The Tactics Of Love

Κεφάλαιο 15

Το βράδυ ο Πέτρος πήγε να ετοιμαστεί στο μπάνιο και εγώ στο δωμάτιο και όταν ντύθηκα και ετοιμάστηκα πήγα στο μπάνιο χτύπησα την πόρτα και από την άλλη μεριά του δωματίου άκουσα να με φωνάζει.. "Μισό λεπτό" δοκίμασα να ανοίξω την πόρτα και ήταν κλειδωμένη.. και άρχισαν να μου μπαίνουν διάφορες ιδέες.. άνοιξε μετά από λίγα δευτερόλεπτα και μου χαμογέλασε πλατιά, στεκόταν άγαλμα μπροστά μου και τον κοίταξα με απορία..
«Γιατί είχες κλειδωμένα;» Ρώτησα
«Για να μην δεις να ντύνομαι» είπε
«Σήμερα φέρεσαι αλλοπρόσαλλα, μήπως με βαρέθηκες;» είχα τοποθετήσει τα χέρια μου στην μέση μου και το ύφος μου ήταν έτοιμο να κλάψει..
«Ακούς τι λες;να βαρέθηκα εσένα; Την ζωή μου; Είσαι τα πάντα για μένα να το θυμάσαι»
«Τότε γιατί φαίνεσαι περίεργα σήμερα;»
«Γιατί σου ετοιμάζω μια έκπληξη»
«Επίσης δεν μπορώ να περιμένω τι έκπληξη είναι;»
«Δεν πρόκειται να σου πω γιατί θα χαλάσει»
«καλα θα περιμένω» είπα..
Ήμασταν έτοιμοι και φύγαμε από το ξενοδοχείο βγήκαμε και κάναμε βόλτες στο Παρίσι.. φτάσαμε σε ένα μέρος που φαινόταν από ψηλά ο πύργος του Άιφελ ο κόσμος περπατούσε και χάζευε τον  πύργο του Άιφελ, έναν ερχόταν προς το μέρος μας κρατούσε μπαλόνια ο Πέτρος αγόρασε όλα τα μπαλόνια και μου τα έδωσε είναι στο χρώμα μπορντό, πλησίασε ένας και κοντοστάθηκε δίπλα μας αυτός περίμενε την κοπέλα του να έρθει κρατούσε λουλούδια τριαντάφυλλα, υπέροχα..
«Ποια είναι η έκπληξη;»
«Μη βιάζεσαι» και χαμογέλασε
«Δεν μπορώ να περιμένω»
«Θελω να μιλήσουμε»
«Τι συμβαίνει;»
«Θα μου πεις Άννα τώρα ότι δεν είμαστε πολύ καιρό μαζί αλλά για μένα είσαι τα πάντα, από την πρώτη στιγμή που συναντήθηκαν τα βλέμματα μας, μέσα μου βαθιά ήξερα ότι είσαι η γυναίκα της ζωής μου και θέλω να γίνεις η γυναίκα μου; Να ζήσουμε πολλά χρόνια ακόμα μαζί; Θέλεις να με παντρευτείς;»
«Δεν προλάβαμε να ζήσουμε πολλά δεν σε γνωρίζω ακόμα, αλλά ούτε ένα χρόνο δεν είμαστε μαζί»
«Θα γνωριστούμε καλύτερα θα ζήσουμε πολλά πολλά ακόμα, δεν θέλω να σε χάσω  για κανένα λόγο, θέλω να παντρευτούμε γιατί σ' αγαπάω και ας είμαστε λίγο καιρό μαζί, θα με παντρευτείς;» ρώτησε
Ο κόσμος μαζεύτηκε τριγύρω μας περιμένοντας με αγωνία την απάντηση μου.
