The Tactics Of Love

Κεφάλαιο 36

Γυρίσαμε σπίτι εγώ με τον Πέτρο και οι υπόλοιποι βγήκαν έξω, άφησε το σάκο του πίσω από την εξώπορτα, και με πήρε αγκαλιά σαν νύφη και με ανέβασε επάνω στο υπνοδωμάτιο και με άφησε στην άκρη του κρεβατιού μας.
«Σε θέλω πολύ, μου έχεις λείψει πολύ» είπε και σε απόσταση αναπνοής απο τα χείλη του.
«Και μένα μου έλειψες πολύ Πέτρο» είπα, και χαμογέλασε, το είχε ανάγκη να με ακούσει να το λέω. Τα χείλη του ξανά άγγιξαν τα δικά μου απαλά, και η φλόγα μετά από 8 μήνες άναψε, με έσφιξε στην αγκαλιά του και έτσι όπως στάθηκε στην άκρη του κρεβατιού απέναντι μου, έβγαλε την μπλούζα του την χακί και την πέταξε στο πάτωμα. Το φανελάκι του είχε την ίδια πορεία.
Παραδινόμουν αργά αργά για να χαράξω στη μνήμη μου την κάθε στιγμή που ζω τώρα μαζί του, θέλω να το νιώσω ξανά το άγγιγμα του στο κορμί μου. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά, κατέβασε το παντελόνι του το χακί και έμεινε γυμνός εγώ παρακολουθούσα την κάθε του κίνηση και δάγκωσα το κάτω χείλος μου, με ανασήκωσε και αφαίρεσε την μπλούζα μου και το παντελόνι και τα εσώρουχα τα πέταξε στο πάτωμα. Ήρθε πάνω μου και αφέθηκα στο πάθος του. Μετά ξαπλώσαμε μαζί και μαζί με τον Πέτρο αναπνεύσαμε ταυτόχρονα ενώ με κοίταζε όλο αγάπη.

Μετά σηκώθηκα και μπήκα να κάνω ένα ντους και ήρθε και ο Πέτρος και μπήκε μαζί μου από την πίσω μεριά, στην ντουζιέρα και με άφηνε τρυφερά φιλιά στο λαιμό, τα κορμιά μας είχαν ενωθεί και πήγαμε για δεύτερο γύρο. Κάναμε μαζί μπάνιο ενώ με έτριβε με το σφουγγάρι την πλάτη μου και επεξεργαζόταν κάθε σημείο του σώματος μου.

Μετά ντυθήκαμε φόρεσα ένα ανοιχτό τζιν παντελόνι και ένα λευκό μπλουζάκι και ένα καρέ σακάκι και τα μπαλαρίνε παπούτσια και την τσάντα μου και έκανα ένα κότσο χαμηλά και βάφτηκα ελαφριά και ντύθηκε και ο Πέτρος και βγήκαμε από το σπίτι πήγαμε πρώτα από την κλινική να δούμε το μωρό μας και η γιατρός μας ζήτησε στο γραφείο της και καθίσαμε να μας μιλήσει..

«Το μωρό σας ανεβάζει βάρος οπότε σε λίγες μέρες θα μπορείτε να το πάρετε σπίτι σας, μόλις ξεπεράσει τα 2,500 κιλα, επίσης όταν το πάρετε θέλει μεγάλη προσοχή στις ιώσεις στο σπίτι, γάντια, μάσκα και πλύσιμο τα χέρια πριν πιάσετε το οτιδήποτε και απολύμανση με προσοχή τα φάρμακα που θα χρησιμοποιηθούν»
«Τι χαρά είναι αυτή» είπα
«Ναι αγάπη μου θα το πάρουμε σπίτι» και έπεσα με δάκρυα χαράς στην αγκαλιά του.
«Σας ευχαριστούμε πολύ γιατρέ» είπε ο Πέτρος συγκινημένος.
Βγήκαμε από το γραφείο και πήγα να ταΐσω την μικρή και ύστερα αποχώρησαμε πήγαμε να βρούμε τους άλλους να φάμε για μεσημέρι και τους βρήκαμε σε ένα εστιατόριο στο κέντρο της Πάτρας.
Μιλούσαν ο Πέτρος και ο Λουκάς έριχνε σε μένα κλέφτες ματιές και αισθανόμουν άβολα.
«Αγάπη μου» τον φώναξα ψυθυριστά.
«Έλα αγάπη μου τι συμβαίνει;» μου είπε και ο ίδιος χαμηλόφωνα.
«Σε πειράζει να φύγουμε τώρα, δεν αισθάνομαι καλά» τον είπα
«Είσαι καλά; Θες να πάμε στον γιατρό;»
«Έχω κάτι ζαλάδες θέλω να ξαπλώσω» είπα ψέματα γιατί αηδιάζω και μόνο στην ιδέα ότι το βλέμμα του θα πέφτει πάνω μου.
«Ναι αγάπη μου πάμε, εμάς μας συγχωρείτε τελικά πρέπει να φύγουμε, έχει κάτι ζαλάδες η Άννα και θα πάμε να ξαπλώσει»
«Καλό μεσημέρι» μας αποχαιρέτησαν και φύγαμε..

