The Tactics Of Love

Κεφαλαιο 13

Στο δωμάτιο μπήκα μέσα να πάρω μια κουβερτούλα αλλά μπήκε και ο Πέτρος και κρατούσε τα χέρια μου πάνω από το κεφάλι μου η πλάτη μου ακομπουσε στην ντουλάπα και με φιλούσε..

«Ειστε πολύ άτακτος κύριε αγνωστε»
«Εγινα και άγνωστος τώρα;»
«Παιχνίδια θέλεις;»
«Εγω θέλω εσένα»
«Δεν συνηθίζω να το κάνω με ξένο» με σήκωσε και πέρασα τα πόδια μου γύρω από την μέση του και με έριξε στο κρεβάτι ήρθε από πάνω μου Και ξεκουμπωσε τα εσώρουχα μου και αφαίρεσε το παντελόνι μου τα αφήσαμε να πέσουν κάτω στο πάτωμα και άφησε υγρά φιλιά στο λαιμο και συνέχιζε σε όλο το μήκος του σώματος μου συνεχίσαμε την βραδιά μας με έναν παθιασμένο έρωτα ως το πρωί...
Τα χαράματα γύρω στις πεντέμισι περίπου βγήκαμε και πήγαμε στην παραλία πριν ανοίξει το beach bar θέλαμε να προλάβουμε την ανατολή του ηλίου, ξαπλώσαμε στην άμμο και μετά σηκώθηκα αφαίρεσα τα ρούχα μου και μπήκα στην θάλασσα και με ακολούθησε και ο Πέτρος, κολύμπησα στα ρηχά και ήρθε και ο Πέτρος  και με πλησίασε και εγώ πέρασα τα πόδια μου γύρω από την μέση του και με φιλούσε στα χείλη και ύστερα στο λαιμό και κάναμε έρωτα στο νερό. Μετά άνοιξε το beach bar και παρήγγειλα καφέ και ο Πέτρος το ίδιο, ο υπεύθυνος έβαλε δυνατά την μουσική και άρχισα να χορεύω, ο Πέτρος προσπάθησε να με σταματήσει ώσπου με τραβούσε από το μπράτσο του και με έσερνε μέχρι το αμάξι..
«Τι κάνεις; Είσαι με τα καλά σου;» ήταν φανερά εκνευρισμένος.
«Μωρο μου διασκέδασε λίγο η μέρα είναι τόσο όμορφη που ειναι το κακό;» του είπα ενώ γελούσα μόνη μου.
«Στο ότι είσαι γελοία τι κάνεις; Χορεύεις για να τους εντυπωσιάσεις; Ο μπάρμαν σε κοιτούσε και χαμογελούσε όπως και οι σερβιτόροι»
«Ζήλεψες Πέτραν; Η δεν θέλεις να γίνω ρεζίλι επειδή σε ξέρουν;»
«Δεν σινερίζομαι από αυτήν την άποψη»
«Ωραία τοτε άσε με να το γλεντήσω λίγο»
«Αν γυρίσεις στο bar δεν θα με δεις και γίνε μόνη σου ρεζίλι»
«Οκ καλή συνέχεια Πέτραν» είπα και έκανα μερικά Βήματα και ήρθε από πίσω μου με σήκωσε και με κουβαλούσε σαν τσουβάλι στον ώμο του με έβαλε στο πίσω κάθισμα και έβαλε μπρος την μηχανή στην διαδρομή με είχε πάρει ο ύπνος, φτάσαμε στο ξενοδοχείο και με κουβάλησε αυτή την φορά σε στύλ νύφης και με ανέβασε στο δωμάτιο άνοιξε την πόρτα με δυσκολία και με ξάπλωσε στο κρεβάτι.. χτύπησε το κινητό του και με ξύπνησε είχε βγει στο μπαλκόνι να μιλήσει..

