Düşman Sınıflar

26.

Selim, Kaan, Sinem ve ben dışında kimse uyanmamıştı.

Kimse, kimse haber vermiyordu. Ne olmuştu hiç bir fikrimiz yoktu.

Öldüler mi yoksa hâlâ yaşıyorlar mı?

Sonumuz nereye gidiyordu. Biz kimdik de kim olduk.

Kim olduğumu bile bilmiyorum. Tek bildiğim aynı kişi olmadığım.

Ben önceden Ada'ydım. Okulun popüler kızı olan Ada. Erkeklerin aşık olduğu Ada. Ve 11/A ile düşman olan Ada'ydım.

Şimdi gelip bana kim olduğumu sorsalar ne diyecektim ki.

Arkadaşları ölümün kıyısında olan Ada. Bitmiş ve tükenmiş Ada. Tek bir kişiye aşık olmuş ve o kişiye takılıp kalmış Ada. Hayatını mahveden Ada falan mı demem gerekiyordu.

Bir doktor çıktı ilk önce. Ardından bir tanesi daha. Hangisine koşacağımı bilemedim. Kimin haberini getirmişlerdi ki.

İlk gelen doktor Gizem'indi. Baktım ona, umutla baktım, acıyla baktım ama baktım.

Bana arkadaşımın iyi olduğunu söylemesi gerekirken bana ne dedi biliyor musunuz?

" Biz elimizden geleni yaptık. Kurşun çok derine inmiş ve çok kan kaybetmiş... Başınız sağolsun... "

Bana dedi. Bize dedi.

Duyduklarım kulaklarımda çınlarken algılamaya çalıştım.

Ne demişti o.

Bana Gizem'in öldüğünü mü söyledi? Gizem'in, kardeşimin ölüm haberini mi verdi bana.

Dayanamam ki ben. Kardeşimi kaybetmeye dayanamam.

İkinci doktara baktım. Batuhan'ın doktoru hangi haberi getirmişti bize.

Ölüm mü?
Yaşam mı?

Duyamadım ki. Ne dediğini duyamadım.

Sinem ağlamıyordu. Güçlüydü o. Benim gibi değildi. Kaan bile deliler gibi ağlarken o ağlamıyordu.

Kaan derken. O bir kaç gün sonra Gizem'in çıkma teklifi edecekti.

Onur ile konuşurken duymuştum.
...

Delirdim. Şaka değil gerçekten delirdim.

Kardeşlerim bir bir eksilirken ben delirmeden duramıyordum.

Zeynep ve abisi sağlıklıydı.

Batuhan ve Onur'da öyle.

Duru ve Ali gitmişti benden.

Duru'm gitti benim. Kardeşim gitti. Canım gitti. Yüreğim gitti. Bende kalp kalmadı ki yaşayacak. Ölmeyi diledim ben bu gece.

Yalvararak ölmeyi diledim. Ölmek için her şeyi yapabilirdim.

Herkes perişan olmuştu.

Ve tam o an bir şey oldu. Garip bir şeydi. Hastane silah sesleriyle dolarken herkes çığlık çılığaydı.

Ne diyebilirim ki. Ben kalkamadım yerden.

Biri beni kucağına aldı. Annemin ağlamalarını duydum. Çok ağlıyordu o da. Bak bunun için bile ölmek istedim mesela.

Bayıldım mı bilmem. Çünkü bir anda kayboldum. Bir boşlukta buldum kendimi.

...