Chapter 12
သူ ဘာကို ကြောက်နေစရာလိုလို့လဲ...
လူချင်းသိသူများသာ သူတို့၏ပုံရိပ်မပျက်စီးအောင် ထိန်းသိမ်းရမည်ဖြစ်သော်လည်း ပါပါးဟယ်၏ မျက်လုံးထဲတွင် စုန့်ယန်၏ပုံရိပ်က ရှိမနေပေ။ ဝက်သေတစ်ကောင်က ရေနွေးဖြင့် အရေခွံခွာခံရမည်ကို မကြောက်သကဲ့သို့ အရှက်မဲ့သူမဖားက ဤကမ္ဘာပေါ်တွင် ပြိုင်ဘက်ကင်းဖြစ်သည်။ ယခုလာမည့်ဆယ်ရက် သို့မဟုတ် လဝက်အတွင်းတွင် သူတို့က တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မတွေ့ဆုံပဲ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ရမည်သာဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် သူတို့နှစ်ယောက် တွေ့ဆုံပြီးချိန်တွင်လည်း ပူးပေါင်းရန်ကိစ္စက မလိုအပ်တော့ပေ။ ကလေးလေးကို ခဏတာ ထိန်းပေးပြီးသည်နှင့် သူတို့က ခွဲခွာရမည်သာဖြစ်သည်။
သူတို့ကြားမှာ လုံခြုံရေးတံခါးနှစ်ချပ်တောင် ခြားနေတာ... ဘာမှဆိုင်တဲ့လူတွေလည်း မဟုတ်တာကို ဘာကိုများ ကြောက်နေရမှာလဲ...
ကဲပါ စကားပြောဖို့ တွန့်ဆုတ်မနေတော့ပါဘူး...
စုန့်ရန်က သူ့ကိုယ်သူ အားပေးစကားအချို့ပြောလိုက်ပြီးနောက် ဖုန်းပြန်ခေါ်သည့်ခလုတ်ကိုနှိပ်ကာ ဖုန်းကို ပခုံးနှင့် ခေါင်းကြားညှပ်လိုက်ပြီး ခေါင်းစောင်း၍ကိုင်လိုက်ကာ ဖက်ထုပ်ထုပ်နေလိုက်သည်။
ယမန်နေ့က သူ၏ အတွေ့အကြုံများကြောင့် ယနေ့တွင် သူ သတိလက်လွတ်နေမိတော့မည်မဟုတ်ပေ။
တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ အေးအေးဆေးဆေးပဲပြောတာပေါ့...
ဖုန်းသံက အကြိမ်အနည်းငယ်ခန့် မြည်ပြီးသည့်အခါမှ ဖုန်းကိုင်လိုက်ပြီး ဟယ်ကျစ်ယွမ်၏အသံကို ကြားလိုက်ရသည်။
" စုန့်ရန်လား..."
ယမန်နေ့ကနှင့်ယှဉ်ပါက ပို၍ ပျင်းတိပျင်းရွဲဖြစ်နေသော်လည်း ပို၍ ညင်သာနေသည်။
မဟုတ်သေးပါဘူး သူ့နားရွက်တွေတောင် ယားကျိကျိဖြစ်သွားသလိုပဲ...
စုန့်ရန်၏ နားရွက်များ အနည်းငယ်နီရဲသွားပြီး ရှိုးတိုးရှန့်တန့် ဖြစ်နေသည်ကို မသိသာအောင် ပြောလိုက်သည်။
YOU ARE READING
နူးညံ့ရောင်ခြယ်(Completed)
RomanceThis is not my own story. English Title - Pastel Colours Author(s) Shi Jiu Yao 十九瑶 Translator - IQ Team