«Τι συμβαίνει Παναγιώτη πως και τέτοια ώρα;»
«Πετρο θέλω να μείνεις ψύχραιμος»
«Πες μου ρε φίλε»
«Το μουσείο πήρε φωτιά και κάηκαν όλα τα σχέδια μας, όλο το πλάνο για την γκαλερί της Άννα και σε λίγες μέρες πρέπει να έχουμε σχεδόν έτοιμα τα υλικά και τον σχεδιασμό του, πάνε όλα»
«Ερχόμαστε με την πρώτη πτήση» Έκλεισε βιαστικά το κινητό του και μπήκε μέσα έβγαλε την βαλίτσα και πέταξε τα ρούχα του.
«Τι έγινε ρε Πέτρο; Γιατί τέτοια ταχύτητα λες και θέλεις να βγεις πρώτος στον μαραθώνιο;»
«Σήκω και εσύ και μάζεψε τα πράγματά σου θα σου εξηγήσω στο δρόμο»
«Τι συμβαίνει Πέτρο;»
«Πήρε φωτιά το μουσείο»
«Τι πράγμα; Μα πως; Πώς χάλασαν τα σχέδια μου έτσι;»
Μάζεψα τα πράγματά μου ο Πέτρος έκανε check out και φύγαμε για Αθήνα, ευτυχώς βρήκε πτήση σε δύο ώρες οπότε προλάβαμε..
Εγώ τηλεφώνησα την πυροσβεστική και την αστυνομία για να δω για το πόρισμα που θα έβγαλαν προφανώς, να μάθω από τι προκλήθηκε, μπήκα στο ίντερνετ και είδα δημοσιεύματα τα οποία καταγράφουν την πυρκαγιά όμως γραφεί περισσότερα σε λίγο..
Πηγαινοερχόμουν στο χώρο του αεροδρομίου και δεν μπορούσα να ηρεμήσω..
«Αγάπη μου όλα θα γίνουν αν δεν μπορούμε σε αυτόν τον χώρο θα βρούμε άλλον να στήσεις την γκαλερί σου η τουλάχιστον θα φτιάξουμε έναν δικό μας χώρο» Προσπάθησε να με καθυσηχάσει
«Δεν θα ηρεμήσω καταλαβαίνεις; Τι έγινε; Κάηκε το μουσείο εκεί που θα έστηναν τα έργα μου, εκεί που η ζωή μου καταστράφηκε ολοσχερώς» το μισό αεροδρόμιο γύρισε προς το μέρος μου και με κοιτούσε με απορία, σαν να λένε αυτή τρελάθηκε.....
«Αγάπη μου ήρεμα ήρεμα θα το φτιάξουμε ξανά από την αρχή δεν θέλω να στεναχωριέσαι είμαι εγώ εδώ για σένα και θα φροντίσω να στο φτιάξω όπως το θέλεις εσυ» σηκώθηκε και με πήρε μια αγκαλιά για να με δωσει κουράγιο...
«Παντα με ηρεμεί η αγκαλιά σου»
«Σσσ μη μιλάς πάρε βαθιές ανάσες και ηρέμησε»
Φώναξαν από τα μεγάφωνα για την πτήση μας και εισήλθα στο αεροπλάνο και έβαλα να ακούσω μουσική ξέρω ότι έτσι θα χαλαρώσω ο Πέτρος κρατούσε το χέρι μου. Φτάνοντας στην Αθήνα είχε ενοικιάσει αμάξι και ξεκινήσαμε για το Μουσείο εκεί μας περίμενε ο Παναγιώτης και ο Φραγκίσκος. Μας ενημέρωσαν πως συνέβη και εγώ με δυσκολία από τους αστυνομικούς δεν με άφηναν να περάσω μπήκα στο μουσείο ήταν όλο καμένο, μύριζε, όλα ήταν μαύρα και κατεστραμμένα...
«Πρέπει να φύγετε από το κτήριο απαγορεύεται να εισπνέεται τον καπνό»
Με τραβούσε ο Πυροσβέστης.
«Απο τι προκλήθηκε η φωτιά;» Ρώτησα 
«Δεν έχουμε ακόμα το πόρισμα θα σας ενημερώσω»
Βγήκα έξω απο το κτήριο και πήρα τον Πέτρο και φύγαμε δεν άντεχα να βλέπω να διαλύεται το μουσείο.

Με πήγε στο σπίτι και ήταν εκεί ο πατέρας μου και ο Γεράσιμος..

«Γιατι τόσο νωρίς γυρίσατε από την Ιταλία;»
«Ο χώρος με την γκαλερί κάηκε»
«Μα πως τι συνέβη;»
«Δεν ξέρουμε ακομα»
«Αννα μου»
«Γεράσιμέ» και αγκαλιάστηκαν
«Να σας συστήσω από εδώ ο κολλητός μου ο Γεράσιμο από εδώ ο πατέρας μου ο Λευτέρης και από εδώ ο Πέτρος το αγόρι μου»
«Χάρηκα για την γνωριμία»
«Εγω πρέπει να φύγω χάρηκα και πάλι για την γνωριμία»
«Γεια σου αγόρι μου»
«Φεύγω και εγώ με χρειάζονται στο μοναστήρι»
«Ακομα κυνηγάς την Ελισάβετ;»
«Αννα πάντα θα την κυνηγάω»
«Άντε πήγαινε βρες την»
«Αντίο» ξεπροβόδισε τον Πέτρο και έφυγαν μαζί...
«Να μου την προσέχεις την Άννα μην την πληγώσεις» είπε ο Γεράσιμος στον Πέτρο
«Δεν πρόκειται την Άννα την αγαπάω»
Έφυγαν και εγώ πήγα στο δωμάτιο μου τακτοποιήθηκα και ύστερα πήγα από το γραφείο τουλάχιστον να ξεχαστώ...
Οι φίλες μου ήρθαν από το γραφείο να μου συμπαρασταθούν.
___________________________________________

Ελπίζω να σας άρεσει, Πατηστε το αστεράκι και γράψε μου στα σχόλια πως σας φάνηκε