Part-6

3.9K 593 5
                                    

Chapter 6

ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ...အိမ်မှာလည်း လူကြီးတစ်ယောက်မှ မရှိပဲနဲ့ သူတစ်ယောက်တည်း ဘယ်လိုအိပ်မှာလဲ...

ပုပု ဖုန်းချလိုက်သည်။ သူ ဝမ်းနည်းစွာဖြင့် ခေါင်းငိုက်စိုက်ချလိုက်ပြီး ထိုနေရာတွင်ရပ်ကာ နှုတ်ခမ်းများတင်းတင်းစေ့ထားပြီး တိတ်ဆိတ်စွာ ငိုရှိုက်နေသည်။ သူ့ပုံစံလေးကြောင့် စုန့်ရန်၏နှလုံးသားထဲတွင် နာကျင်လာမိသည်။ စုန့်ရန် သူ့ရှေ့တွင် ထိုင်ချလိုက်ပြီးနောက် အင်္ကျီစကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားသည့် လက်ပိစိလေးများကို သူ့လက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။

သူ နှစ်သိမ့်စကားအချို့ပြောတော့မည့်အချိန်တွင် ပုပုက ခေါင်းမော့လာပြီး ခက်ခက်ခဲခဲဖြင့်ပြုံးပြရန် ကြိုးပမ်းလိုက်သည်။

" ကိုကြီး ဒီနေ့ချက်ပေးတဲ့ဆန်ပြုတ်က အရမ်း အရသာရှိတာပဲ... ပုံပြင်လေးကလည်း နားထောင်လို့ကောင်းတယ်... ကျေးဇူးတင်ပါတယ်နော်... ပုပုက လူကြီးဖြစ်နေပြီဆိုတော့ ကိုကြီးကို မနှောင့်ယှက်တော့ပါဘူး... သား အိမ်ကိုပြန်ပြီး အိပ်တော့မယ်နော်..."

" ပုပု..."

စုန့်ရန် သူ့နားသူ မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်သွားရသည်။

ဒီကလေးလေး တကယ်ပြောနေတာလား...

အစောပိုင်းက ပုပုကို သူနှင့်အတူအိပ်ရန် ဖိတ်ခေါ်စဉ်က ပုပု၏ အမူအယာက အံ့အားသင့်ရာမှ သင်္ကာမကင်းဖြစ်သွားသည့်ပုံဖြစ်သွားသော်လည်း စိတ်ထဲတွင် ဝမ်းသာသွားသည့်ပုံပေါ်သည်။ ၎င်းက ကလေးလေး၏ စိတ်ရင်းအမှန်ဖြစ်မယ်ဆိုကြောင်းကို စုန့်ရန် ၁၀၀ရာခိုင်နှုန်း သေချာသိနေသည်။
ဒါပေမဲ့ ဘာလို့ ဒီလိုတွန့်ဆုတ်သွားရတာလဲ...

စုန့်ရန် ထိုကိစ္စအကြောင်း တွေးလိုက်ပြီးနောက် အရေးကြီးဆုံးအချက်ကိုသာ ပြောလိုက်တော့သည်။

" ပုပုရဲ့အဖေက အိမ်ပြန်အိပ်ဖို့ပြောလို့လား..."

"ဟုတ်..."

ပုပု ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။

စုန့်ရန် ထိုနေရာတွင်ပင် တိတ်တဆိတ်ဆဲရေးလိုက်ပြီး အထင်အမြင်သေးစွာဖြင့် မျက်ဆံလှန်လိုက်သည်။ ထိုလူကို စော်ကားမိသည်ဟု အစောပိုင်းက ထင်နေသည့် အတွေးများက ‌ချက်ချင်း အငွေ့ပြန်သွားသည်။

နူးညံ့ရောင်ခြယ်(Completed)Where stories live. Discover now