FATE SERIES 01: LOVING THE STORM

CHAPTER TWENTY THREE

''After you drink your milk rest, we are going to your fathers palace tomorrow'' Seryosong ani ni Zyaire habang sinusubuan ako ng pagkain. Mahina akong tumango sa takot habang nginunguya ang pagkain na nasa bibig ko na syang dahilan din kaya di ko ito masagot.

''Are you alright baby, mahigpit ba?'' maya mayang ani nito hindi ako kumibo at sumagot Habang ngumunguya ay nanghihina kong pinagmasadan ang tali sa aking paa.

'Anong nangyayari sayo Zyaire?'

Isang linggo na simula ng mangyari ang pag alis ko ng hindi nagpapaalam sa kanya at isang linggo narin ang lumipas simula ng hindi ako naka labas sa kwartong ito at tanging naka tali na lamang.

'Gusto kong sumigaw at murahin ka pero wala na akong lakas pa. Is this what they called, love is blind inspite of the fact that you are hurting me i am still here trying to figure out my mistake so i wont have any reason to hate you'

Gusto kong maiyak ngayon dahil buong buhay ko ngayon lamang nangyari ito, kailan man ay walang taong gumanito sa akin. Ngayon ay pakiramdam ko ay ako na ang pinamahinang tao sa mundo, wala akong laban sayo ngayon ay naiintindihan ko na ang pagkakaiba namin ni Zein.

'She became so strong because of love even it is a wrong love while me i became so weak and pathetic, where all i can do is to surrender on him.'

Hindi ako kumibo habang pinapakain ako nito nagtatanong ito minsan pero tanging tango lamang ang sinasagot ko. Hindi ko kayang kausapin sya, i might cry if talk to him i cant even look into his eyes.

'You are not alright Zyaire'

Noon ay sa tuwing nangyayari ang ganitong senaryo sa aming dalawa ay nagagalit ako ng sobra to the point na gusto ko na talaga syang takasan at huwag ng balikan pa

Ngayon all i can do is to pity him, i want to cry for him...You are not alright Cassano

'You are not'

Simula noon una palang tayong magkita ay inobserbahan na kita, sa bawat kilos at gawa mo. I shouldn't love you..

'What you felt right now is not love, and that will never be'

Tahimik lang ako hangang sa matapos ito sa pag papakain sa akin, nang maligpit nito ang pinag kainan ko ay agad nya itong dinala palabas pero hindi pa man ito nakakalabas ng kwarto ay agad ko na itong tinawag.

''Zyaire'' Mahinang anas ko rito ngunit narinig parin nya ito at agarang lumingon sa akin.

''Yes baby?'' Malumanay at tila normal na ani nito, Nakaramdam ako ng kaba sa pakikitungo nito.

'Should i tell, baka may mangyaring hindi maganda oras na sabhin ko.'

''Ahm-mm, Pwede mo na bang kalagin iyong tali'' Paki usap ko rito na naiiyak na, nakita ko ang unti-unting pagbabago ng ekspresyon nito naging blanko at puno parin ng panguuyam ang mata.

Bigla akong nakaramdam ng matinding takot, masyadong mabilis ang pagbabago ng ekspresyon nito at hindi maganda iyon.. Madalas nagging padalo dalos na sya na dumarating sa punto na aksidente na nya akong nasasaktan.

HIhingi ito ng tawad ngunit wala ring magbabago, sasaktan nya parin uli ako katulad noon nauna.

''No wife'' Malamig na ani nito at tila kinokontrol ang isang emosyon na alam kong lalabas din mamaya. Oras na mapuno ko ito

''Please Zyaire, maawa ka. You cant do this to me forever, Hindi ako isang baga na aariin mo lang ng basta basta. I am human too!!'' Pagmamatigas ko kagaya ng inaasahan ko ay agad na tumalim ang pagtingin nito at tila ba mapap*tay na ako sa oras na ito.