ZİNCİR | TEXTİNG

3.3

Selamlaarrrr!!

Bölüme geçmeden önce oy verirseniz sevinirim. 

Satır aralarına da yorumlarınızı yapabilirsinizz.

Keyifli okumalar<3

"Gece?"

"Efendim canım? Beni beklemiyordunuz değil mi? Bende beklemiyordum, ev adresinizi bulmak biraz zor oldu ama hallettim."

"Yalnız bu tacize giriyor." Mirza tam yanımdan konuşuyordu ve haklıydı. Abim istemeden numarasını bulmuştu ve gece gündüz mesaj yazıyordu, ev adresimi de yine izinsiz bulmuştu, bu kadarından da gerçekten rahatsız olmaya başlamıştım.

"Alt tarafı bir ev adresi, abartmasanız mı?"

"İlk önce alt tarafı bir telefon numarasıydı şimdi de ev adresi. Sırada ne var ipucu ver de kendimi öyle hazırlayayım." Abim de rahatsızlığını belli ettiğinde Gece sakince abimi dinliyordu.

"Sıradakini uzak mesafeden yapamam." Düşünceli bir şekilde fısıldadığında şaşkınlıktan gözlerim açıldı, resmen bir sonra ki adımın olacağını söylüyordu.

"Tamam neyse. Habersiz geldiğim için kusura bakmayın, şu an istiyorsanız giderim ama kötü bir amacım yok."

"O kadar yol gelmişsin geç madem ama böyle durumlardan rahatsız olduğumuzu da bil yani." Abimle, Mirza'yı kapının önünden iteklediğimde Gece ayakkabılarını çıkarıp içeriye girdi, bende kapıyı kapatıp derin bir nefes aldım. Bugünün bu kadar gerici olacağını hiç düşünmüyordum.

"Ben sofraya bir bardak daha ekleyeyim o zaman siz geçin şöyle."

"Bu kız da kim?" Babam çoktan masanın baş köşesine oturmuş bizim gelmemizi bekliyordu ve pek de memnun olduğu söylenemezdi. Abim, babama "Arkadaşım." diye açıklama yaparken mutfağa gittim ve çay bardağı alıp geri dönecektim ki kapının önünde tüm heybetiyle duran Mirza'yı gördüğümde duraksamak zorunda kaldım.

"Niye içeriye geçmedin?"

"Babandan tırstım biraz."

"Babamı ilk defa görmüyorsun hatta bazen benden bile çok görüyorsun."

"O zamanlar farklıydı, albayımın kızına aşık değildim."

"Yani şimdi aşıksın?"

"Yok Mila hala seni kardeşim gibi görüyorum. O nasıl soru öyle? Belli etmiyor muyum yoksa?"

"Saçmalama sadece şımarmak istedim."

"Her an şımarmanı yiyebilirim, çok tatlı gözüküyorsun."

"Çok fazla geciktik babam ve abim anlamıştır bile. Hadi Mirza hadi komutanım."

"Komutanım mı dedin sen bana az önce?"

"Aynen yürü hadi." İteklemeyle de gitmiyordu adam.

"Çayı herhalde marketten alıp geldin?" Abim her zaman ki gibi gıcıklık yapmaya başlamıştı.

Tam ayaktayken çayları koyacaktım ki Mirza benden önce davranarak çayları dökmeye başladı, daha çok aşık olmaya başlıyordum. Yüz ifademi toparlayıp kendi sandalyeme geçtim ve hep birlikte kahvaltı etmeye başladık. Çaylarımız bittiğinde Mirza önünde ki demlikten bizim için doldurmuştu, babam arada sırada Gece'ye soru soruyordu, bunun haricinde sessiz sakin bir kahvaltı yapmıştık.

***

Bulaşıkları Gece'yle yıkarken, Mirza içeri de abimi, evden kaçmasın diye oyalıyordu babam da her zaman ki sakinliğiyle sabah sabah nereden bulduğunu bilmediğim haberlerine bakıyordu.