DELAL

27

" babaaa" diyerek rüzgarın kucağına atladı kızım.

Bugün doğum günümdü.
Bu yüzden heja hanım ve baranda burdaydı.

Kutlamak istemediğimi söylemem de mavi illa kutlamak istemişti.

Hemen gidip rüzgarın kucağında aldım kızımı kendi kucağıma.

Kucağımdan inidirip karşısına geçtim.
" kaç defa söyleyecegim havin o senin baban degil" dedim.

Dudagını büzerek cevap verdi.
" benim babam niye yok " dedi.

Her babasını sorduğunda içim sızlıyordu.

" senin sadece annen var baba yok" dedim.

Ona babasını hiç anlatmadım.
Kimsenin anlatmasına da izin vermedim.
Sadece benim kızımdı.

" parktaki çocukların babası var ama " dedi ağlamaklı sesiyle.

Gözlerimi açıp kapattım.
" senin baban yok havin bir daha babanı sorma!" Diye bağırdım kendimi kaybederek.

Rüzgar gelip Kolumu tuttu " küçücük çocuğu bağırıyorsun sakin ol" dedi.

Kendime gelerek Gözleri dolmuş kızıma baktım.

" seni de sevmiyorum artık anne " diyerek göz yaşlarını akıttı.
Koşarak çıktı mutfaktan.

Bende gözlerim dolmuş bir şekilde arkasından baktım.

" yanlış yapıyorsun ona babasını anlat " dedi rüzgar.

" onun babası da annesi de benim" dedim.

Mutfaktan çıkıp arkasından gittim.
Yukarı çıkıp odama girdim.
Yatağın yanına çökmüş aglıyordu.

Hemen yanına gidip karşısına oturdum.

" havin sen küstünmü anneye " dedim yumuşak sesimle.

Omuz silkip cevap vermedi.

Ellerimi saçlarına götürüp okşadım.
Yüzünü kaldırıp göz yaşlarını sildim.
" Özür dilerim bebeğim sana bağırmak istemedim. Hem bak bugün annenin doğum günü beraber pasta keseceğiz " dedim.

Bana bakıp " benim niye babam yok " dedi.

Parktaki çocuklara ve karşı evimizde oturan küçük kıza özeniyordu.
Çünkü o küçük kız babasının bahçelerine yaptığı salıncakta birlikte oynuyorlardı.

Birkaç kez havin de onlara katılmıştı.
O yüzden son zamanlarda sürekli babasını soruyordu.

Rüzgarın babası olarak seçmişti.
Ama ben buna karşıydım.
Bir gün gerçek babasıyla karşılaşırsa psikolojisi kötü etkilenirdi.

" baba yok ama anne var. Lütfen böyle yapma ben çok üzülüyorum " dedim.

Boynuma sarılıp
" tamam sen üzülme " dedi.

Bende kızıma kocaman sarılıp öptüm.
Kokusunu içime çektim.
Ondan bir saniye bile ayrı kalmak istemiyordum.

Bu yüzden okulu bitirip diplomamı aldıktan sonra çalışmamıştım.
Her saniye kızımın yanındaydım.

Geçen yıllarda daha iyiydim.
Artık aynalara bakabiliyorum.
Bedenime de .
Kızım bana ilaç olmuştu.
Geceleri ağlamıyorum.
Ama bazen kalbimin patlayacak kadar agırdıgını hiseddiyorum.
Özellikle kızımın babasını sorduğu zamanlarda.

Onun adı hala dilime yasaklıydı.
Bir kere bile anmamıştım.
Neler yapıyor nasıl sormamıştım.
Birkaç kere daha boşanma davası açmıştım ama hiçbirini kabul etmemişti.