Κεφάλαιο 12

216 16 2
                                    

Μπήκα μέσα στο δωμάτιο και την είδα ήταν αρκετά ταλαιπωρημένη και φαινόταν κουρασμένη..

«Αγάπη μου μη το ξανά κάνεις, σε αγαπάω, και αν σου συνέβαινε κάτι θα είχα τρελαθεί, πως είσαι;»
«Είμαι εξαντλημένη»
«Μη μιλάς άλλο και κουράζεσαι» της είπα και της έδωσα ένα φιλί στο μέτωπο..

___________________________________________
Με σκούντηξε ο Πέτρος να ξυπνήσω ήμασταν στο αεροπλάνο πετουσαμε για Φλωρεντία... Σε λιγότερο από δύο ώρες θα φτάναμε..
«Πέτρο έχεις εχθρούς;»
«Πως σου ήρθε τώρα;»
«Είδα ένα εφιάλτη με πραγματικά γεγονότα»
«Ότι και αν είδες είναι ένας εφιάλτης και για να ηρεμήσεις όχι δεν έχω εχθρούς»
«Σε αγαπάω τόσο πολύ»
«Και εγώ μωρό μου»

Φτάσαμε στο αεροδρόμιο και παρέλαβα από την αίθουσα αναμονής την βαλίτσα μου και βγήκαμε προς την έξοδο πήραμε ένα ταξί και μας οδήγησε στο ξενοδοχείο, ο αχθοφόρος πήρε τις βαλίτσες μας και μας οδήγησε στο δωμάτιο μπήκαμε στο ασανσέρ στην οθόνη που αναγράφεται τα νούμερα των ορόφων πάτησε το 5 και ανεβαίναμε πάνω ο Πέτρος γονάτισε για να δέσει τα κορδόνια του αλλά στην πραγματικότητα ήθελε να με πειράξει και χάιδεψε τα πόδια μου και ταυτόχρονα σηκωνόταν έφτασε στο σημείο μου και άγγιξε ελαφρά, γούρλωσα και γέλασε ο αχθοφόρος γύρισε να μας κοιτάξει και μου χαμογέλασε, μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί στα χείλη και επιτέλους φτάσαμε, νομίζω μας κατάλαβε για αυτό μου χαμογέλασε πω ρεζιλίκια, τουλάχιστον δεν μας ξέρουν οι άνθρωποι..
Άνοιξε την πόρτα του δωματίου και τοποθέτησε την κάρτα στην θύρα ώστε να ανάψουν τα φώτα..
«Καλή διαμονή Κύριε Καστρινέ» η και ναι τον ξέρουν τέλεια, ρεζίλι και στην Φλωρεντία..

Το μεσημέρι που ξυπνήσαμε και κατεβήκαμε να φάμε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου με πήρε τηλέφωνο ο πατέρας μου..
«Ναι μπαμπά μου;»
«Κόρη μου τι κάνεις;»
«Καλα μπαμπά μου συμβαίνει κάτι;»
«Όχι κόρη μου πήρα να δω πως εισαι»
«Καλα είμαι εδώ στην Φλωρεντία με τον Πέτρο που σου είχα πει»
«Να περνάτε όμορφα τα λέμε Αννούλα μου»
«Εντάξει μπαμπά μου και πέσε για ύπνο τώρα το μεσημέρι θα είσαι κουρασμένος από τα ζώα το πρωί»
«Μην με έχεις έννοια με φροντίζει η Πολυξένη, να περνάς όμορφα και να προσέχεις»
«Αν έπαιρνες μια αποκλειστική νοσοκόμα λιγότερη έννοια θα είχα από την Πολυξένη που το μόνο που σκέφτεται είναι να γίνει μια όμορφη και πως θα βγει να πάει να πάρει ψωμί από το φούρνο και τι θα πει ο κόσμος»
«Αχ κορίτσι μου τι να κάνουμε»
«Διαζύγιο και θα σου βρω εγώ την καλύτερη»
«Τελος πάντων θα τα πούμε από κοντά γιατί γύρισε»
«Ναι και κράτησε την μην σου ξανά φύγει και βρεθεί στην αγκαλιά άλλου γιατί αν το κάνει δεν θα τις μείνει μαλλί»

The Tactics Of LoveWhere stories live. Discover now