Part-37

3.4K 506 2
                                    

Chapter 37

ကံမကောင်းစွာဖြင့် သူ၏အကြောင်းပြချက်က ဟယ်ကျစ်ယွမ်၏အမြင်၌ မလုံလောက်သော စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်နေချေသည်။ 

ဟယ်ကျစ်ယွမ်က ထပ်မေးလိုက်၏။ “သေ ချာလား...”

စုန့်ရန်ပြုံးလိုက်၏။ “အရမ်းတော့မသေချာပေမယ့် အဲ့လိုဖြစ်ဖို့များပါတယ်...”

“ဖြစ်ဖို့များတယ်ဆိုတာမရှိဘူး...သေချာလား...မသေချာဘူးလားဆိုတာပဲပြောပါ...”

အခြေအနေကတင်းမာလျှက်ရှိကာ မည်သည့်ပရိယာယ်ကိုမှ ဟယ်ကျစ်ယွမ်ကခွင့်မပြုချေ။ သူ့အသံ၌ ထူးဆန်းသောသတိပေးမှုအချို့ပါရှိနေ၏။ သူက အချိန်ကွာခြားချက်ကိုတွက်ကြည့်ကာ

“အခုက ညဆယ်နာရီတောင်မရှိသေးပါဘူး...မင်းရဲ့မိသားစုကအိပ်ရာမဝင်လောက်သေးဘူးမဟုတ်လား...စုန့်ရန်...မင်းမိဘတွေကိုဖုန်းဆက်ပြီး အတည်ပြုကြည့်ပါ...မဟုတ်ရင် ကိုယ်အေးအေးဆေးဆေးအနားယူနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး...”

စုန့်ရန် ကြောင်အသွားသည်။

“ကျွန်တော့်...ကျွန်တော့်မိဘတွေကိုလား...”

ဟယ်ကျစ်ယွမ်က မူမမှန်သည့်တစ်စုံတစ်ခုအား သတိပြုမိသွားသည်။

“ပြသနာရှိလို့လား...”

“မ...မရှိပါဘူး...” စုန့်ရန်က အလျှင်အမြန်ဖုန်းကွယ်လိုက်၏။

“ဒါဆို...ကျွန်တော်အရင်ဖုန်းချနှင့်မယ်နော်...”

“ကောင်းပြီလေ...” ဟယ်ကျစ်ယွမ်က ဆိုသည်။

“မေးပြီးရင် ကိုယ့်ကိုပြန်ပြောဖို့သတိရနော်...”

ဖုန်းချပြီးသည့်အခါ စုန့်ရန်ဆိုဖာပေါ်တွင်ထိုင်လျှက် ဖုန်းကိုဒီအတိုင်းကိုင်ထားရင်း သူ၏လက်ဆစ်များကို တိတ်တဆိတ်ပွတ်သပ်နေမိသည်။ 

လူတွေက မလိမ်ညာသင့်ချေ။

အစဦးလိမ်ညာမှုတစ်ခုက နောက်ထပ်အဆက်မပြတ်သောလိမ်ညာမှုများစွာကို ဖြစ်ပေါ်စေမှာဖြစ်ပြီး ပိုပြီးဖုန်းကွယ်လေလေ၊ အပြစ်အနာအဆာများပိုထွက်လာလေလေဖြစ်လိမ့်မည်။ ဖုံးကွယ်၍မရတော့သည့်အခါ အလိမ်အညာများက မျက်နှာဖုံးကွာကျသကဲ့သို့ ထွက်ပေါ်လာမှာဖြစ်၏။

နူးညံ့ရောင်ခြယ်(Completed)Where stories live. Discover now