DELAL

9

Özgür hayatımın en mutlu olduğum dönemlerimdeki adam.
Ben kimse beni sevmez diye düşünürken o sevmişti hemde çok
O beni öyle severken benim ona karşılıksız kalmam imkansızdı.
Bende onu sevmiştim.
Mutluydum bir zamanlar.

Bir hafta önce onu yerle bir etmiştim.
Şimdi benden nefret ediyor olmalıydı.
Bunu düşünmek bile bana acı veriyordu.
O günden sonra hayat benim için durmuştu sanki çok az yiyor sürekli uyuyor konaktaki kimseyle konuşmuyordum.
Bugün yade pirozun zoruyla kahvaltıya inmiştim.

Aklımdaki düşüncelerle önümdeki tabaktaki yiyeceklerle oynuyordum.

Konağın kapısı açıldı ve içeriye Süleyman girdi.

" ağam afiyet olsun " dedi.

Adar başını sallayıp " sağol Süleyman hayırdır bişeymi oldu?" Diye sordu.

" ağam bir davetiye gelmiş " dedi.

" ver bakalım kiminmiş" dedi adar.

" şey ağam gelin ağam adına gelmiş " demesiyle kafamı kaldırıp Süleymana baktım.

Kim bana davetiye göndermiş olabilirdi ki?.
Ayağa kalkıp Süleymanın elindeki zarfı aldım.

Hızla açtım.
Gördüğüm isim yerime mıh gibi çakılmama sebep oldu.

Özgür ve Şebnem in davetiyesi di.
Şebnem mahallede oturan ve çocukluğundan beri özgürü seven kızdı.

Evleniyordu...
Bu kadar çabuk silmişmiydi beni yani
Kalbimde oluşan kırgınlık yıllar geçse de geçmeyecek gibiydi.
Özgür bunu nasıl yapabilmişti.
Bir hafta beni unutmak için yeni birini sevip evlenmek için çok kısa bir süre degilmiydi.
Beni sevdiğiyle ilgili söylediği bütün sözler yalandı öylemi.

Gözlerime dolan yaşlar akmasın diye gözlerimi gök yüzüne kaldırıp yaşları geri gönderdim.
İçimde öyle bir öfke dolmuştu ki

Özgüre sormak istediğim tek soru vardı.
Bunca yaşanan güzel gün yalanmıydı
Ben senin gibi basit bir adamımı sevmiştim.

Elimden çekilen davetiyeyle alan kişiye baktım adardı.
Davetiye ye baktığında kaşları çatıldı.
Şaşırdı.
Dumura uğramış bir şekilde yüzüme baktı.

" mutlumusun " diye sordum.

" benim ne alakam var niye mutlu olayım" dedi.

Adardan nefret ediyordum.
O olmasaydı belki de o davetiye de benim adım yazacaktı.
Göz yaşlarım yine bana ihanet edip akmaya başladı.

" senin yüzünden! Sen olmasaydın o davetiye de benim adım yazacaktı mutlu olma şansımı Elimden sen aldın!"
Diye yüzüne bağırdım.

Sinirlenmeye başladıgını görebiliyordum.

" bir hafta da başka bir kadınla evlenmeye karar verip davetiyesini sana gönderecek kadar şerefsiz bir adamı sevmiş olman benim suçum degil" dedi sinirle.

Sözleri yüzüme çarpılmış bir tokat gibiydi.

" senin ondan aşağıya kalır yanın mı var seni sevmeyen istemeyen başkasını seven bir kızla zorla evlendin tehtitle yanında tutun " dedim bende sinirlenmiştim.

Adar hızla Kolumu tutu gözlerinden ateş çıkıyordu.

" bende zorunda kaldım. Başka kardeşim ölmesin diye Töre denen bela bir tek senimi yaktı sanıyosun bende sevmediğim bir kadınla evlendim benimde hayatım mahvoldu.
Karşımda sürekli başka birini sevdiğini söyleyen bir karım var.
Ulan bazı şeyler bir sizemi zor!" Diye yüzüme bağırdı.