27. Bölüm - KAN

3K 139 4
                                    

OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN BEYBİLER 💖💖
KEYİFLİ OKUMALAR..


"Yavuz nolur bir şey olmasın Allahım lütfen." O konuşuyordu ama bu sefer ben de korkmuştum.

"Leyla bir şeyin yok kızım tamam mı kurtulacaksın sakın korkma sakin ol." Yavuz beydi bu sefer konuşan.

"Balım ağlama." Diyebilmiştim.

Sesimi duyduklarında annem hıçkırmıştı. İçimden anne diyecektim zaten ölüyor gibiydim.

"Sus sus yorma kendini koruyamadım seni kızımı koruyamadım özür dilerim özür dilerim Leyla ben sesleri duyunca hemen atladım önüne ama geç kalmışım özür dilerim annecim Allah benim belamı versin."

Ağrıyı yeni yeni hissediyordum.

Elleri kan olmuştu yarama havlu bastırıyordu.

Olayları idrak edemiyordum başım dönüyordu.

"Korkudan titriyor dedim korktuğu için bu kadar titremesi normal dedim kendime." Bir yandan ağlayıp bir yandan konuşuyordu.

Onu çok üzdüm bugün. Beni üzdüğü kadar üzmek istedim. Başardım.

"Korkma tamam mı ev uzak kalıyor biraz o yüzden geciktiler."

"Ben.." dediğimde öksürmeye başlamıştım.

"Şşş sus sen sadece sus konuşma"

"Ben söylediklerimi gerçekten içimden gelerek söylemedim." Nefesim kesilmişti ağlıyordum.

"Üzül diye söyledim. Beni üzdüğün kadar üzül diye boş boş konuştum" öksürmüştüm.

Başını boynuma koymuştu tekrardan.

"Biliyorum, biliyorum ben senin o yüzden söylediğini bebeğim." Alnımdaki saçları geriye atıyordu.

"Nefret etmiyorum senden."

Sadece ağlıyordu.

"Neboşlarla büyüdüğüm içinde mutlu değilim sana öyle söyledim." Daha çok ağlamaya başladı.

"İyi ki sen doğurmuşsun bizi."

"İyi ki benim çocuklarımsınız sizi çok seviyorum meleğim abini de seni de çok seviyorum ama lütfen sus."

"Senin elinde büyüseydim daha iyi birisi olurdum söylediklerim gerçek değildi." O biliyordu ama ben yine de ikna etmeye çalışıyordum.

"Biliyorum annecim nolur sus artık."

"Ağlayıp durma sen ağlayamazsın annesin." Aklıma ona dediklerim geldikçe öyle olmadığını söylüyordum.

"Velayetimizi almanı ve seninle büyümeyi çok isterdim ama üzülme sakın özür dilerim çok sinirliydim çok üzdüm seni özür dilerim ağlama." Çok pişman oldum ona dediklerim için belki de ölecektim.

Ağlıyordum, hem ona dediklerim için hem de yara çok ağrıyordu.

"Defne havluların hepsini getir çabuk ol." Bağırıyordu ama bir yandan da saçlarımı okşuyordu.

"Çok güzelsin annecim çok güzel bir genç kız olmuşsun seni gördüğümde yanınıza gelemediğim için o kadar üzüldüm ki üç gündür hiç uyuyamadım sandığın gibi mutlu değildim meleğim." Ona mutlusun dediğim için açıklama yapıyordu galiba.

Gülümsemiştim ona.

"Nükhet abla havluyu bastır sen, kucağıma alacağım arabaya götürelim ambulansın gelmesi yarım saati bulur." Savaştı bunları söyleyen.

YANLIŞ HABER (ASKIDA)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin