DELAL

22

Hastanedeydik...
Nasıl geldim hastaneye, kim bindirdi beni o arabaya hiç bilmiyorum.
Şu anda düşünebildigim tek şey adar...
Ona bişey olma düşüncesi o kadar canımı yakıyordu ki nefes alamıyormuş gibi hissediyorum.

Adarı ameliyata almışlardı.
Durumu hakkında şimdilik bir bilgimiz yoktu.
Heja hanımın omzuna ağlıyordum.
O benden daha beter bir durumdaydı.
Aşiretin hepsi hastane önündeydi.
Büyük bir kalabalık adarın iyileştiğinin haberini beliyorlardı.

Ama en çok ben...
Hayatım boyunca çektiklerimin bir mükafatı gibiydi adar.

Kızlarda annelerinin dibine çökmüş ağabeyleri için ağlıyorlar dı.
Baran ağabeyi için ne kadar üzülsede dişardaki insanlarla ilgeniyordu.
Mirza amca ve yusuf ile birlikte.

Yade arjin hanım ve Mihriban da bizimle birlikte ameliyathanenin önünde bekliyorlardı.

" uğursuz senin yüzden içerde yatıyor adar ama çıksın hastaneden, defolup gideceksin hayatımızdan ben ona senin yapmadığın kadınlığı yaptım" dedi Mihriban.

Mihriban' nın iğrenç kelimelerini duymamla heja hanımın omzundan başımı kaldırıp ona baktım.

Yüzünde benden nefret ettiğini belli eden bir ifade ile bana bakıyordu.
Yaptıkları oyunu bildiğimi bilmediği için böyle arsız arsız konuşuyordu.

Göz yaşlarımı iki elimle silip ayağa kalktım.

Aramızda iki adımlık mesafe kalana kadar yürüdüm.

" sen kadınlık yaptın benim kocama öylemi " dedim buz gibi sesimle.

" yatagındaki kanı sende gördün.
Artık kocam da deme biraz gururun varsa boşar gidersin " dedi.

Kafamı iki yana salladım.
Bu nasıl bir yüzsüzlüktü bu.

" sen gel şöyle" diye saçından tuttuğum gibi kordordaki tuvalete soktum.

Kimse yok içerde.
Arkamdan gelen konak halkının yüzüne kapıyı kapatıp kilitledim.

Mihribanın saçı hala elimdeydi.
Ne kadar çırpınırsa çırpınsın kurtulamıyordu.

" bırak saçımı delirdinmi!" Diye bagırıyordu.

" delirdim siz beni delirtiniz" dedim soğukkanlılıkla.

Kafanı lavaboya sokup suyu açtım.
" beni iyi dinle şimdi.
O küçük aklınızla yaptınız oyunu biliyorum. Adar bir çıksın hastaneden
Ben sana da o yadeye de ne yapacagımı biliyorum" dedim.

Bütün su yüzüne geldiği için konuşamıyor sadece çırpınıyordu.
Konuşmaya devam ettim.

" o zamana kadar adam akıllı dur.
Eğer benim canımı sıkacak birşey yaparsan hiç acımam sonunu düşünmem seni öldürürüm anladınmı beni" dedim sertçe.

Kafasını bırakıp arkama bile bakmadan tuvaletten çıktım.

İçim biraz olsun rahatlamıştı.

Benim ardımdan hepsi tuvalete girdi.

Mihriban yadenin kolunda geri gelip koltuğa oturdu.

Heja hanım da geri gelip yanıma oturdu.

" kızım biraz sakin ol biliyorum kızgınsın ama adarım bir çıksın .
Herşeyi halledicez" dedi sırtımı sıvazlarken.

Başımı sallayıp " biliyorum " dedim.

3 saatlik beklemenin sonunda ameliyathanenin kapısı açıldı.

Doktor çıktı.
Hepimiz hemen ayaklanıp doktorun karşısına geçtik.

" oğlum nasıl doktor hanım" dedi heja anne.