Gerçeği Söyle Bana

15

İzlediğim filmi, Bartu ile kendime uyarlamam komik değil mi? Evet evet daha çok acınası... Vicdansız aramadı beni. Zaten Bartu saçını falan da uzatmaz.

  Okullar açılsada kurtulsam şu işkenceden. Tamam bu saçmaydı. Yalnız film de çok şaçmaydı. Boşuna zaman kaybı. Aman sanki izlemesem başka ne yapacaktım.

-Kızım Ayten teyzenlere gidiyorum. Gelsene sende.

-Olur valla.

-İyi misin kızım? Kabul etmezdin hemen.

- Aman anne canım sıkıldı evde otur otur.

-İyi hazırlan bekliyorum.

  Odama gidip, üstümü değiştirdiken sonra aşşağı inip, annemle birlikte yan eve geçtik. Teyzelere selam verdikten sonra bir köşeye geçip, oturdum. Herkes beni överken mutluydum ben burada. Aslında en büyük sebebim egomun az buçuk tatmin olmasıydı. Şimdi mutluydum işte.

  Burada Ege'nin anneside vardı nerden mi anladım? Daha demin telefonla konuştu ve buraya çağırdı. Anahtarı vericekmiş ve beni gördün. Ne mutlu bana(!)

  Sonuç beni diğerlerini yanına götürüyor. Az mutlu olak dedik ya. Şimdi orda Bartu da vardır. Pff...

*****

  Çocuklara selam verip, bir sandalye çektim. Arda, Ege, Can ve Bartu vardı. Çok güzel canım. Bartu yüzüme bile bakmıyordu ve çocuklar da ağzını açmıyordu. Kesin biliyorlar. Lanet olsun. Ne olur konuşun ya. Hayır şimdi olmaz. Şimdi ağlayamam. Tuvalete gitmeliyim.

  Hızla masadan kalktım ve ağzımdan lanet olası hıçkırığı kaçırdım.

-İlkim!

-Bırak ya..

 Nasıl ya? Geri döndüm ve hızlıca çantamı aldım. Yolumu değiştirip çıkışa yürümeye başladım. Sonunda cafe'den çıktığımda derin nefes alıp göz yaşlarımı sildim. Nasıl diyebilirdi ki bunu. Onu sevmekten nefret ediyordum. Umarım yakın zamanda ondan da nefret ederim.

  Can arkamdan bağırdığında durdum ve onu bekledim yanıma geldi ve sarıldı.

-Seni çağırmamamın sebebi buydu. Gerizekalı Ege.

-Seni seviyorum.

-Bende seni güzelim. Üzülmede o hala en yakın arkadaşını kaybetmenin verdiği acıyı yaşıyor.

-Umrumda değil artık.

  Yüzümü tutup, gözlerime baktı.

-Emin misin?

-Hayır.