Gerçeği Söyle Bana

17

Dinlediğim şarkıyla uyumlu hayaller kuruyordum, otobüs camından dışarıyı izlerken. Eve gidiyordum, kurs çıkışı. Otobüs yine ani bir şekilde durunca, şoföre sövüyordum. 3 duraktır aynı şey. Zaten duramıyorum.

Bu durakta dolardı, otobüs. Bu yüzden yanımdaki çocuğun bana yapışmasına şaşırmadım. Ama bu çocuğun Mete olmasına çok şaşırdım.

-Selam.

-Selam.

-Kusura bakma.

-Önemli değil.

Mete, Deniz'den ayrılmıştı. Kimse sebebini bilmiyordu. Ama herkes Deniz'e üzülüyordu. Bense biliyordum. Mete'nin canı yanmıştı. Biliyordum. Çünkü biz sahte bir şekilde çıkarken bile mutluydu. Deniz onu depresif biri yapmıştı. Bunu görüyorum.

Lanet olası şoför yine ani fren yapınca, Mete'ye yapıştım. Beni sıkıca tuttu. Kafamı kaldırdığımda tebessüm etti. Bir kez daha lanet olsun, gözleri çok güzel..

*****

Yeni bir gün... Sıkıcı. Yine okula yürüyordum. Yine kulağımdaki siyah kulaklıktan gelen müzik tuhaf hayallere sürüklüyordu beni. Okula yaklaştığımda kulaklığımı çıkardım ve okula girdim.

Sıraya geçtiğimde Mete bana el sallıyordu ve daha sonra saçımı gösterdi. Gülümsedim. Ne olduğunu anlamadığım için saçıma dokundum ve saçımdaki yaprağı alıp, gülmeye başladım. O da benimle birlikte gülünce, bir kez daha lanet ettim, çok güzel gülüyordu.

Sonunda sınıfa girdiğimde, dersin boş olduğunu anlamam uzun sürmedi. Bende aşşağı inmeye karar verdim. Kantin masalarının birimde Can ve diğerleri vardı. O yoktu. Bende yanlarına gittim.

-Selam.

-Oo İlkim... Yüzünü gören cennetlik.

Güldüm Ege'ye onları özlemiştim. Yanlarına uğramıyordum çoğu zaman. Sebebi... Sebebi belli. Muhabbet uzarken mutluydum. O yoktu ve ben mutluydum.

Derken yakışıklı prens, gelip masaya oturduğunda, yüzümün asılması ve kalbimdeki ağırlığın büyümesi, susmama sebep oldu. Masadan kalkamazdım bu beni çok çocuksu gösterirdi. Onu unutmalıydım ve bunu ona göstermeliydim.

-Naber İlkim?

-İyi sen.

-İyi.

Tamam böyle devam İlkim. Yapabilirim..

-Seni Mete ile gördüm.

-Eee.

-Yani bilelim.. Gerçekten çıkıyor falan mısınız yoksa yine beni mi kıskandırmaya çalışıyorsunuz?

Acımasızlıkta sınır tanımıyordu yine. Olsundu. İlkim başa çıkabilirdi de.

-Niye? Kıskandın mı yoksa.

-Yoo banane ki.

-Sananeyse niye soruyorsun?

-Her neyse sevgilin orda git istersen.

-Birincisi o benim sevgilim falan değil. İkincisi yanında daha fazla oturmamam için bahanem oldu, gidiyim de teşekkür edeyim.

Devam edecek..