Part-74

5.6K 441 5
                                    

Chapter 74 (The End)

ဟယ်ကျစ်ယွမ်က ဆန်ပြုတ်တစ်ဇွန်းကို ခွံ့ကျွေးလိုက်သည်။

" ကိုယ် သူ့ကို ကျောင်းပို့လိုက်ပြီ..."

" ဟင်..."

စုန့်ရန် ခေါင်းထောင်ကြည့်လိုက်သောအခါ ဟယ်ကျစ်ယွမ်က ညဝတ်အင်္ကျီမဟုတ်ပဲ ရှပ်အင်္ကျီတစ်ထည်ကို ကြယ်သီးတစ်လုံးဖြုတ်၍ ဝတ်ဆင်ထားခြင်းဖြစ်သောကြောင့် အပြင်သွားခဲ့ကြောင်း သိသာပေသည်။ ရုတ်တရက် သူ့စိတ်ထဲ ချဉ်တူးသွားမိသည်။

" ကလေးစုတ်လေး အခု သု့အဖေပြန်ရောက်လာတော့ အစ်ကိုကြီးကို မေ့သွားပြီပေါ့... သူ ကျွန်တော့်ကို 'ကောင်းသောမနက်ခင်းပါ' ဆိုပြီး လာပြောဖို့တောင် သတိမရတော့ဘူး..."

ဟယ်ကျစ်ယွမ် အသံတိုးတိုးဖြင့် ရယ်လိုက်သည်။

" သူ လာပြောတုန်းက မင်း အရမ်းကို နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေတာ ပြန်တောင်မဖြေနိုင်ဘူးလေ... မျက်နှာတစ်ဝက်လောက်မှာ သွားရည်တွေနဲ့ပြည့်နေလို့ ကိုယ်တောင် သုတ်ပေးလိုက်သေးတယ်... မုန်ညင်းချဉ်စားမလား တို့ဟူးစားမလား..."

" မုန်...မုန်ညင်းချဉ်..."

စုန့်ရန်၏စိတ်ထဲ အနည်းငယ်နေရခက်သွားပြီးနောက် ပါးစပ်ဟကာ ဆန်ပြုတ်တစ်ဇွန်းသောက်ပြီးနောက် မုန်ညင်းချဥ်ကိုပါ ဝါးစားလိုက်သည်။ သူ့မျက်လုံးထောင့်မှ ဟယ်ကျစ်ယွမ်၏ လက်ပတ်နာရီထံသို့အကြည့်ရောက်သွားသည့်အခါ အံ့ဩလွန်း၍ စားလက်စများကိုပါ ထွေးထုတ်မိမတတ်ဖြစ်သွားသည်။

" နေ့လယ်တောင်ရောက်ပြီလား... ကျွန်တော် တစ်မနက်လုံး အိပ်နေတာပေါ့..."

" သေချာစားပါ စကားမပြောနဲ့... ပြီးတော့ မနင်စေနဲ့ဦး..."

ဟယ်ကျစ်ယွမ်၏ သူ၏ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကိုထိ၍ သတိပေးလိုက်သော်လည်း သူ့လေသံက အလွန်ငြင်သာနေသည်။

" မင်း အေးအေးဆေးဆေးအိပ်ဖို့အခွင့်အရေးက တော်ရုံမရဘူး... ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး မင်း မနေ့ညက ကြိုးစားခဲ့တာပဲ..."

မှန်ပေသည်။ သူ အလွန့်အလွန် ကြိုးစားခဲ့ရသည်။

စုန့်ရန် ရှက်ရှက်နှင့် ဆန်ပြုတ်ကို မျိုချလိုက်သော်လည်း မည်သို့စကားဆက်ရမည်မသိ ဖြစ်သွား၍ အသည်းအသန်စဉ်းစားနေသည်။ သူ ရိုးသားစွာဖြင့် နှိမ့်ချပြီးပြောလိုက်သည်။

နူးညံ့ရောင်ခြယ်(Completed)Where stories live. Discover now