DELAL

28

" boşanma evraklarını imzala bende şirketi kurtaracak imzayı attayım" dedim.
Çantamdan çıkardıgım evrakları uzatırken.

Sadece Yüzüme baktı.
Burda olduğuma hala inanamıyormuş gibi bir hali vardı.

Gözlerini elimdeki evraklara indirdi.
Tekrar gözlerime çıkardı.

Güldü.
Kafayı yemiş gibi kahkahalar attı.
Ellerini başının iki yanına koyup saçlarını karıştırdı.
Bir kaç adım gidip geldi.

Sonra tam dibime girip Yüzüme baktı.
Geri çekilmedim.
" değil şirketin batması mardin yansa yinede imzalamam ben o evrakları" dedi.

Umursamaz sesimle " sen bilirsin ailenin geleceğini hiçbir zaman düşünmedigini unutmuştum " dedim omuz silkerek.

Gözlerinde alevler yandı.
" söylediğin hiçbir söz umrumda değil
Sen benim karımsın ve öyle kalmaya da devam edeceksin " dedi.

İşte şimdi sinirlenmiştim.
" öyle yada böyle beni boşaman için herşeyi yapacagım senin karın yok " dedim yüzüne tıslayarak.

" karım tamda karşımda duruyor" dedi.

İki adım geriledim.
" sen öyle san toplantı biter bitmez gidiyorum burdan" dedim.

Tekrar dibime girip Kolumu tuttu.
" o bir kere olur ölecegimi bilsem yinede gitmene izin vermem" dedi.

Kolumu çekiştirip elinden kurtulmaya çalıştım ama izin vermiyordu.

Odada bir telefon sesi yankılandı.
Adar telefonu cebinden çıkartıp
Arayana bakmadan barana uzattı.

" anne arıyor aç " dedi.

Baran telefonu alıp açtı.
Heja hanım ne dedi bilmiyorum ama baranın rengi git gide sararıyordu.
Kötü bir haber vardı galiba .

" tamam hemen geliyoruz " diyip telefonu kappatı.

Ben barana bakıyordum.
Ama adar hala dikkat kesilmiş bana bakıyordu.

" ağabey " dedi Baran.

Adar onu duymuyor gibiydi.
Hiçbir cevap vermemişti.

Baran bu sefer daha büyük bir sesle
" ağabey!" Diye bağırdı.

Adar irkilerek kendine geldi.
Kafasını kardeşine çevirdi.

" söyle " dedi.

" ağabey berfe kaçmış aşiretler toplanıyor anam acil gelin dedi hüküm verilecekmiş " dedi.

Adarın çatık olan kaşları daha da çatıldı.
" ne saçmalıyorsun lan sen!" Diye bağırdı.

Baran da sinirliydi.
" ben ne bileyim anamın söylediklerini söyledim" dedi.

Adar beni peşinden çekiştirerek kapıya yürüdü.

" gidiyoruz " dedi.

Direnerek " ben hiçbir yere gelmiyorum " dedi.

Öfkeli gözleriyle bana döndü.
" yürü dedim senin sonra hesaplaşacağız " dedi.

Kafamı iki yana sallayıp direndim.

"Hasbinallah " diyerek bacaklarımdan tuttuğu gibi omzuna attı.
Kapıya doğru yürüyüp odadan çıktı.
Baran da peşimizden geliyordu.

Ellerimi yumruk yapmış sırtına geçirirken, ayaklarımlada tekme atmaya çalışıyordum.

Banamısın demiyordu.
İnsanların hepsi bize bakıyordu.
Bu yüzden daha fazla rezil olamamak için durdum.
Ama dışarıya çıkar çıkmaz çığlığı basacaktım.