üçü de zor toparladık hatta toparlayamadık hiç bir duyguyu yansıtmayan Kara bile senin gittiğini duyunca dağıldı gözlerimin önünde dizilerinin üzerine düştü.."

Rüzgar'dan flaş back

Sakinim sakinim sakin olmalıyım "üçüzler buraya gelin sizlere birşey söylemem lazım" "noldu dayı" diye sordu Kaya diğerleri de onu onaylarmışcasına yüzüme bakıyorlardı "oturun ve sakin olun tamam mı" cevap yok "anlaşıldı mı dedim" evet diye yanıtladı Kaya ve Bora, Kara'dan sakin olmasını beklemek zaten aptallık gibi bir şey "anneniz" sustum nasıl söyleyecektim ben bunu "anneme noldu" dedi Kara dişlerinin sıkarak diğerlerinin de bakışları sertleşmiş her an üzerime atlayacak gibi duruyorlardı. Derin bir nefes alıp devam ettim "anneniz gitti" dedim zor bela "NASIL ANNEMİZ GİTTİ" bağırdı üçü birden "oturun anlatacağım" güçlükle oturdular "çıktıkları son görevde mağaradan bir anne ve bebek sesi gelmeye başlamış Adel'i biliyorsunuz hisleri kuvvetlidir anlamış bir terslik olduğunu time söylemiş emir vermiş ama yok dinlememişler tim mağaraya yaklaştığı zaman patlamış"
Sustum gözlerinde ki korku ve üzüntü çok net fark ediliyordu tabi Kara hariç yine derin bir nefes alıp devam ettim
"Adel delirmiş tabi helikopter gelene kadar onların yanında beklemiş helikopter gelince naaşlarını teslim etmiş. Karargaha gelince albaya rapor vermiş 2 gün sonra da en son mühimmat odasına girerken görülmüş. O gittikten sonra dağdaki birçok kamp patlamaya başladı Adel olduğunu düşünüyoruz" "ne zamandır yok" annem dedi Bora gözlerimi sıkıca kapattım "2 hafta aradık ama bulamadık" gözlerimi açtığımda tam bir felaketti Kaya'nın gözleri kayıyor, Bora o donmuş bir şekilde masada duran Adel ile üçüzlerin olduğu fotoğrafa bakıyor Kara o, o en kötüleriydi dizlerinin üstüne çökmüş usulca gözyaşı döküyordu
Kara o Arin'e en bağlı olanlarıydı..

Flaş back son

"2 ay boyunca toparlanamadılar 2 ayın sonunda yurtdışına çıktılar orada birlikte de yaşamaya devam ediyorlar ama her gün beni arıyorlar annemden haber var mı diye"
Duyduklarım karşısında kalbimin tam ortasına öküz oturmuş gibi hissettim birşey demeden kalkıp gittim.

·
·
·
·

Dertlerime her zaman ortak olan o uçuruma geldim. Öylece dikildim. Rüzgar esiyor sanki, sanki tüm dertlerimi alıp götürmek istermişcesine sert esiyor. Daha fazla dayanamadım dizlerimin üstüne düştüm. Ağlıyordum sanki hiç bitmeyecek gibi. Ben giderken arkamdakileri gerçekten düşünmemiştim..

Dakikalar ve belki saatler geçti kendimi toparlanıp Rüzgar'ı aradım "efendim Arin sen iyi misin?" "Evet üçüzlere döndüğümü söyle" "emin misin" "evet" "pekâlâ ararlar zaten şimdi" konuşması bitince yüzüne kapattım bundan nefret ediyor. Gitmek için ayaklandım arkamdaki kişi hala hem beni izliyor hem de dinliyor hadi ama fark edemeyeceğimi mi sandınız anlamadım ki.

Nerden bilsin senin Bordolardan olduğunu Allah aşkına biraz akıl

Sus be! Çok konuşma

Külahıma anlat

Seni-

İç sesimle didişmemi bölen şey ayak sesleriydi, arkamdaki kişinin biraz daha yaklaştığını tahmin ediyorum. "Daha ne kadar orada saklanmaya devam edeceksin" arkamı dönmemle telefonumun çalması bir oldu. Karşımdaki adama bakıyordum, biz bakışmaya devam ederken telefonum ısrarla çalıyor ve rüzgar arkamdan daha sert bir şekilde esmeye başlamıştı. Beni asıl şaşırtan şey ise karşımdaki adamın gözlerinde gördüğüm duygular. Afallamış, korkmuş ve özlemle bakıyordu..

484 kelimee
3. Bölümle karşınızdayım. Kısa çerezlik bir bölüm oldu.
Sınavlar başladığı için pek bölüm atmayacağım. Sizce o adam Arin'e neden özlem ile bakıyor? Bir fikriniz var mı?
Seviliyorsunuz～⁠♡

Arin'in uçurumda ki hali
Olarak düşünebilirsiniz✿⁠