Gerçeği Söyle Bana

09

Yataktan kalkmaya hiç niyetim yoktu bugün. Bende kalkmadım, zaten günlerden cumartesi... Yan gel yat, oh mis. Telefonumu elime aldım ve WhatsApp hesabımı kontrol ettim, tabi kimseden mesaj falan yok. Acaba Bartu'ya mesaj atsam mı? Aman bir şey olmaz. Bartu'nun ismine bastım;

İlkim: Günaydın..

Kısa bir sürede cevap geldi. Gülümsedim.

Bartuş: Öğlen oldu :)

İlkim: Biliyorum, sen rahat ol!!!

Bartuş: :D Ee ne yapıyorsun?

İlkim: Hiç, sen?

Bartuş: Sahildeyim, denizi izliyorum.

İlkim: Güzel.

Bartuş: Güzel??

İlkim: Ya işte temiz hava falan, sen seversin birde ya o yüzden şey ettim.

Bartuş: İyi.

Bartuş: Sende gelsene..

İlkim: Hiç havamda değilim.

Bartuş: Bir şey mi oldu? Eğer bir şey olduysa yanına gelebilirim.

Aslında iyi fikir, hem anneme her şeyi anlattığım için bir şey de demez. Demez dimi? Ne diyecek ki? Odamdan çıkıp, anneme '' Bartu bize gelebilir mi? Hem sende tanımış olursun.'' diye bağırdım. Annem ''Olur.'' diye cevap verince, şaşırsam da bir şey demedim.

İlkim: Evi biliyorsun!

*****

Bartu ile iki dakikadır odamda oturuyoruz. Bartu odamı incelerken bende onu inceliyordum. Mükemmel dudakları bir şey diyecekmiş gibi açılıp, kapanıyordu. Eliyle gitarımı gösterdi, bana döndü ve kaşlarını çattı.

-Müzikten hoşlanmadığını sanıyordum... dedi Bartu.

Benim hakkımda neredeyse hiçbir şey bilmiyordu Bartu ve bu da kalbimde bir şeylerin acıdığını hissettirdi.

-Kim müzikten hoşlanmaz ki?

-O gün Deniz'e şarkı söyleyeceğimiz zaman hoşlanmadığını söyledin.

-Ben sevdiğim insanlara şarkı söylerim.

-Deniz'i severdin sen.

-Artık sevmiyorum! dedim omzumu silkerek. Kafasını tamam anlamında salladı.

-Çalsana biraz. dedi Bartu.

Kalbim duracak gibi olsa da gülümseyip, gitarıma uzandım ve kucağıma aldım. Ona dönüp, hangi şarkıyı çalacağımı sordum. Alt dudağını büzüp, omuz silkti. Masamı gösterip, oradaki dosyayı almasını ve içinden bir şarkı seçmesini istedim. Dosyayı alıp, içini karıştırırken, memnun bir şekilde sayfayı gösterdi. Gülümsedim ve başladım çalmaya.

Çalarken ona bakmamaya çalışıyordum, çünkü biliyorum ki bakarsam her şeyi anlar. Şarkıya girince, o da benimle birlikte söylemeye başladı. Deniz'e şarkı söylerken, güzel olduğunu fark ettiğim sesi, şimdi daha güzeldi. Umut Kaya'nın en beğendiğim şarkısı belki, ama yinede Bartu'ya daha çok yakışıyordu. Onun yanında şarkı söylemek utandırdı, çünkü ona nazaran benim sesim o kadar da iyi değildi. Hatta hiç iyi değildi, ama onu kıracağıma rezil olmak daha iyi gibi... Şarkı bittiğinde alkışlamaya başladı.

-Ah çok iyi çalıyorsun.

-Teşekkür ederim.

Kapı çalındı. Gel deyince, içeri annem girdi ve masaya meyve tabağı bıraktı. Bartu teşekkür etti. Annem gittikten sonra, Bartu annemi övmeye başladı. Ona cevap olarak sadece gülümsedim. Gitarımı yerine bıraktım ve yatağımın başına sırtımı yasladım. O da yanıma geldi ve benim gibi oturdu.

Yatağımın tam karşısındaki pencereye odaklandı. Omzu omzuma değiyordu, sol bacağını sağ bacağıma attı. Kalbim yine yerinde durmuyordu ve ben anın tadını çıkarıyordum. Masaya uzanıp meyve tabağını aldım. Ona elma uzatınca, gülümsedi.

-Resmen kader ortağıyız. dedi Bartu.

-Sanki hayatımızın sonuna kadar onları düşünmekten kurtulamayacağız gibi konuşma! Böyle olması gerekiyordu belkide... Hayatın sana ne sunucağı belli olmaz. Daha 17 yaşındayız lütfen ama...

-Sakin ol İlkim! Ben sadece... Ne zaman biriyle mutlu olsam, onu kaybediyorum. Ben seni kaybetmek istemiyorum. Sen her zaman benim yanımdasın, bende senin yanında olmak istiyorum.

Ona döndüğümde, birbirimize çok yakındık. Heyecandan olsa gerek, ona söyleyeceğim tüm sözleri unutup sadece kafamı salladım. Göğsü hızlı hızlı inip kalkıyordu. O da heyecanlanmış olabilir mi? Yutkundum ve gözlerinin dudaklarıma kaymasını izledim.

-Seninle...

-Benimle ne? dedim dudaklarına yapışmamak için kendimi zar zor tutarken.

Gözleri gözlerimle buluştu ve duymayı pek beklemediğim o cümleyi söyledi.

-Seninle, hep arkadaş kalmak istiyorum.

-Tabi. dedim ve ayağı kalktım. Bana kaşlarını çattığında ise sadece omuz silktim.

(Devam edecek!)