«Θα ζήσουμε πολλά χρόνια ακόμα μαζί, Ναι δέχομαι να σε παντρευτώ»
Σηκώθηκε και που πέρασε το δαχτυλίδι από το δάχτυλο μου και με φίλησε στα χείλη είχε γεύση μέντας, άφησα τα μπαλόνια να ταξιδέψουν στον αέρα γιατί πλέον πετούσα σε πελάγη ευτυχίας.. μας πλησίασε ο κόσμος και μας έδωσε την ευχή τους.. ο Πέτρος μου έδωσε τα λουλούδια που κρατούσε ο άνδρας και στον ουρανό σχηματίστηκαν από διάφορα χρώματα σε στυλ συντριβάνι από πυροτεχνήματα..
Ένας πλανόδιος φωτογράφος μας έβγαλε φωτογραφία την ώρα που με φιλούσε και μας έδωσε το φιλμ της φωτογραφίας που έβγαλε. Με πήρε από το χέρι και περπατήσαμε μαζί μέχρι τον πύργο του Άιφελ και ανεβήκαμε με το τελεφερίκ ανσασέρ θα το έλεγα εγώ και η πόρτα άνοιξε κατευθείαν στον χώρο που θέλουμε, περπατήσαμε τον διάδρομο και βρεθήκαμε έξω από το εστιατόριο μπήκαμε μέσα έδωσε το όνομα και ο σερβιτόρος μας οδήγησε στο τραπέζι μας, καθίσαμε και ο σερβιτόρος μας έδωσε τους καταλόγους, του δώσαμε την παραγγελία μας και μας έφεραν ημίγλυκο κρασί και μετα το φαγητο.
Η μουσικη ηταν σε χαμηλους ρυθμους και ηταν κλασικη η ατμοσφαιρα χαλαρη και η θεα μαγευτικη, ειχαμε το παρίσι στο πιάτο.
Τσουγκρισαμε τα κρασοπότηρα ψηλα και ευχηθηκαμε μια καινουργια ζωη ενα νεο ξεκίνημα..
Γυρισαμε στο δωμάτιο και μπήκα κατευθειαν για μπανιο οταν βγηκα απο το ντουζ αισθανθηκα κατι υγρο στα ποδια μου και κοιταξα χαμηλα ειχα αιμοραγια, τα δακρυα κυλησαν απο τα πρωτα δευτερολεπτα..
«Πέτρο τρέξε» έτρεξε άνοιξε την πόρτα του μπάνιου και αντίκρισε το θέαμα, το υφος του ηταν σε απογνωση δεν ηξερε τι να κανει τα εχασε..αφου χαστουκισε τον εαυτο του. καλεσε την ρεσεψιον  «Ενα ταξι γρηγορα η γυναικα μου αιμορραγει» μου εφερε ρουχα ντυθηκα και με πηρε σε στυλ νυφης βγηκαμε γρηγορα απο το δωματιο κατεβηκαμε με τον ανελκυστηρα και φτάσαμε στην έξοδο το ταξί ήρθε γρήγορα και με έβαλε και καθίσα στο καθισμα και ήρθε δίπλα μου, το ταξί έφυγε με προορισμό το νοσοκομείο.
Με είχε στην αγκαλιά του ενώ μπαίναμε από την είσοδο της ιδιωτικής κλινικής, μια νοσηλεύτρια με καθοδήγησε και μπήκα γραφείο του γυναικολόγου.. ο Πέτρος κάθησε στην καρέκλα της αναμονής και περίμενε με αγωνία...
Βγηκα από το δωμάτιο και με πλησίασε και με αγκάλιασε.
«Πως είσαι;»
«Δεν ήταν τελικά τίποτα μια ορμονική διαταραχή ήταν το έμβρυο δεν έπαθε τίποτα, απλώς χρειάζεται να ξεκουραστώ για δύο ημέρες μου το ζήτησε ο γιατρός»
«Μπραβο μωρό μου και τρόμαξα, είχα ανησυχήσει αρκετά»
Ευχαριστήσαμε τον γιατρο και φυγαμε από την κλινική και γυρισαμε στο ξενοδοχείο και ξάπλωσα.. ήταν ήδη αργά το βράδυ ξαπλώσαμε μαζί.

