The Tactics Of Love

κεφάλαιο 17

Φάγαμε αμίλητοι χωρίς τα βλέμματα να συναντιούνται, κοιτούσαμε μόνο το πιάτο η και τριγύρω το κόσμο.
«Έτσι θα είμαστε; Σαν δυο άγνωστοι;» ρώτησα, χωρίς να ρίξει ένα βλέμμα πάνω μου
«Εσυ το ξεκίνησες αυτο» είπε
«Μη δινεις όλες της ευθύνες σε μένα εν μέρη φταις κι εσύ»
«Εγώ φταίω που φλερτάρεις με τον σερβιτόρο»
«Οχι απλώς για να σου κάνω πλάκα, ο Σπύρος είναι γνωστός μου και προσφέρθηκε να με βοηθήσει να σου κάνω μια πλάκα» και γέλασα
Έκανα με το χέρι μου να έρθει ο Σπύρος.
«Σπυρος να σου γνωρίσω τον μελλοντικό μου σύζυγο τον Πέτρο Καστρινός, αγάπη από εδώ ένας καλός μου φίλος ο Σπύρος, έχει χρόνια που ήρθε με την γυναίκα του και το παιδί του και μένουν εδώ στην Γαλλία»
«Χάρηκα» αντάλλαξαν χειραψίες και ο Σπύρος έπρεπε να γυρίσει στο πόστο του.

Το απόγευμα κάναμε την βόλτα μας στο μουσείο του Λούβρου μια κοπέλα μας έκανε ξενάγηση και ήταν φανταστικα...

Ένας πλανόδιος φωτογράφος μας τράβηξε φωτογραφία με Polaroid την ώρα που τρώγαμε το παγωτό μας και μας την έδειξε....

«Είναι πανέμορφη σε ευχαριστούμε πολύ» είπα
«Μπορουμε ακόμα μια;» ρωτήσω ο Πέτρος.
«Ναι φυσικά» μου άρπαξε το παγωτό το άφησε εκεί δίπλα μας στο παγκάκι και με άρπαξε και με φίλησε ο φωτογράφος έβγαλε φωτογραφία και μας την έδωσε
«Ακόμα μια» είπε ο Πέτρος.
Έβαλε το κεφάλι του στην κοιλιά μου ώστε να ακούει το μωρό και εγώ χαμήλωσα το κεφάλι μου να τον κοιτάω και μας τράβηξε φωτογραφία μας την έδωσε και αυτήν και τον ευχαριστήσαμε.
Πήρα το παγωτό στο χέρι μου και με το δάχτυλο τον λέρωσα στην μύτη έκανε και ο Πέτρος το ίδιο και τον φίλησα στο στόμα.

«Τι θέλεις να είναι;» ρώτησα
«Αγόρι, για να του προσφέρω ότι δεν πρόσφεραν σε μένα οι γονείς μου όταν ήμουν παιδί»
«Γιατί;»
«Στερήθηκα πολλά πράγματα ως παιδί ειδικά η μητέρα μου που με φώναζε να διαβάζω συνέχεια, ο πατέρας μου έλεγε στην μητέρα μου «Άφησε και λίγο το παιδί να πάει να παίξει με τα παιδιά στην παιδική χαρά» έλεγε ο πατέρας μου και η μητέρα μου αντιδρούσε «Δεν θα πάει πουθενά αν δεν τελειώσει τα μαθήματα του»
«Ήταν αρκετά αυστηροί;»
«Η μητέρα μου ποιο πολύ,ο πατέρας μου έκανε πάντα αυτό που ήθελα εγω, και η μητέρα μου του έβαζε το ένα πόδι σε δύο παπούτσια, αλλά την αγάπησε πολύ και τα ανέχεται ολα»
«Τωρς όμως δεν είναι αργά έρχεται το μωράκι ακόμα και αν είναι κορίτσι θα παίζει μαζί μας ακόμα και αγόρι θα τον κάνω μεγάλο ποδοσφαιριστή, θα στήσουμε και τέρματα και θα παίζουμε στην αυλή»
«Εισαι καταπληκτική θέλω το παιδί μας να τα έχει όλα δεν θέλω να του λείψει τίποτα»
«Απολύτως τίποτα»
«Σε ευχαριστώ αγάπη μου» και με φίλησε πεταχτά στα χείλια μου.