ဧကရာဇ်ကြီးရဲ့ အနှစ်သက်ဆုံး ကိုယ်လုပ်​တော်​လေးက အိုတစ်​ယောက်ပဲ||မြန်မာဘာသာပြန်||

[12]

[Unicode]

အခန်း(၁၂): မှဲ့နီ​လေး

ဝမ်မင်ယွီသည် ထူးချွန်ပြီး လုံ့လဝီရိယရှိတဲ့သူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်မို့ ကုန်းရွှီက သူ့ကို ပိုမိုသ​ဘောကျလာကာ သူ့ရဲ့တိုက်ရိုက်(အတွင်း)တပည့်အဖြစ်  သင်ကြားပေးခဲ့သည်။

အစပိုင်းတွင် မုကျန်း၏လဝက်အတွင်း သင်ယူနိုင်ရမယ် ဟူသည့်ထုတ်ပြန်ချက်ကြောင့် စိုးရိမ်ကြောက်ရွံ့ခဲ့သည်။ထို့ကြောင့် သူ အထက်တန်းတတိယနှစ် ကျောင်းသားထက် ပိုပြီးကြိုးစားခဲ့သည်။ ညဘက်ဆိုရင်တောင် မသိစိတ်အ​လျောက် စာလုံး​​တွေကို လက်ညိုးနဲ့ ရေးနေမိ၏။ သို့သော် တစ်လကျော်သွားသည်အထိ မုကျန်းက ဘာမှ​ပြောမလာ​ပေ။သူ မေ့သွားပုံရသည်။

ဒီအာဏာရှင်ကြီးမှာ နည်းနည်းလေး လူသားဆန်မှု ကျန်ရှိနေသေးတာပဲ ဟု တွေးမိရင်း ဝမ်မင်ယွီ စိတ်သက်သာရာရသွားသည်။ သို့သော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် သူ စိတ်လျှော့သွားတာမျိုး​တွေ မလုပ်ဘဲ လုံ့လဝီရိယအပြည့်ဖြင့် ဆက်လက်လေ့လာခဲ့သည်။နောက်ဆုံးရှင်း​အောင်ပြောရရင်​တော့ မင်း အိမ်တံခါးပေါက်ဝအထိ ပို့လိုက်တဲ့အခွင့်အရေးကို အလဟသမဖြစ်သင့်ဘူး​လေ။ ဤခေတ်တွင် အင်ပါယာကောလိပ်သည် နိုင်ငံ၏ပထမဆုံးတက္ကသိုလ်နှင့် ညီမျှပြီး ကုန်းရွှီသည်လည်း ကျောင်းတွင်းမှ ပါမောက္ခတစ်ဦးဖြစ်သည်။ယေဘူယျအားဖြင့် သူရဲ့လမ်းညွှန်မှုကို ခံယူနိုင်ဖို့က မလွယ်ပေ။

အင်တာစတယ်လာ​ခေတ်တွင် ဝမ်မင်ယွီသည် သူ့ရဲ့လိင်ကို ထုတ်ဖော်မပြမိစေရန်အတွက် မလိုလားအပ်သော ပြဿနာများ ဖြစ်ပေါ်လာမည်ကို စိုးရိမ်မိသည်မို့ သာမန်ထက်ဘာမှ မလုပ်ဝံ့ပေ။သူ စာမေးပွဲတွင် ရမှတ်များကို တမင်တကာ နှိမ့်ဖြေခဲ့ကာ မြို့ငယ်လေးရှိ သာမန်အထက်တန်းကျောင်းတွင် တက်ခဲ့ပြီး ပညာရေးကလည်း မြို့တော်ရှိ ကျောင်းသားများလောက် မကောင်းမွန်ခဲ့​ပေ။

အခုဆို သူ ဖုံးကွယ်ထားစရာမလိုတော့တဲ့အခြေအနေရှိ​နေပြီမို့ သူ ဘာကြောင့် အခွင့်ကောင်းမယူရမှာလဲ?

ဝမ်မင်ယွီသည် အ​​ခြေခံက​နေ ဘာမှ မသင်ယူနိုင်တဲ့ ကလေးတစ်ယောက်မဟုတ်ပေမယ့် သူ သင်ယူတာတွေကို မှတ်မိဖို့ အရည်အချင်းရှိပါ​သေးသည်။ထို့​ကြောင့် အခြေခံစာရေးစာဖတ် သင်ယူတတ်မြောက်ပြီးသွားတာ ကြာပါပြီ။ယခု သူ စာ​ပေပညာရှင်များ၏အဆို​တွေကို စတင်သင်ယူ​နေပြီဖြစ်ပြီး စာအုပ်လေးအုပ်နှင့် ဂန္ထဝင်စာ​ပေငါးအုပ်တို့က ယင်းတို့၏အ​ခြေခံဖြစ်သည်။သူ အသိပညာ၏ရေကို လောဘတကြီးစုပ်ယူကာ သူ့ကိုယ်ပိုင်အရာတစ်ခုအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားသည့်ရေမြှုပ်ကဲ့သို့ပင်။