ZİNCİR | TEXTİNG

1.4

Selamlarr<3

Bölüme geçmeden önce oy verirseniz çok sevinirim.

Keyifli okumalar.

⛓

Instagram hesabımız: azraaxsea

Çikolatalı pastamı yerken bir yandan da  çalışabileceğim iş arıyordum. Çok boş gezmiştim ve artık evde sıkılmaya başlıyordum. Mirza attığım mesaja bakmamıştı bende fazla üzerinde durmadım, müsait olduğunda yazardı herhalde.

Yaklaşık 1 saattir iş ilanlarına bakıyordum ama hiçbiri de uygun değildi. En iyisi abimin bana iş bulmasıydı çünkü ben bakarken bile sıkılmaya başlamıştım. Bilgisayarı kapatıp yediklerimi mutfağa götürdüm ve tezgaha bırakıp çıktım, temizleyemeye halim yoktu. Salondaki koltuğu açıp kendime yatak hazırlarken aklıma babamların gittiği görevde ilk kez evde yalnız kaldığım an gelmişti. 

Bana veda edip gittiklerinde sabaha kadar salonda oturup hiçbir şey yememiştim, sabah babam aradığında ise ona anlatmıştım ve oldukça kızmıştı sonra da halamı çağırmıştı bize, babamlar gelene kadar gitmemişti. Yüzümün ne zaman asık olduğunu gördüğünde de beni dışarı çıkartırdı. O günden beri babamların yokluğunda salonda yatmayı alışkanlık haline getirmiştim. 

Telefonumu da şarja takıp örtünün altına girdiğimde televizyonun sesini kapattım, görüntüsünü izleyerek uykuya dalıyordum ama bu defa farklı bir şey oldu, kafamı yastığa koyduğum an kapı yumruklanarak çalmaya başladığında yerimden fırladım ve üst kata koştum. Aklımda bir ihtimal vardı ve ben evde tektim. Abimin odasına girip dolabından bir çelik yelek alıp üzerime giyindim, dolabının en üst katında sakladığı silahı da almıştım. Abimler yoktu, bizim eve bu saatte misafir gelmezdi geriye babamın düşmanının adamları kalıyordu. Bu durumu 3 defa yaşamıştım ama hepsinde de yanımda birisi vardı, bu kez yalnızdım. Silahı iyice kavrayıp kapı deliğinden bakmaya çalıştım ama hiçbir şey gözükmüyordu. Ne yapacaktım? 

Salona gidip telefonumu hızlıca şarjtan çektim, arama menüsüne girip onun adına tıkladığımda kapıdan daha güçlü sesler gelmeye başladı. 

"Alo? Mila?" Sesinden uykusundan yeni uyandığı belli oluyordu.

"Mirza birileri kapıyı zorla açmaya çalışıyor, kapı fazla dayanmayabilir."

"Üst kata çık abinin odasına gir ve kapıyı kilitle. 5 dakikaya oradayım. Duyuyorsun değil mi beni? Abinin odasına çık hemen."

"Tamam ama adamlar fazla gözüküyor tek başına gelme."

"Geliyoruz." Benim bir şey dememi beklemeden telefonu kapattı, bende hızlıca abimin odasına geçip kapısını kilitledim. 5 dakika sonra geleceğini söylemişti, umarım tek gelmezdi. Elimde silah vardı eve girdiklerinde onlara ateş edebilirdim ama kendime pek güvenmiyordum. Atış yapmayı babam öğretmişti ama hiç canlı birisini vurmamıştım.

Yerimde duramazken Mirza'nın nerede olduğunu deli gibi merak ediyordum, evin yakınlarına gelebilmiş miydi acaba? Pencereden bakmak istiyordum ama ateş etme ihtimalleri yüksekti. Çaresizce beklerken odada volta atmaya başladım bir yandan da silahı sıkı sıkı tutuyordum, içeri birisi girdiği an kurşunu sıkmak için...

Uzun süredir bu adamlar tarafından rahatsız edilmiyorduk aramızda artık ne anlaşmazlığı varsa çözdüğümüzü zannediyordum. Babam benden bir şeyleri saklamış olmalıydı.

Aşağıdan duyduğum gürültüyle odanın en köşesine çekildim ve silahımı kapıya doğrulttum, kapıyı kırmışlardı. Bir süre aşağıdan ses gelmeyince kaşlarım çatıldı ama odanın kapısı da zorlanmaya başladığında geldiklerini anladım.