DELAL

31

Dudaklarını dudaklarıma bastırdı.
Dudaklarımda hissettiğimi baskı ile gözlerimi sıkıca yumdum.
Hangi yüzle bunu yapardı.

Eli kaldırıp sert bir tokadı yüzüne geçirip iki elimle gögsünden ittim onu.
Sendeleyip birkaç adım geriledi.

Göz yaşlarım bir bir akıyordu.
" sen kimsin! Hangi cüretle beni öpebilirsin!" Diye bağırdım yüzüne.

Bana dogru birkaç adım geldi.
O geldikçe ben geri gittim.
" ben senin kocanım" dedi Baskın sesiyle.

Söyledikleriyle kan beynime sıçradı.
Yumruk yaptığım ellerimi ardı ardına göğsüne geçirdim.
Beni engellemeye çalışmıyordu bile.
" bana o oda da  kanlı çarşafla babamın evine gitmemi söyleyen kocam öylemi!" Diye haykırdım yüzüne.

" affet pişmanım " dedi onunda gözleri dolmuştu.
Beni durdurmuyor hıncımı çıkarmamı istiyordu.

" pişmansın öylemi neye pişmansın sen hangi yaptığına pişmansın" dedim.

Adar ağzını açıp konuşacaktıki izin vermeyip ben konuşmaya devam ettim.

"Annen beni ne halde buldu senin haberin varmı?"
O hallerimi hatırlayınca bir hıçkırık kaçtı dudaklarımın arasından.
" sen beni o halde bıraktıktan sonra senin iğrenç izlerini silebilmek için kendimi yaktım ben Kaynar suyla yıkandım tırnaklarımla kazıdım tenimi !" Dedim.

Adarın yüzü acıyla kasılmıştı.
Gözlerimden akan yaşları ellerimin tersiyle silmeye çalışıyordum ama yenileri hemen akıyordu.
Yinede anlatmaktan vazgeçmedim.

" her gece ağladım. Kabuslara uyandım.
Aynalara küstüm. Kendimden iğrendim sırf sen dokundun Diye hergün saatlerce yıkandım ama pisliğin hiç geçmiyor gibiydi delirecek gibiydim ilaçlarla ayakta durdum" dedim.

Artık ona vurmayı kesmiştim.
Adara baktığımda onunda göz yaşlarının aktığını gördüm.

" delal..." Dedi ama devamında ne diyeceğini bilemez gibi sustu.

O sustu ama ben susmadım.
işaret parmağımı kaldırıp ardı adına kalbinin üzerine vurdum.

" ben sırf senden bir parça Diye bebeğimi alırmayı bile istedim" dedim.

Yüzü acıyla daha fazla kasıldı.
Elini boynuna gitti.
Derin derin nefesler aldı.
Boğuluyormuş gibi bir hali vardı.

Ben yine durmadım.
" sen neye pişmansın adar ? Hangisine pişmansın" kafamı iki yana salladım.
" sen bana neyi unuturabilirsin " dedim.

İki eliyle yüzümü avuçlarının arasına aldı.
Defalarca yutkundugunu gördüm.
" köpek gibi.... sana yemin ederim köpek gibi pişmanım " dedi.
Gözleri kıpkırmızıydı.

" sana ne söylersem acılarını geçiremem ama kendimi affettirmem için yaralarını sara bilmem için nolur sana yalvarıyorum bana bir şans ver " dedi.

Kafamı iki yana salladım.
" herkes yıkıp geçti beni herkes bir yara açtı. Hepsi geldi geçti ama senin açtığın yara hiç durmadan sızlıyor kanıyor, durduramıyorum seni sevmeyi de senden nefret etmeyi de durduramıyorum" dedim nefesimi verirken.

Adar anlını anlıma dayadı.
Bir hıçkırık da onun dudaklarından döküldü.
" seni çok seviyorum yemin ederim. çok seviyorum. İyi değildim psikolojim çok bozuktu yaptığıma hiçbir bahane olamaz biliyorum ama kulun köpeğin olayım bir şans ver kızımızla birlikte bir aile olalım mutluluk bizimde hakkımız " dedi.

Gözlerinin içine baktım.
Bir tarafım ona inanmak istiyordu.
Bir tarafım ise birdaha bırakıp giderse toparlanamayacagımı biliyordu.
Kızım onun bir babasına ihtiyacı vardı.