«Αγάπη μου μπορούμε να περπατήσουμε λίγο θα με κάνει καλό»
«Δεν θες να ξαπλώσεις καλύτερα;»
«Όχι όχι είμαι κάπως καλύτερα»
«Αννα συμβαίνει κάτι; από την στιγμή που γύρισα; Είσαι περίεργη»
«Όχι δεν συμβαίνει κάτι όλα καλά αλήθεια»
«Εντάξει αγάπη μου»

Περπάτησαμε στην Πάτρα και γυρίσαμε σπίτι, πήρα ένα βιβλίο και κάθησα στο πλακάκι στο παράθυρο και διάβαζα το βιβλίο μου, αυτή την ώρα το ηλιοβασίλεμα από το παράθυρό μου είναι μια μαγευτική θέα.

Ο Πέτρος εισήλθε στο δωμάτιο μου και με πλησίασε με χάιδεψε γλυκά στο πρόσωπο και μου έδωσε ένα φιλί στο μέτωπο και στα χείλη, του χαμογέλασα και πίσω του είχε κρυμμένο ένα κουτί μπλε σκούρο το έφερε μπροστά το άνοιξε και ήταν ένα κολιέ..

«Αχ αγάπη μου σε ευχαριστώ πολύ είναι πολύ όμορφο»
«Για την γυναίκα της ζωής μου με πολύ αγάπη γιατί τώρα είμαστε μια οικογένεια και σε λίγες μέρες θα γυρίσει το πλασματάκι μας στο σπίτι να μπορούμε να το γνωρίσουμε και να μας γνωρίσει θα της μάθουμε πολύ όμορφα πράγματα»
«Ναι θα τις μάθουμε ζωγραφική, να ακούει μουσική, να γίνει καλή μαθήτρια, να μάθει πράγματα που δεν μπορέσαμε εμείς»
«Ναι, να μάθει πράγματα που εμείς μωρά δεν μπορέσαμε να τα ζητήσουμε από τους γονείς μας, δεν θέλω η Ισμήνη να στερηθεί τίποτα»
«Πως την είπες;»
«Ισμήνη, το όνομα της μητέρας σου αυτό δεν ήθελες και εσύ;»
«Ναι αυτό θέλω και εγώ» με φίλησε στα χείλη και ανταπέδωσα...

Κάθισε μαζί μου και βλέπαμε να δύει ο ήλιος, και ύστερα ξαπλώσαμε να κοιμηθούμε.

Οι ημέρες περνούσαν και εμείς πήγαμε στο νοσοκομείο να πάρουμε το μωρό σπίτι.. το ντύσαμε καλά το βάλαμε και στο καθισματάκι αυτοκινήτου και η γιατρός μας φώναξε να μας ενημερώσει κάποια πράγματα και βγήκαμε από το νοσοκομείο βάλαμε το μωρό στο πίσω κάθισμα και μπήκα και εγώ πίσω μαζί του και φύγαμε για το σπίτι.. ανοίξαμε την πόρτα και όλοι φώναξαν έκπληξη.

«Εδώ είστε όλοι κοιτάξτε ποια σας έφερα»
«Αχ Άννα μου είναι πανέμορφο» είπε η Αγγελική συγκινημένη.

Το ανέβασα στο δωμάτιο του και έκλεισα την πόρτα πήρα μαζί μου την ενδοεπικοινωνια και κατέβηκα με τους άλλους κάτω.. στην κουζίνα ήταν ο Λουκάς και οι υπόλοιποι στο σαλόνι..πλησίασα την κουζίνα.

«Κοίτα, μαζέψου λίγο τον άνδρα μου τον αγαπαω και δεν πρόκειται να χωρίσω με τίποτα, αυτό που έγινε προχθές ήταν ένα ασύμαντο περιστατικό που δεν επρόκειτο να ξανά συμβεί, οπότε σου ζητάω να μην ξανά έρθεις ποτέ εδώ»
«Μπορεί να θέλεις τον ξάδερφος μου αλλά εμένα γουστάρεις γιατί γουστάρεις το απαγορευμένο» γέλασε
«Δεν ξέρεις τι λες μου φαίνεται, μου είσαι αδιάφορος, πάρτο χαμπάρι»
«Καλά θα στο αποδείξω εγώ και μετά θα δούμε ποιος έχει δίκιο και μετά ο αγαπημένος μου ξάδερφος μου θα μάθει την αλήθεια, κάποια στιγμή θα γίνεις δική μου και ο Πέτρος θα χάσει, γιατί παλιότερα μου έκλεψε μια γκόμενα που ήταν κοπέλα μου»έφυγε..

_______________________________________

Αυτό ήταν το κεφάλαιο.. ελπίζω να σας άρεσει, Πατηστε το αστεράκι και γράψε μου στα σχόλια πως σας φάνηκε...