My Husband Is a Gay!!! (Editing)

35

VERONICA

Nagising ako na nasa kwarto... haisst... ang sakit ng ulo ko SOBRA!!! sa korea naman kasi nainom naman kami doon yung soju kasi malamig... pero damn!! Ang sakit talaga sa ulo ng alak...

*kring kring*

Narinig kong tumunog ang phone ko agad ko naman itong sinagot...

"Hello?"

Sabi ko na halatang bagong gising..

"Boss napasa ko na po sa Korte ang divorse papers... your now legally divorsed.."

Parang nawala ang sakit ng ulo ko... at nagsimula nang magsituluan ang mga luha sa mata ko... at nailalag ko ang phone ko... gusto kong magwala...

"AAHHHHHHHH"

sigaw ko sabay abot ng phone ko at hagis sa kung saan lahat ng mahawakan ko at pinaghahagis ko paati vase o ano... pero ng dahil sa paghagis ko ng mga bagay na mahahawakan ko eh nabubog ako sa paa may mga cuts rin ang mga kamay ko..

*tok tok.*

"Mamm buksan niyo po to.. ano pong ginagawa niyo.."

Hindi ko sila pinansin naghahagis pa ako ng mga bagay hanggang sa napaluhod ako sa mga bubog at umiyak ng umiyak lahat ng sugat ko wala lang yan sa sakit na nararamdaman ng puso ko....

*tok tok*

"VERONICA OPEN THIS DAMN DOOR.!!"

narinig ko na sila dad and mom wow ang bilis naman nila...

"JUST LEAVE ME ALONE PLEASE!!!"

Sabi ko at tuloy tuloy parin ang paghagulgol....
Maya maya ay may narinig akong boses na nagpalala ng iyak ko...

"VERONICA!! OPEN THE DOOR PLEASE.."

Hindi wife ,baby o honey ang tawag nya sakin kundi Veronica...ayoko.... na... tama na.... kaya naman yung bubog na nakita ko ay dinampot ko sa lapag maglalaslas ako ayoko na ilalapat ko na sana ang bubog sa pulso ko ng biglang bumukas ang pintuan at nakita nila ang pantulog kong punong puno ng dugo at ang kamay kong may hawak na bubog na nakaabang para sugatan ang pulsuhan ko agad nama nya akong nilapitan at kinuha ang bubog palayo sa pulsuhan ko...

"What are this shits Veronica huh?"

Sabi nito sakin yumuko lang ako.. ayoko syang makita... malaki ang nagawa kong kasalanan sa kanya kaya tama lang to... tsaka para mawala narin yung sakit na nararamdaman ko... umalingawngaw ang ringtone ng phone nya walang pagaalinlangan nya itong sinagot...

"Yes babe?"

Nalaglag ang panga ko... babe endearment nila yun ni Ela so lahat pala ng sinabi nya ay hindi totoo hindi nya ako mahal ganon.. kasinungalingan lang pala ang lahat?

"Yes lets just talk later okay?"

Sabi nya sabay tango...

"Yeah.. love you too.."

Parang namanhid ang buong katawan ko lahat ng sugat na natamo ko ay naramdaman ko na ang hapdi... napatingin ako kila mom and dad nakita kong nasasaktan rin sila para saakin they know how much i love Nick and now... im hurting because the truth is he doesnt love me back...

"Ano ba ang ginagawa mo sa sarili mo huh your a mess ... kung makikita mo ang sarili mo sa salamin.. gosh.. you look like a crazy woman.."

Napahagulgol ako ng sobra sa sinabi nya yeah im crazy really crazy for him...

"Get out of my room.."

Sabi ko ng hindi tumitingin kahit na kanino... nakatungo lng ako.

"Ano ba kasi ito huh Veronica? Nagbreak ba kayo ni kenzo?"

Nagulat ako sa sinabi nya...

"DAMN YOU NICK WERE MARRIED AND YOU WILL ASK ME IF MY RELATIONSHIP WITH KENZO IS OVER HOW RUDE ARE YOU HUH?"

sabi ko dito kumunot naman ang noo nito...

"Damn? Married? We are married? Kailan pa? Alam kong bago ako naaksidente ay galing ko sa bahay ni Ela.."

Sabi nito sakin... galing sa bahay ni Ela?

"But i cant remember na kinasal tayo tsaka ano ka ba magbestfriend tayo walang talo talo..."

Sabi nito sabay labas ng kwarto ko at ako patuloy sa pagiyak lumapit naman sina mom and dad sakin niyakap nila ako...

"Baby im sorry but nick got an amnesia... noong nabangga sya nakalimutan nya ang present ang tanda nya lang ay ang past nyo..."

Maslalo akong napahagulgol... nakalimutan nya ako? Pero diba sabi nila kapag mahal mo ang tao hindi makakalimot ang puso so ibig sabihin hindi nya pala ako mahal.. Damn it hurts...

"Please leave me alone.."

Sabi ko tumango naman sila at sinarado ang pinto umiyak lang ako ng umiyak... hanggang sa marinig ko ang pagbukas ng pinto..

"Hey sweetheart"

Napaangat ang ulo ko at nakita ko si Kenzo... dahan dahan syang lumapit sakin at tinayo ako para yakapin.. niyakap ko naman ito ng mahigpit at umiyak sa balikat nito... maya maya ay dahan dahan nya aong pinaupo sa kama...

"Shh.. stop crying na sweetheart im here na.."

Sabi nya sabay pahid ng mga luha ko sa mata... naalala ko ang sinabi nya sakin noong nasa hospital ako... and now i have my answer...

"Kenzo"

Napalingon naman sya sakin..

"Why switiee?"

Sabi nya sabay hawak sa pisngi ko..

"Sasama ako sayo... sa Singapore if its okay with you.."

Sabi ko sabay tingin sa kanya na nakaawang ang bibig at nakatulala saakin.. hanggang sa unti unti naging ngiti ito...

"Ofcourse... its my pleasure to go out of the country with you.."

Sabi nito sabay halik sa aking noo at yakap sakin... maybe in singapore this pain will go away...