DİLEFGAR

30. Bölüm

Çok oy, çok yorum = Motive Olan Yazar = Hemencecik Yeni Bölüm

Aşklarım bölümü yazarken tansiyonum yükseldi. Çok fazla bir şey demeden kaçıyorum. Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen.

Bölümü kontrol edemiyorum kusurları affedin olur mu?

Beni takip etmek isterseniz hesabım lanetlibalik

ig: lanetlibalik

Keyifli okumlar.

***

Ayla Dikmen'in muhteşem sesi odada yankılanmaya devam ederken sakin kalmak benim için gittikçe daha zor olmaya başlamıştı. Şarkı yüreğimde kor gibi yanan ateşi körüklüyordu sanki. Birdenbire kendi sesimi duydum. "Ben uyumak istiyorum!" Dedim neredeyse bağırarak. O an uyumalıydım. Uyumalı ve her şeyi unutmalıydım.

Yaman bana şaşkınlıkla baktı. "Önce yemek yeseydin." Dedi.

"Hayır uyuyacağım ben!" Dedim.

Yaman bir şey söylemeden yanıma geldi. Uzanıp pikapı kapattı. "Tamam uyu o zaman." Dedi. Gözlerindeki durgun bakış kabullenilmiş, sindirilmiş bir üzüntüyü anlatıyordu. "Gel seni uyuyacağın odaya götüreyim." Diyerek elimi tutmak istedi ama çektim. Bir şey demeden yolu göstererek yürüdü. Beni yukarıdaki odalardan birini çıkardı. "Burada uyuyabilirsin." Dedi.

"Tamam." Dedim. "Sakın yanıma gelmeye kalkma!" Diye ekledim ardından.

"Gelmem merak etme." Dedi.

O arkasını dönüp giderken ben yatağa girdim. Bana son bir kez bakıp kapıyı kapattı. Yorganı kafama kadar çektim. Ev soğuk değildi biliyordum ama ben yine de üşüyordum. Ruhum donuyordu. Her şeyden kaçmayı ne kadar istediğimi gösterir şekilde uyku beni hemen kollarına aldı.

Uyandığımda kuşlar cıvıldıyordu. Telefonuma baktığımda saatin çok erken olduğunu gördüm. Bütün gece uyumuştum. Odadaki lavaboya gidip aynadan yüzüme baktığımda korkunç görünüyordum. Yaman uyandı mı bilmiyordum ama midemin gurultusu duyuluyordu. Öğlen yemek yememiştim, akşam da yemek yemeyince açlıktan bu hale gelmiştim doğal olarak.

Banyodan çıkıp odanın kapısını açtım. Başkasının mutfağına girip yemek yemek gibi huylarım hiç yoktu. Yaman'ı da uyandırmayı düşünmüyordum ama en azından bir su içerim diye düşünmüştüm. Kapıdan çıktığımda kapının kenarında yere oturmuş Yaman'ı fark ettim. Beni görünce ayağa kalktı.

"Ne yapıyorsun sen burada?" Dedim şaşkınlıkla.

"Yanıma gelme dedin." Dedi.

Asla Yaman'ın masum biri olduğunu düşünmezdim ama o an o kadar masum görünüyordu ki... Bütün gece burada oturup benim çıkmamı mı beklemişti?

"Sen bütün gece burada mıydın?" Diye sordum.

Bir süre yüzündeki masum ifade ile bana baktı. Ne diyeceğini bilemiyor gibiydi. Sonrasında, "Sen acıktın mı?" Diye sordu. Konuyu değiştirmekte üstüne yoktu ama bütün gece orada oturup beni beklediğinden emin olmuştum.

İnkar edecek değildim. Acıkmıştım. "Acıktım." Dedim.

Güldü. "Gel o zaman bir şeyler hazırlayayım sana." Dedi.

Aşağı indiğimizde, o mutfak kısmına girerken ben mutfak masasının yanına konulmuş taburelere oturdum.

Buzdolabını açtı. "Ben burada pek kahvaltı etmem ama büyük babam sık sık geldiği için bir sürü şey vardır." Dedi. Buzdolabını açtığında hakikaten de içinin dopdolu olduğunu gördüm. O kadar açtım ki buzdolabının içine iştahla baktığımdan emindim.