Το άλλο πρωί ανοιξα τα ματια μου και τον κοιτουσα που κοιμοταν τοσο ηρεμα και γαληνια ηταν πολυ ομορφος, τον εδωσα ενα φιλι στα χειλη ομως με αρπαξε και με φιλησε..
«Καλημερα» απαντησα
«Καλημερα ομορφία μου, εγω παω να φερω πρωινο γιατι τετοια ωρα που ξυπνησαμε εκλεισε το εστιατόριο»
Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και χουζούρεψα λίγο ακόμα...έφυγε ο Πέτρος και άφησε το κινητό του στο δωμάτιο ήρθε ένα ξαφνικό μύνημα και το άκουσα... Πλησίασα το κινητό του και το μύνημα αποτελούσε από καρδούλες το άνοιξα και διάβασα τα μυνήματα δεν άντεξα να μην μάθω την αλήθεια..
"Τι θα γίνει με την πάρτυ σου ρε φίλε είναι η δεύτερη γυναίκα που της τάζεις γάμο και φουμαρα, είναι και έγκυος πότε θα σοβαρευτεις" έλεγε σε ένα μύνημα ένας φίλος του..
"Μωρό μου σε περιμένω στο 267 δωμάτιο μην αργείς" έλεγε μια..
Άφησα το κινητό όπως το είχα βρει και συγκράτησα τα νεύρα μου και τα δάκρυα μου και τον περίμενα, πηγαινοερχομουν πάνω κάτω, όταν άκουσα να ανοίγει η πόρτα κάθησα στο κρεβάτι και τον χαμογέλασα ενώ έβραζα μέσα μου.
«Εφερες πρωινό;»
«Γι' αυτό δεν σε είπα ότι πηγαίνω;»
«Ναι σωστά»
«Ο γιατρός είπε ξεκούραση μη σηκωθείς σήμερα»
«Μου πρότεινε και την βόλτα, πιστεύω θα με κάνει καλό από το να κοιμάμαι όρθια» τον είπα σαν σποντα
«τι εννοείς;»
«Τιποτα μωρό μου μια πλάκα»
«Τι συμβαίνει;»
«Τοσες μέρες με κοιτάς στα μάτια και μου αραδιαζεις ένα κάρο ψέματα, δεν βαρέθηκες; Μου λες καθημερινά ότι με αγαπάς; Που είναι η αγάπη σου εε;»
«Τι είναι αυτά που λες; Τι σε έπιασε έτσι ξαφνικά; Εγώ δεν σε αγαπάω;»
«Σταμάτα να με κοιτάς και να με φλομωνεις ένα κάρο ψέματα και κενές υποσχέσεις»
«Ρε αγάπη μου άκουσε με»
«Λέξη δεν θέλω να ακούσω, θα μαζέψω τα πράγματα μου και θα φύγω μην με ακολουθήσεις πήγαινε σε αυτήν την τσουλα που σε περιμένει, και την κουβάλησες και στο ταξίδι μας» μάζευα τα ρούχα μου και τα έβαζα στην βαλίτσα
«Ουτε που την ξέρω στο ορκίζομαι»
«Εχει το νούμερο σου πως δεν την ξες;»
«Δεν ξέρω που το βρήκε αλήθεια σου λεω»
«Ψέματα και πάλι ψέματα φθηνές δικαιολογίες»
Έκλεισα την βαλίτσα και την έσυρα μέχρι την πόρτα..
«Αν ανοίξεις αυτή την πόρτα και βγεις και την κλείσεις πίσω σου Μην επιστρέψεις μην γυρίσεις δεν θα σε περιμένω θα αλλάξω σελίδα, η αγάπη μου για σένα θα τελειώσει, θα κάνω ένα κλικ και τέλος» άνοιξα την πόρτα και την έκλεισα πίσω μου..