Düşman Sınıflar

23.

Kızlara mesaj atarak nerede olduklarını öğrenmiştim. Bahçe'ye çıkmışlardı. Onur hâlâ gülüyor ve saçma sapan cümleler kuruyordu.

Kızların yanına gidip oturdum. Erkeklerde buradaydı. Onlara tip tip bakmayı ihmal etmedim.

Amaç?

Gıcıklık olsun diye.

Biraz onlarla zaman geçirdikten sonra dönme vaktimiz gelmişti. Servisler ayarlandı. Bizi çok hoş karşıladıklsrı söylenemez ama bence iyi geçinecektik. Yani umarım.

Şu iki derste onlar hakkında düşüncelerim vardı elbette.

Kızlar güzeldi ve bunu biliyorlardı.
Erkekler yakışıklıydı ve bunu biliyorlardı.
Bizim olduğumuz sınıftakiler yani Çisem ve bir kaç arkadaşı zekiydi. Derslerinin iyi olduğunu düşünüyordum ama sadece zorbalık yapıyorlardı.

Ben yapmıyorum demem ama kasıtlı olarak zorba değilim. Yani değildim tek zorbalık yaptığım kişi Onur ve arkadaşlarıydı.

Onlarla olan meselem de belliydi.

İşte onlarla aramızdaki fark buydu. Onlar kasıtlı zorbalık yapıyordu.

Ben bunları düşünürken yanıma Zeynep gelmişti.

"Ada, biraz konuşabilir miyiz? "

Olur anlamında kafamı salladım ve servisin en arka ikili koltuğuna oturdum. O da yanıma oturdu ve bir süre sessiz kaldı.

Kızlar birkaç koltuk önde oturuyorlardı. Onlar da ne konuşacağımızı merak ediyordu.

"İlk öncelikle lütfen bu konuşmamız aramızda kalsın. " Dedi utanarak. Gülümsedim ve tekrar başımı salladım.

Evet çok fazla hoşlandığım bir kız değildi ama yine de istemiyorsa kimseye söylemezdim. Kızlara bile.

"Biliyorsun ki belli bir süre öncesinde kardeş olduğumuzu öğrendik. Üvey de olsa seni direkt kardeşim belledim. Babamdan, yani babamızdan bir kaç bir şey öğrendim önceki hayatından. Biliyorum belki babamın yaptığı çok yanlış bir şey. Annenle evliyken onu annemle aldatması çok kötü. Bu yüzden anneme sinirli olabilirsin. Ama lütfen şunu bil. Annemin hiçbir şeyden haberi yoktu. Ben doğduktan sonra öğrenmiş ve boşanmaya kalkmış. Ama boşanmadılar.
Annem hep sizi görmeyi istedi. Bende öyle. Ama işte hem babamız istemedi hem de abim. Bunu bana niye anlatıyor diyebilirsin. Anlatıyorum çünkü aramızdaki buzların kırılmasını istiyorum. Belki öz değil ama biz senle kardeşiz. Bana soğuk davranmanı istemiyorum. Umarım bu konuşmada beni yanlış anlamamışsındır."

Derin bir nefes aldım. O kadar hızlı konuşmuştu ki ben bile nefes alamadım.

Onu anlamıştım. Hemde çok iyi bir şekilde. Yıllar sonra bir kardeşi daha çıkıyordu ve onla iyi olmak istiyordu.

Gülümsedim.

" Bak Zeynep. Dediklerinde illaki haklısındır. Ama biz annemle, babanı unutalı çok oldu. Biz hayatımıza devam ediyoruz. Bunları bana neden anlattın bilmiyorum ama senle kardeş olmayı kabul etmesemde içimde küçükde olsa bir neşe belirdiği dile getirmekten çekinmem. Bu zamana kadar hiç kardeşim olmadı. Kardeşim dediklerim vardı ama hiç öz kardeşim olmadı. Sende öz değilsin ama senle bir kan bağımız var. Senle sıkı fıkı olurum diyemem. Çok iyi ikili oluruz diyemem ama en azından kardeş olmayı deneriz. Söyleyeceklerin bittiyse kızların yanına döneceğim.

Gülümsedi. Yüzünde gerçek bir gülümseme belirdi. Sevinmişti.

" Bu arada annem bu akşam sizi yemeğe çağırıyor. Kabul etmezsenizde saygı duyarız ama annem gerçekten sizinle tanışmayı çok istiyor. Bunuda düşünürseniz sevinirim." Dedi ve gitti.

Her şey çok hızlı ilerledi. Geldi konuştuk ve gitti.

Belki yaptığım bir hataydı, onu daha tanımıyordum bile. Belki bana oyun oynuyordu belki beni küçük düşürecekti. Emin değilim, bilmiyorum.

Bildiğim şeylerden biri kendime kardeş istediğimdi.

Hem onların bir suçu yoktu. Tek suç babalarınındı.

Kızlar yanıma geldiklerinde onlara anlatmadım. Belki sonra dedim ve onlarda beni anlayışla karşıladı.

Hep beraber el ele kol kola sallanarak geri okula döndük.

Erkekler okula gelir gelmez ayrılmışlardı. Kızlarda eve gidecekleri için ayrıldılar bende eve gidecektim. Annem çoktan eve gitmişti.

Okul kapısından çıktığımda arkamdan Zeynep bağırdı.

Yanıma geldi ve eve birlikte gitmeyi teklif etti.

Kabul ettim.

Tam yola koyulacaktıkki abisi belirdi önümüzde.

" Ne işin var senin bunun yanında? " Dedi Zeynep'i yanımdan alırken.

Zeynep "Eve beraber gidecektik abi. " Dedi.

Abisi beni istemiyordu. Ay sanki ben onu çok istiyorum gel abim ol diye.

" Görüşürüz Zeynep. " Dedim ve yola koyuldum. Arkadan abisine kızıyordu.

Eve gidince kapıyı açtım. Annem içeriden bana seslenince yanına gittim.

" Ada hazırlan kızım. Aylin'in oraya gideceğiz."

Aylin?
...

Merhabalar. Bölümler hakkında bir şey sormak istiyorum.

Bu kitabı 30, 35 en fazla 40. Bölümde bitirmek istiyorum. Yani sezon finali gibi bir şey. Yeni olaylar yeni karakterler ve yeni dostluklar diye düşündüm.

Bunu size bırakıyorum. Eğer istemezse yine hızlıca toparlayıp bitiririm kitabı ya da yazmaya devam ederim. Bilemiyorum. Kararsız kaldım ve size danışmak istedim.

Ve son olarak bölümlerde Zeynep karakterini sürekli arka plana attığımı fark ettim. Şu bölümlerde biraz Zeynep Ada ilişkisi yazmak istiyorum.

Görüşmek üzere