The Tactics Of Love

Κεφάλαιο 24

«Φλωρεντία πήγαμε όμως;» ρώτησα
«Ευκαιρία να ξανά πάμε» προτείνει
«Θα ήθελα να το κάνουμε ταξίδι του Μέλιτος»είπα
«θυμάσαι της όμορφες στιγμές στην Φλωρεντία;»
«Ειδικά η πινακοθήκη Ουφίτσι, η πινακοθήκη της ακαδημίας να ξανά πάμε στης γκαλερί τέχνης»
«Η το museo opificio delle pietre dure»
«Θα τα γυρίσουμε όλα μωρό μου, ακόμα και την υπόλοιπη Ιταλία»
«Τέλεια»

Αργότερα πήρα τηλέφωνο την Αλεξία την Ζωή και την Ανδριάνα και κανονίσαμε αύριο το πρωί να πάμε για νυφικό και τα αγόρια για κουστούμι..
Με τα κορίτσια έχει καιρό να βρεθούμε και τώρα είναι ευκαιρία να ξανά συναντηθούμε.

Το βράδυ αποφάσισα να ξεκουραστώ και την επόμενη μέρα πήγαμε με τα κορίτσια για την πρόβα νυφικού δοκίμασα πολλά και σε ένα αποφάσισα είναι αρκετά απλό και πανέμορφο με δαντέλα.. πήγα σε άλλο μαγαζί και κοίταξα για πέδιλα, και τελικά κατέληξα (αυτά που δείχνει στην φώτο πάνω) και μετά στην παραλία πήρα νυφικά σανδάλια (στην φωτογραφία)
Και ένα λευκό φόρεμα κοντό.

Τα κορίτσια ήθελαν να μου κάνουν ένα δώρο για το μωρό και αποφασίσαμε να δούμε κορμάκια, έκανα και εγώ ένα κορμάκι στην Αλεξία για το δικό τους μωρό που θα έρθει, μου τα έδωσαν και έδωσα στην Αλεξία τα πέδιλα και τα σανδάλια να μην τα δει ο Πέτρος.

Μετέπειτα περάσαμε από την καφετέρια και καθίσαμε να πιούμε έναν καφέ δηλαδή τα κορίτσια εμείς με την Αλεξία παραγγείλαμε χυμό..

«Σε λίγους μήνες θα μάθουμε το φύλο του μωρού»
«Θελω να είναι κορίτσι να τους μάθουμε τα μυστικά μας» είπε η Ζωή.
«Και θα της μάθουμε και της τακτικές του έρωτα και επίσης θα της βρούμε έναν πλούσιο» είπε η Ανδριάνα
«Θελω να ηρεμήσετε λίγο, ακόμα ούτε χρόνων δεν είναι»
«Ναι, αλλά δεν θα καταλάβεις πως θα περάσουν τα χρόνια σαν νεράκι, ο χρόνος κυλάει και εμείς δεν το καταλαβαίνουμε»
«προς το παρόν βρισκόμαστε στο παρόν το μέλλον έχει ακομα»
«Η έκθεση πότε είναι;»
«Αύριο θα διακοσμήσουν την γκαλερί, θα περάσω να δω τον φωτισμό γιατί έγιναν αλλαγές, οπότε πιστεύω σε λίγες μέρες θα έχω τα εγκαίνια»
«Τέλεια»

Μετά προτίμησα να περπατήσω στο κέντρο της Πάτρας και μου ήρθε κάτι στο μυαλό, μια συζήτηση που είχα με τον Πέτρο..

«Θα ήθελα να ζήσω αλλά είναι νωρίς ακόμα για οικογένεια»
«Ο δικός μας έρωτας ήρθε ξαφνικά και σε αγάπησα, σε ερωτεύτηκα, σε ένιωσα, δεν υπάρχει καμια άλλη σαν εσένα, έχεις το κάτι ξεχωριστό που δεν πρόκειται να το βρω σε άλλη, είσαι τα πάντα για μένα και θα τρελαθώ αν σε χάσω, δεν θα υπάρχει αέρα να αναπνεύσω χωρίς εσένα,είσαι το πιο όμορφο κορίτσι που έχω δει» μου εξομολογήθηκε